Botoki

miasteczko na Litwie

Botoki (lit. Batakiai) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu tauroskim w rejonie tauroskim, 19 km na północny wschód od Taurogów, 380 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Botoki. Litewski pomnik urbanistyki.

Botoki
Batakiai
Ilustracja
Herb
Herb
Państwo

 Litwa

Okręg

 tauroski

Rejon

tauroski

Gmina

Botoki

Populacja (2001)
• liczba ludności


380

Kod pocztowy

LT-73032

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Botoki”
Ziemia55°21′10″N 22°30′40″E/55,352778 22,511111

Znajduje się tu kościół parafialny katolicki i luterański, szkoła oraz poczta. 2 km od miasteczka położona jest stacja kolejowa, a przez miasto przebiega droga Taurogi–Skaudwile. Grodzisko w Botokach o rozmiarach 40 × 22 metry i wysokości wałów 8–9 metrów datowane jest na koniec XIII wieku.

W latach 1891–1899 rabinem botockim był Gerszon Lipszyc, w miasteczku funkcjonował żydowski dom modlitewny[1]. Od 1907 roku funkcję rabina pełnił Gerszon-Szalom Kab.

W 1923 roku społeczność żydowska liczyła 88 osób.

22 czerwca 1941 roku Botoki zajęły wojska niemieckie. 21 lipca 1941 roku Niemcy rozstrzelali w podmiejskim lesie wszystkich Żydów-mężczyzn, starszych niż 14 lat. Kilkaset żydowskich kobiet, dzieci i starców – mieszkańców Botok, Upiny i Skaudwili oraz uchodźców z innych miejscowości, stłoczono w dwóch nieukończonych barakach pozostałych po Armii Czerwonej na stacji kolejowej. Przez dwa miesiące przetrzymywano ich pod strażą policji litewskiej, wysyłając silne kobiety i podrostków do prac w pobliskich gospodarstwach. Wszystkie kobiety i dzieci – łącznie ok. 800 osób – zamordowano w sierpniu 1941 r., po czym pochowano je w zbiorowym grobie w lesie, ok. 5 km od Botok, na brzegu Anczy[2].

Od 2006 roku miasteczko posiada własny herb nadany dekretem prezydenta Republiki Litewskiej.

Przypisy edytuj

  1. B. Chlebowski, J. Krzywicki (red.), Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XV, 1900, s. 223.
  2. Historia społeczności | Wirtualny Sztetl [online], sztetl.org.pl [dostęp 2022-06-18].

Linki zewnętrzne edytuj