Kłosownica leśna

gatunek roślin
(Przekierowano z Brachypodium sylvaticum)

Kłosownica leśna (Brachypodium sylvaticum) – gatunek roślin należący do rodziny wiechlinowatych.

Kłosownica leśna
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

kłosownica

Gatunek

kłosownica leśna

Nazwa systematyczna
Brachypodium sylvaticum (Huds.) P. Beauv.
Ess. Agrostogr. 101, 155. 1812[3]
Synonimy
  • Bromus sylvaticus (Huds.) Pollich
  • Festuca sylvatica (Huds.)

Zasięg występowania edytuj

Występuje naturalnie w całej niemal Europie, Ameryce, północno-zachodniej Afryce i na obszarach Azji o klimacie umiarkowanym. W Polsce jest gatunkiem rozpowszechnionym, występuje na stanowiskach naturalnych na terenie całego kraju. Bywa uprawiana jako roślina ozdobna[3].

Morfologia edytuj

 
Kwiatostan
 
Kłoski osadzone na krótkich szypułkach
 
Języczek liściowy
 
Owłosione kolanko
Pokrój
Wieloletnia trawa kępkowa z wystającymi zielonymi kwiatostanami o bujnych lśniąco ciemnozielonych liściach, niezwykle gęsta, tworzy kępy złożone z wydłużonych liści.
Łodyga
Źdźbło nagie, tylko na kolankach gęsto owłosione, o wysokości 60-100 cm, zawiera od 4 do 5 kolanek.
Liść
Blaszki liściowe ciemnozielone lub żółtozielone o długości do 35 cm i szerokości od 0,7 do 1,5 cm, płaskie, lancetowate, zwężające się ku szczytowi i w kierunku pochwy liściowej, wyraźnie bruzdkowane, delikatnie ząbkowane na brzegach, z dobrze zaznaczonym jasnym nerwem po dolnej stronie, wiotkie, zwieszone, miękko owłosione.
Kwiaty
Kłosokształtne o długości od 15 do 20 cm, kłosy luźne, wyprostowane lub łukowate wierzchołkami zwisające w dół, kłoski 6-15-to kwiatowe o długości do 2,5 cm, wrzecionowate, zwykle owłosione. Kłoski najniższe osadzone na krótkich gałązkach.
Nasiono
Ość plewki dolnej w wyższych kwiatach dłuższa od plewki.

Biologia i ekologia edytuj

Rozwój
Bylina, autotrof, hemikryptofit (pączki zimujące znajdują się na poziomie ziemi). Kwitnie w okresie od lipca do sierpnia. Odporna na niesprzyjające warunki, dobrze znosi cień i mrozy, toleruje niedobór światła. W miejscach prześwietlonych tworzy gęste skupiska w których dominuje, jednak po wyczerpaniu zasobów pokarmowych po 3-4 latach ginie.
Siedlisko
Rośnie w lasach liściastych (dąbrowy, grądy, buczyny, łęgi) i zaroślach na niżu i w niższych partiach górskich, na stanowiskach półcienistych, na glebach przeciętnie wilgotnych lub wilgotnych, umiarkowanie żyznych lub żyznych, o odczynie obojętnym lub zasadowym, średnio zwięzłych. Preferuje stanowiska umiarkowanie zacienione, umiarkowanie chłodne warunki mikroklimatyczne (zwłaszcza w miejscach zacienionych).
Fitosocjologia
W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny (Ch.) dla klasy (Cl.) środkowoeuropejskie lasy liściaste (Querco-Fagetea). Gatunek wyróżniający (D) dla związku (All.) Alliarion[4]. Gatunek neutralny wobec kontynentalizmu.

Zmienność edytuj

Gatunek zróżnicowany na dwa podgatunki[5]:

  • Brachypodium sylvaticum subsp. glaucovirens Murb. - występuje w basenie Morza Śródziemnego
  • Brachypodium sylvaticum subsp. sylvaticum - rośnie w całym zasięgu gatunku

Zastosowanie edytuj

Trawa ozdobna, w ogrodnictwie wykorzystywana do nasadzeń naturalistycznych i w pojemnikach, tworzy atrakcyjną zieleń pod drzewami w miejscach zacienionych.

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-02-26] (ang.).
  3. a b Taxon: Brachypodium pinnatum. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. United States Department of Agriculture. (ang.).
  4. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  5. Brachypodium sylvaticum na eMonocot. e-monocot.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-07)]. [dostęp 2014-01-28].

Bibliografia edytuj

  • Przewodnik. Rośliny i Zwierzęta. Warszawa: Multico, 1997. ISBN 83-7073-092-2.