Breń-2
Breń-2 – naziemna stacja rozpoznania sygnałów mikrofalowych[1], opracowana przez Przemysłowy Instytut Telekomunikacji (obecnie PIT-Radwar), zabudowana na opancerzonym pojeździe na podwoziu Tatry 815.
| |
| Dane podstawowe | |
| Producent | |
|---|---|
| Przeznaczenie |
rozpoznanie sygnałów mikrofalowych |
| Historia | |
| Data konstrukcji |
od 1993 |
| Dane techniczne | |
| Częstotliwość |
0,5 – 18 GHz |
| Platforma | |
| Użytkownicy | |
 Polska
| |
Historia edytuj
W 1993 roku Przemysłowy Instytut Telekomunikacji wraz z Instytutem Radiolokacji Wojskowej Akademii Technicznej zajął się opracowaniem nowoczesnych systemów rozpoznania radioelektronicznego. Efektem było wdrożenie do uzbrojenia systemu Breń-2 (dla Wojsk Lądowych) oraz Breń-R / Srokosz (dla Marynarki Wojennej). Stały się one bazą do opracowania systemu Gunica dla Sił Powietrznych[2].
Warianty edytuj
Breń-R edytuj
W Marynarce Wojennej system instalowany jest na okrętach wojennych lub na kontenerach rozpoznawczych Srokosz. Używany do wykrywania, określania kierunku i identyfikacji źródeł emisji radarowej[3][4].
Dane techniczne edytuj
- Dokładność pomiaru azymutu do 0,5°[5].
Przypisy edytuj
- ↑ Walka elektroniczna w siłach zbrojnych III RP [online], cyberdefence24.pl [dostęp 2019-08-15].
- ↑ Karol Placha, Zarys historii nawigacji. Radary 1990 r.-2010r. Wojska Lotnicze / Siły Powietrzne [online], www.polot.net [dostęp 2019-10-17] (pol.).
- ↑ Przetarg na serwis urządzeń ostrzegawczych Breń. Polski przemysł bez wsparcia? [OPINIA] – Defence24 [online], www.defence24.pl [dostęp 2019-11-23].
- ↑ PIT-RADWAR S.A. z kontraktem na serwis RUO-10 "Breń-R" – Defence24 [online], www.defence24.pl [dostęp 2019-10-25].
- ↑ Jerzy Miłosz, Andrzej Karwowski, Radiolokacyjne źródła informacji dla systemów dowodzenia i kierowania.