Bromek tiotropiowy

Bromek tiotropiowy
Nazewnictwo
	Inne nazwy i oznaczenia
farm.	Tiotropii bromidum
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C19H22BrNO4S2
Masa molowa	472,41 g/mol
Wygląd	proszek
	Identyfikacja
Numer CAS	186691-13-4
PubChem	131950
DrugBank	DB01409
SMILES
	C[N+]1([C@@H]2CC(C[C@H]1[C@H]3[C@H]2O3)OC(=O)C(C4=CC=CS4)(C5=CC=CS5)O)C.[Br-]
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.
	Podobne związki
Podobne związki	bromek ipratropiowy
	Klasyfikacja medyczna
ATC	R03BB04 R03BB54 R03AL06 R03AL10
Farmakokinetyka
Biodostępność	19,5% (inhalacja)
Okres półtrwania	5-6 dni
Metabolizm	wątrobowy
Wydalanie	14% z moczem, pozostała część z kałem
Uwagi terapeutyczne
Drogi podawania	wziewna
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bromek tiotropiowy (łac. Tiotropii bromidum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny o strukturze bromku czwartorzędowej soli amoniowej. Jest inhibitorem receptorów muskarynowych (M₁–M₅) i powoduje rozszerzenie oskrzeli. Stosuje się go jako lek wziewny w terapii przewlekłej obturacyjnej choroby płuc. Jego działanie utrzymuje się ponad 24 godziny, dlatego może być podawany raz na dobę. Dostępny jest pod nazwami handlowymi Spiriva, Srivasso i Braltus.

Mechanizm działania edytuj

Bromek tiotropiowy jest długo działającym, wybiórczym antagonistą^[1] lub odwrotnym agonistą^[2]^[3] receptorów muskarynowych. Poprzez wiązanie się z nimi w mięśniówce gładkiej oskrzeli hamuje cholinergiczne (zwężające oskrzela) działanie acetylocholiny wydzielanej na zakończeniach nerwów przywspółczulnych. Wykazuje podobne powinowactwo do poszczególnych podtypów receptora muskarynowego (od M₁ do M₅). Działając jako kompetycyjny antagonista odwracalny receptorów M₃ w drogach oddechowych, powoduje rozszerzenie oskrzeli. Działanie to jest zależne od dawki i utrzymuje się ponad 24 godziny. Długotrwałe działanie jest prawdopodobnie spowodowane bardzo powolną dysocjacją cząsteczki produktu od receptora M₃, przy czym okres połowicznej dysocjacji jest znacznie dłuższy w porównaniu z bromkiem ipratropiowym. Jako lek antycholinergiczny o strukturze amoniowej soli czwartorzędowej, bromek tiotropiowy stosowany wziewnie odznacza się wybiórczym, miejscowym działaniem na oskrzela. Stężenia terapeutyczne, przy których nie występują ogólnoustrojowe objawy działania antycholinergicznego, mieszczą się w dopuszczalnym zakresie^[1].

Wskazania do stosowania edytuj

Lek rozszerzający oskrzela w leczeniu podtrzymującym POChP^[1].

Przeciwwskazania edytuj

Nadwrażliwość na bromek tiotropiowy, atropinę bądź jej pochodne, między innymi bromek oksytropiowy lub ipratropiowy, albo na pomocniczą laktozę jednowodną, która zawiera białka mleka^[1].

Działania niepożądane edytuj

Najczęściej obserwowane w kontrolowanych badaniach klinicznych skutki uboczne były związane z antycholinergicznym działaniem produktu – na przykład suchość błony śluzowej jamy ustnej, która pojawiła się u około 4% pacjentów. W 28 badaniach klinicznych suchość błony śluzowej jamy ustnej była przyczyną przerwania leczenia u 18 z 9647 pacjentów przyjmujących lek (0,2%).

Do ciężkich działań niepożądanych związanych z antycholinergicznym działaniem produktu należą: jaskra, zaparcia, niedrożność jelit, w tym porażenna niedrożność jelit, oraz zatrzymanie moczu. Częstość występowania objawów związanych z antycholinergicznym działaniem produktu może zwiększać się z wiekiem^[1].

Interakcje edytuj

Nie przeprowadzano badań oceniających interakcje leku. Podawanie bromku tiotropiowego w postaci proszku do inhalacji równocześnie z innymi lekami często stosowanymi w leczeniu POChP, w tym sympatykomimetykami rozszerzającymi oskrzela, metyloksantynami, sterydami doustnymi i wziewnymi, nie powodowało wystąpienia klinicznie istotnych interakcji lekowych. Jednoczesne podawanie bromku tiotropiowego i innych leków zawierających substancje o działaniu antycholinergicznym nie było badane i w związku z tym nie jest zalecane^[1].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Tiotropii bromidum. Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. [dostęp 2014-07-14].
↑ Paola Casarosa, Tobias Kiechle, Peter Sieger, Michael Pieper i inni. The Constitutive Activity of the Human Muscarinic M3 Receptor Unmasks Differences in the Pharmacology of Anticholinergics. „Journal of Pharmacology and Experimental Therapeutics”. 333 (1), s. 201-209, 2010. DOI: 10.1124/jpet.109.163188. PMID: 20035022. (ang.).
↑ Andrew C. Kruse, Jianxin Hu, Albert C. Pan, Daniel H. Arlow i inni. Structure and dynamics of the M3 muscarinic acetylcholine receptor. „Nature”. 482 (7386), 2012. DOI: 10.1038/nature10867. PMID: 22358844. PMCID: PMC3529910.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[urpl-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Tiotropii bromidum. Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. [dostęp 2014-07-14].

[2] Paola Casarosa, Tobias Kiechle, Peter Sieger, Michael Pieper i inni. The Constitutive Activity of the Human Muscarinic M3 Receptor Unmasks Differences in the Pharmacology of Anticholinergics. „Journal of Pharmacology and Experimental Therapeutics”. 333 (1), s. 201-209, 2010. DOI: 10.1124/jpet.109.163188. PMID: 20035022. (ang.).

[3] Andrew C. Kruse, Jianxin Hu, Albert C. Pan, Daniel H. Arlow i inni. Structure and dynamics of the M3 muscarinic acetylcholine receptor. „Nature”. 482 (7386), 2012. DOI: 10.1038/nature10867. PMID: 22358844. PMCID: PMC3529910.

[1]

[2]

[3]