Bronisław Kopczyński

polski artysta malarz, rysownik, grafik

Bronisław Piotr Kopczyński (ur. 30 kwietnia 1882 w Warszawie, zm. 25 października 1964 tamże) – polski artysta malarz, rysownik, grafik. Autor popularnych litografii i akwarel związanych z Warszawą.

Bronisław Kopczyński
Imię i nazwisko

Bronisław Piotr Kopczyński

Data i miejsce urodzenia

30 kwietnia 1882
Warszawa

Data i miejsce śmierci

25 października 1964
Warszawa

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

realizm

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej
Bronisław Kopczyński w swojej pracowni (przed 1939).
Grób Bronisława Kopczyńskiego na warszawskim cmentarzu Powązkowskim

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie Bronisława, drukarza, i Józefy z Jasińskich. Jako młody chłopiec był przez krótki czas praktykantem w dekoratorni WTR pod kier. Józefa Guranowskiego. Od ok. 1895 uczył się rysunku w Muzeum Rzemiosł i Sztuki Stosowanej. W latach 1902–1905 studiował w Krakowie na Akademii Sztuk Pięknych m.in. pod okiem Teodora Axentowicza. W 1906 roku wrócił do Warszawy i zajął się tworzeniem. W latach 1911–1912 ponownie studiował na krakowskiej ASP, tym razem pod kierunkiem Leona Wyczółkowskiego i Jacka Malczewskiego.

Głównym obszarem zainteresowania artysty była zabytkowa architektura polskich miast. Uwieczniał ją głównie w akwarelowych cyklach, które powstawały zwykle w trakcie pobytu w poszczególnych miastach (cykle widoków Wilna, Warszawy, Lublina, cykle Sześćsetletnia Warszawa w przeddzień zbrodni hitlerowskich oraz Piękno i polskość ziem odzyskanych). Podczas krótkiego pobytu w Lublinie powstało 50 prac ilustrujących widoki tego miasta (Ulica Mostowa, Ulica Krawiecka, Ruiny starego pałacu, Brama Grodzka, Klasztor oo. Bernardynów, Brama Krakowska i inne).

Malował zarówno stare budynki jak i charakterystyczne detale. Na jego pracach pojawiały się stare kościoły, kamienice, podwórza, fasady, rzeźbione schody. Na tle architektury przedstawiał przypadkowe postacie i charakterystyczne typy mieszkańców: wąsatych dozorców, stare przekupki i ulicznych grajków. Dążył do tego, by utrwalić wyjątkowy urok i klimat Starego Miasta w Warszawie, które na jego oczach się zmieniało. Prace Kopczyńskiego są z jednej strony realistyczne, z drugiej zaś krzywe linie wprowadzają do jego prac charakterystyczny - niemal baśniowy - nastrój.

Oprócz akwarel, Bronisław Kopczyński wykonywał również litografie i rysunki satyryczne do czasopism. Jest także autorem polichromii kościelnych (wykonał m.in. polichromie w prezbiterium kościoła św. Katarzyny (1938) oraz w kościele Matki Boskiej Zwycięskiej na Kamionku (po 1945) i scenografii teatralnych (Teatr Ludowy w Krakowie, Teatr Współczesny w Warszawie).

Swoje prace eksponował wielokrotnie na wystawach w kraju oraz za granicą (Węgry, Wielka Brytania, Stany Zjednoczone). Członek Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych oraz stowarzyszenia Pro Arte.

Autor pamiętników Przy lampce naftowej: wspomnienia o dawnej Warszawie, Krakowie, wędrówkach z farbami, spotkanych ludziach 1882–1952 (Warszawa 1959).

Uczestnik wojny 1920 roku.

Dwukrotnie żonaty. Pierwszą jego żoną była śpiewaczka Lucyna z Kozłowskich, drugą Jadwiga z Jesków. Ojciec Bronisława Onufrego Kopczyńskiego.

Zmarł w Warszawie, spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 219-6-22)[1][2].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Cmentarz Stare Powązki: BRONISŁAW KOPCZYŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-09-25].
  2. Cmentarz Powązkowski w Warszawie. (red.). Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984. ISBN 83-03-00758-0.
  3. M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  4. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj