Bronocice
Bronocice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, w gminie Działoszyce[6][5].
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
41 |
| Kod pocztowy |
28-440[4] |
| Tablice rejestracyjne |
TPI |
| SIMC |
0236978[5] |
Położenie na mapie gminy Działoszyce  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu pińczowskiego  | |
 50°20′24″N 20°21′44″E/50,340000 20,362222[1]
| |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Części wsi edytuj
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 236984 | Czworaki | część wsi |
| 236990 | Marcinów | część wsi |
| 237009 | Parcelacja | część wsi |
Historia edytuj
W wieku XIX opisano Bronocice[7] jako wieś, nad rzeką Nidzicą, w powiecie pińczowskim, gminie Drożejowice, parafii Skalbmierz.
Według spisu miast, wsi, osad Królestwa Polskiego z roku 1827 w Bronocicach było 29 domów, 197 mieszkańców, a także młyn wodny, od Skalbmierza odległe wiorst 3, od Pińczowa wiorst 21, od Działoszyc wiorst 3, od rzeki Nidy wiorst 21.
Spis z roku 1880 pokazał rozległości 359 mórg. Wieś graniczyła z Podgajam, Szczotkowicami, Prokocicami, Szarbiją, Rosiejowem i Dziekanowicami.
Na terenie Bronocic odkryto pozostałości po pradawnej osadzie z okresu kultury pucharów lejkowatych, datowanej na okres 3770–3540 lat p.n.e. Szczególnie ważne okazało się odkrycie wazy z Bronocic[8], sprzed ponad 5500 lat, z wizerunkiem czterokołowego wozu. Waza została odkryta w 1976.
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 10357
- ↑ Wieś Bronocice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-04-24], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 89 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT.
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
- ↑ Bronocice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 381.
- ↑ Waza z Bronocic.
Bibliografia edytuj
- Janusz Krzysztof Kozłowski, Piotr Kaczanowski: Wielka historia Polski. T. 1: Najdawniejsze dzieje ziem polskich. Kraków: Fogra Oficyna Wydawnicza, 1998, s. 119, 124. ISBN 83-85719-34-2.
Linki zewnętrzne edytuj
- Waza z Bronocic – najstarszy wizerunek pojazdu kołowego na świecie
- Muzeum Archeologiczne w Krakowie: Wozy z Bronocic. ma.krakow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-22)].
- artykuł w Wiedzy i Życiu. archiwum.wiz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-14)].
- Bronocice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 381.
- Bronocice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 236.