Wikipedia

Bruce LaBruce

Bruce LaBruce, właśc. Justin Stewart[1] (ur. 3 stycznia 1964[2] w Southampton w prowincji Ontario) − kanadyjski pisarz, fotograf i filmowiec: reżyser, scenarzysta, producent, a okazjonalnie także montażysta i aktor[3]. Twórca awangardowego nurtu queercore[4] i ikona kina LGBT[5]. W swoich kontrowersyjnych dziełach filmowych łączy techniki artystyczne typowe dla kina niezależnego z konwencją punkowej i pornograficznej estetyki gejowskiej[6]. W jego filmy zostały wplecione sceny fetyszu i parafilii, BDSM, gwałtu, przemocy na tle rasowym, akrotomofilii, gerontophilii, uchodźców, prostytucji mężczyzn i kobiet oraz zombie[6][7].

Bruce LaBruce
Ilustracja
Bruce LaBruce w maju 2006 roku.
Prawdziwe imię i nazwisko

Justin Stewart

Data i miejsce urodzenia

3 stycznia 1964
Southampton, Kanada

Zawód

reżyser, scenarzysta, producent, aktor, montażysta

Lata aktywności

od 1987

Strona internetowa

Życiorys edytuj

Wczesne lata edytuj

Urodził się i dorastał na 200-hektarowej farmie w Southampton[8][9] w hrabstwie Bruce, w prowincji Ontario[10] w rodzinie farmerów[11] jako jedno z pięciorga dzieci (szóste pierworodne zmarło w niemowlęctwie)[12][7]. Studiował filmoznawstwo na Uniwersytecie York[13] w Toronto.

Kariera edytuj

W latach 80. pisywał dla magazynu filmowego „CineAction”[7], nadzorowanego przez swojego nauczyciela Robina Wooda[12]. Zwrócił na siebie uwagę jako autor publikacji do magazynu o tematyce queer-punkowej „J.D.s”[14] jako współredaktor wraz z G.B. Jones, która sprawiła, że zaczął się interesować polityką i zwrócił się w stronę skrajnej lewicy[7].

Pisał i fotografował między innymi dla Vice, strony internetowej Nerve.com i magazynu „BlackBook”. Był felietonistą kanadyjskiego magazynu muzycznego „Exclaim!” oraz wydawanej w Toronto gazety „Eye Weekly”. Jako redaktor i fotograf współpracował z nowojorskim „Index Magazine”[15]. Jego publikacje ukazywały się również w „Toronto Life”, „National Post” i „The Guardian”. Wydał także książkę The Reluctant Pornographer (1997)[16].

Z kinem zaczął eksperymentować jeszcze w połowie lat 80., kiedy produkował eksperymentalne filmy nakręcone w formacie Super 8: I Know What It's Like to Be Dead (1987), Boy, Girl (1987), Home Movies (1988) czy Fifth Column: Like This (1990). Jego pierwszym pełnometrażowym filmem fabularnym był homoseksualny melodramat pornograficzny No Skin Off My Ass (1993)[17], gdzie sam zagrał w nim w gejowskiego fryzjera, który zakochuje się w kliencie – młodym skinheadzie z neonazistowskiej bojówki. Był to ulubiony film Kurta Cobaina[4]. Kolejne produkcje to Super 8½ (1994)[18] i The Raspberry Reich (2004)[19].

W czarnej komedii Hustler White (1996) z Tonym Wardem pokazuje niepełnosprawnego mężczyznę uprawiającego seks[20]. Tragikomiczny dreszczowiec Otto, czyli niech żyją umarlaki (Otto; or Up with Dead People, 2008) z tytułowa rolą Jeya Crisfara i udziałem Marcela Schlutta był prezentowany na 24. edycji Sundance Film Festival (2008). Za reżyserię queerowego erotycznego filmu grozy L.A. Zombie (2010) zdobył nagrodę na Melbourne International Film Festival w kategorii „Najlepszy reżyser zagraniczny”. W melodramacie Gerontophilia (2013) obraca związek Harolda i Maude jako traktat o asymilacji i opiece zdrowotnej[20].

Pod pseudonimem Jürgen Anger wystąpił w dwóch niemieckich produkcjach gejowskich Ebo Hilla Bonking Berlin Bastards (2001) i Way Down (2005)[21], a także gościł w filmie dokumentalnym Sagat. Gwiazdor gejowskiego porno (Sagat: The Documentary, 2011) z François Sagatem, Chi Chi LaRue i Christophe’em Honoré, dramacie Boris bez Béatrice (Boris sans Béatrice, 2016) jako premier oraz australijskim dreszczowcu The Second Coming Vol.2 (2017) jako Ivan Oisin.

W marcu 2011 na deskach Hebbel am Ufer Theatre w Berlinie, LaBruce wyreżyserował operę Arnolda Schönberga Pierrot Lunaire[22] ze scenami kastracji i dilda, gdzie tytułowy Pierrot ukazany był jako człowiek transseksualny[23].

W lipcu 2014 w nowojorskiej galerii sztuki The Hole Gallery Bruce LaBruce otworzył wystawę fotografii Obscenity[24]. W czerwcu 2017 w La Fresh Gallery w Madrycie odbył się wernisaż jego wystawy Bruce LaBruce Photographs 1990-2016, gdzie można było zobaczyć m.in. portret kontrowersyjnego fotografa Terry’ego Richardsona podczas wykonywania tatuażu[25].

Wyreżyserował film krótkometrażowy Scotch Egg (2018), w ramach serii Eriki Lust XConfessions[20]. Jego komediodramat It is Not the Pornographer That is Perverse... (2018) z udziałem François Sagata (uprowadzony), Colby’ego Kellera (profesor Mariano, samobójca), Allena Kinga (maleńki diabeł) i Calvina Banksa (kierowca Ubera) był prezentowany na Festival Internacional de Cine w Puerto Vallarta (w marcu 2018)[26][27][28], Festival Internacional de Cine w Guadalajarze (w marcu 2018), Toronto International Porn Festival (w kwietniu 2018), BUT - B-Movie, Underground and Trash Film Festival (w sierpniu 2018), Berlin Porn Film Festival (w październiku 2018), Fringe! Queer Film & Arts Festival w Wielkiej Brytanii (w listopadzie 2018), Chéries-Chéris Film Festival w Paryżu (w listopadzie 2018), XXIII LesGaiCineMad w Madrycie (w listopadzie 2018)[29], Vienna Porn Film Festival (w kwietniu 2019), TLVFest (Tel Aviv International LGBT Film Festival) w Izraelu (w czerwcu 2019), AMOR Festival Internacional de Cine LGBT+ w Santiago (w czerwcu 2019)[30][31] i IX Festival PopPorn w São Paulo (w sierpniu 2019)[32].

Życie prywatne edytuj

Zamieszkał w Toronto. Jest zdeklarowanym biseksualistą[33].

Nagrody i nominacje edytuj

Rok Nagroda Kategoria Film Rezultat
2004 Melbourne Underground Film Festival Specjalna Nagroda Jury The Raspberry Reich (2004) Wygrana
Najlepsze bezpodstawne użycie seksu w filmie Wygrana
2008 Milan International Lesbian and Gay Film Festival Najlepszy film Otto, czyli niech żyją umarlaki (2008) Wygrana
2010 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Locarno Złoty Lampart (Pardo d'oro) L.A. Zombie (2010) Nominacja
Melbourne International Film Festival Najlepszy reżyser zagraniczny Wygrana
2011 HustlaBall Award Najlepszy reżyser (Wurstfilm - Dark Alley)[34][35] – Wygrana
2013 70. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji Najlepszy film (Fedeora Award) Gerontofilia (Gerontophilia, 2013) Nominacja
Queer Lion Nominacja
Montréal Festival of New Cinema Najlepszy film pełnometrażowy (Grand Prix Focus) Wygrana
Festiwal Filmowy w Tallinnie Najlepszy niezależny film Ameryki Północnej Nominacja
Międzynarodowy Festiwal Filmowy Molodist w Kijowie Sunny Rabbit Prize Nominacja
2014 Milan International Lesbian & Gay Film Festival Nagroda Specjalna Jury za najlepszy film Wygrana
Guadalajara International Film Festival Premio Maguey za najlepszy film pełnometrażowy Nominacja
Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie Nagroda Jury Teddy Award[36] Pierrot Lunaire (2014) Wygrana
2017 Najlepszy film pełnometrażowy Misandrystki (The Misandrists, 2017) Nominacja
Ulrike's Brain (2017) Nominacja
2018 XBIZ Europa Award Najlepszy gejowski film[37][38] Flea Pit (2018) Wygrana
2019 GayVN Award Najlepszy reżyser niepełnometrażowej realizacji[39] Nominacja
Najlepszy cały seks filmowy[39] Nominacja
Najlepsza scena seksu grupowego[39]
A.J. Alexander, Allen King, Arad WinWin (w napisach: Arad), Bishop Black, Levi Karter, Pierre Emo i Valentin Braun 		Nominacja
XBIZ Award Gejowski film roku[40][41] Wygrana
Gejowski reżyser roku[41] – Wygrana
2021 GayVN Award Najlepszy reżyser filmu nie-fabularnego[42] Tom of Finland: Master Cut (2020) Nominacja

Filmografia edytuj

Rok Tytuł Reżyser Scenarzysta Aktor Rola Producent Montażysta
1987 I Know What It's Like to Be Dead      
1987 Boy, Girl    
1988 Home Movies    
1991 No Skin Off My Ass       fryzjer  
1992 The Post Queer Tour  
1992 A Case for the Closet  
1992 Slam!    
1995 Super 8½       Bruce /Butt Double  
1996 Hustler White       Jürgen Anger  
1997 The YoYo Gang  
1997 Hayseed   Pan Chartreuse
1999 Skin Gang       walcząca ofiara
2000 Come as You Are      
2004 The Raspberry Reich      
2004 Sugar  
2007 Give Piece of Ass a Chance  
2008 Otto, czyli niech żyją umarlaki (Otto; or, Up with Dead People)        
2010 L.A. Zombie    
2013 Gerontophilia    
2014 Pierrot Lunaire    

Twórczość literacka edytuj

  • Bruce LaBruce: Ride, Queer, Ride!. Plug in Inc., 1996. ISBN 978-0921381129. (ang.).
  • Bruce LaBruce: The Reluctant Pornographer. Gutter Press, 1997. ISBN 1-896356-12-5. (ang.).

Przypisy edytuj

  1. ↑ Personalidade: Bruce La Bruce (Canadá). InterFilmes.com. [dostęp 2018-05-31]. (port.).
  2. ↑ Bruce La Bruce (3 de Janeiro de 1964). Filmow. [dostęp 2018-05-31]. (port.).
  3. ↑ Bruce LaBruce. Listal. [dostęp 2018-05-31]. (ang.).
  4. ↑ a b Stach Szabłowski (2017-11-06): Zombie, pornografki i inni rewolucjoniości. Przekrój. [dostęp 2018-05-31]. (pol.).
  5. ↑ Artur Zaborski (2014-10-01): "Gerontofilia": Kiedy chłopiec kocha starca. Interia.pl. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (pol.).
  6. ↑ a b Robert Skowroński (2014-09-25): Romantyczny fetyszyzm – rozmowa z Brucem LaBrucem. Onet.pl. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (pol.).
  7. ↑ a b c d Anna Bielak (2017-08-04): Brudne sprawy [rozmowa z Bruce'em LaBruce'em]. Nowe Horyzonty. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (pol.).
  8. ↑ Bruce LaBruce. MYmovies.it. [dostęp 2018-05-31]. (wł.).
  9. ↑ Bruce La Bruce Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2018-05-31]. (ang.).
  10. ↑ Bruce LaBruce. FDb.cz. [dostęp 2018-05-31]. (cz.).
  11. ↑ Robert W. Frashure (2016-08-27): Bruce LaBruce in Conversation: Part Two. Psychology Today. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-16)]. (ang.).
  12. ↑ a b Robert W. Frashure (2016-08-27): Bruce LaBruce in Conversation: Part One. Psychology Today. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-16)]. (ang.).
  13. ↑ Bruce LaBruce. ČSFD.cz. [dostęp 2018-05-31]. (cz.).
  14. ↑ Jane Harris (2014-05-29): Brucito Subversivo. Believer. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (ang.).
  15. ↑ Bruce LaBruce: Terry Richardson, 1998. Index Magazine. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (ang.).
  16. ↑ Ismaël Houdassine: Marie-Hélène Thibault et Pier-Gabriel Lajoie dans «Gerontophilia», un film de Bruce LaBruce tourné à Montréal. The Huffington Post. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (ang.).
  17. ↑ Skin Flick. Pleasure Dome. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (ang.).
  18. ↑ Jim Provenzano: [https://www.ebar.com/arts_&_culture/books//299662 Arts & Culture » Books Laid Bare: new books on gay porn include filmmaker & actor interviews and Bruce La Bruce diaries]. Bay Area Reporter, 28 listopada 2020. [dostęp 2021-07-08]. (ang.).
  19. ↑ Trey Taylor (2018-01-25): Transgressive filmmaker Bruce LaBruce talks Faggotry with Slava Mogutin. „Interview”. [dostęp 2019-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-24)]. (ang.).
  20. ↑ a b c Kyle Turner (2018-05-28): ‘Equality in an Inequitable System Is Ridiculous’: An Interview With Bruce LaBruce. „The Village Voice]”. [dostęp 2019-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-12)]. (ang.).
  21. ↑ Zeljko Blaçe (2006-01-17): Programmers, Pirates, Prosumers and Pornographers. Springerin. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-10)]. (ang.).
  22. ↑ Michael Ladner (2011-03-10): Bruce LaBruce and Item Idem at the Opera. Butt Magazine. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (ang.).
  23. ↑ “Pierrot Lunaire” - An Experimental Film from Bruce LaBruce. Reviews by Amos Lassen. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-11)]. (ang.).
  24. ↑ Lara Casselman (2014-07-09): Preview Images from Bruce LaBruce's New Show, "Obscenity". Paper Magazine. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (ang.).
  25. ↑ Begoña Piña (2017-06-13): Bruce Labruce: entre el porno y la protesta. Elmundo.es. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-31)]. (hiszp.).
  26. ↑ Vallarta abre sus brazos al cine contemporáneo de México y el mundo. Informavallarta.com. [dostęp 2018-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-20)]. (hiszp.).
  27. ↑ Milton Colmenares (2018-03-15): Inauguran oficialmente el Festival Internacional de Cine en Puerto Vallarta. Vallarta Independiente. [dostęp 2018-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-20)]. (hiszp.).
  28. ↑ “It is not the pornographer that is perverse…”. Naves Matadero. [dostęp 2018-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-20)]. (hiszp.).
  29. ↑ Juan Roures (2018-11-23): 23º LesGaiCineMad (II): críticas de «It is Not the Pornographer That is Perverse…». DosManzanas. com. [dostęp 2019-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-15)]. (hiszp.).
  30. ↑ AMOR Festival Internacional de Cine LGBT+ confirma nueva edición con destacado cineasta como invitado principal. El Desconcierto. [dostęp 2019-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-15)]. (hiszp.).
  31. ↑ Este martes comienza AMOR Festival Internacional de Cine LGBT+. Play FM. [dostęp 2019-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-15)]. (hiszp.).
  32. ↑ 9º PopPorn traz 30 filmes, expo, debates e festas sobre sexo a SP. Guia Gay São Paulo. [dostęp 2019-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-24)]. (port.).
  33. ↑ Bruce LaBruce w bazie Notable Names Database (ang.)
  34. ↑ 2011 HustlaBall Award Nominees Announced, Open Through October 12. MOC Blog. [dostęp 2011-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-03)]. (ang.).
  35. ↑ HustlaBall Award – History – 2011 Winners. SMB-Berlin Events GmbH. [dostęp 2017-02-11]. (ang.).
  36. ↑ Peter Knegt (2014-02-14): Berlin: 'The Way He Looks' and 'The Circle' Lead Teddy Award Winners. indiewire.com. [dostęp 2014-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-01)]. (ang.).
  37. ↑ JC Adams (2018-08-29): CockyBoys, Indie Auteur Bruce LaBruce Open 'Flea Pit'. xbiz.com. [dostęp 2020-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-13)]. (ang.).
  38. ↑ JC Adams (2018-10-10): Flea Pit. xbiz.com. [dostęp 2020-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-13)]. (ang.).
  39. ↑ a b c Iris Blocks (2018-12-03): Nominees Announced for 2019 GayVN Awards. avn.com. [dostęp 2018-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-04)]. (ang.).
  40. ↑ Ryan Shea (2018-11-16): Austin Wolf and Other Gay Performers Score Major XBIZ Nomination. Instinct Magazine. [dostęp 2018-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-17)]. (ang.).
  41. ↑ a b Rhett Pardon (2019-01-18): 2019 XBIZ Awards Winners Announced. xbiz.com. [dostęp 2019-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-19)]. (ang.).
  42. ↑ 2021 GayVN Awards Nominees. avn.com. [dostęp 2021-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-20)]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bruce_LaBruce&oldid=71273314”