Brut
Brut – epos średniowiecznego angielskiego poety Layamona[1]. Zawiera on celtyckie legendy, między innymi o dawnych władcach, królu Arturze i królu Learze[2]. Utwór składa się z około szesnastu tysięcy wersów, skomponowanych zgodnie z zasadami wiersza aliteracyjnego[3]. Został oparty na wcześniejszym dziele Wace'a z Jersey[4], a pośrednio na kronice Geoffreya z Monmouth[1]. Poemat jest uważany za jeden z najlepszych zabytków wczesnego stadium języka średnioangielskiego[5]. Znaczenie poematu wynika z faktu, że zapoczątkował on tradycję celtycką, a w szczególności arturiańską, w literaturze języka angielskiego[4]. Nawiązywali do niej później między innymi William Szekspir (Król Lear) i Alfred Tennyson (Ginewra)[6].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Przemysław Mroczkowski: Historia literatury angielskiej. Zarys. Wrocław: Ossolineum, 1981, s. 55-56. ISBN 83-04-00784-3.
- ↑ Layamon, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2016-11-16].
- ↑ Lawamon, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2016-11-16] (ang.).
- ↑ a b James J. Wilhelm: The Romance of Arthur: An Anthology of Medieval Texts in Translation. books.google.pl. s. 109. [dostęp 2016-11-16]. (ang.).
- ↑ Layamon's "Brut", the Earliest Source of the Legends of King Arthur and the Knights of the Round Table (1190 – 1215). historyofinformation.com. [dostęp 2016-11-16]. (ang.).
- ↑ Alfred Lord Tennyson: Guinevere. d.lib.rochester.edu. [dostęp 2016-11-16]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Brut, by Layamon. Translated by Eugene Mason. gutenberg.org. [dostęp 2016-11-16]. (ang.).