Brytyjski Korpus Ekspedycyjny
Brytyjski Korpus Ekspedycyjny (British Expeditionary Force − BEF) − wydzielona część British Army, która wzięła udział w walkach we Francji i w Belgii w czasie I wojny światowej. Także jednostki armii brytyjskiej wysłane do Europy do walki z Niemcami na początku II wojny światowej (1939–1940), a później ewakuowane z Francji po ich okrążeniu na plażach pod Dunkierką (operacja Dynamo).
| ||
.svg)
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  Imperium brytyjskie
| |
| Sformowanie | 1914 | |
| Nazwa wyróżniająca | BEF | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | John French | |
| Ostatni | Douglas Haig | |
| Działania zbrojne | ||
| I wojna światowa (front zachodni) | ||
| Organizacja | ||
| Dyslokacja |  Francja
| |
| Rodzaj sił zbrojnych | lądowe | |
HistoriaEdytuj
BEF został utworzony przez ministra wojny Richarda Haldane’a po zakończeniu II wojny burskiej na wypadek wybuchu konfliktu poza granicami Wielkiej Brytanii.
Dowódcy Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego w czasie I wojny światowej:
- 1914–1915 John Denton French
- 1915–1918 Douglas Haig
Dowódca Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego w czasie II wojny światowej:
- 1939–1940 John Vereker (Lord Gort)
Wojska Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego zostały skierowane w 1939 roku na kontynent europejski w celu wsparcia wojsk francuskich i belgijskich. Pierwsze oddziały przybyły do Francji 4 września 1939 roku i zajęły stanowiska wzdłuż granicy belgijskiej. Początkowo BEF liczył 152 tysiące żołnierzy uformowanych w dwa korpusy oraz siły powietrzne w liczbie dwunastu eskadr. Rok później stan ten wynosił 394 165 żołnierzy. Słabością tych oddziałów był brak odpowiedniej broni pancernej i sił lotniczych. W czasie walk we Francji BEF stracił 68 111 żołnierzy zabitych, rannych, zaginionych i wziętych do niewoli oraz 599 zmarłych w wyniku chorób i wypadków.
Zobacz teżEdytuj
BibliografiaEdytuj
- Bogusław Wołoszański: Tajna wojna Hitlera. ISBN 83-904972-2-0.