Buławnik wielkokwiatowy
Buławnik wielkokwiatowy (Cephalanthera damasonium (Mill.) Druce) – gatunek rośliny należący do rodziny storczykowatych (Orchidaceae).
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
buławnik wielkokwiatowy | ||
Nazwa systematyczna | |||
Cephalanthera damasonium (Mill.) Druce Ann. Scott. Nat. Hist. 1906:225. 1906 | |||
Synonimy | |||
|
Rozmieszczenie geograficzne
edytujWystępuje w południowej i środkowej Europie oraz w Turcji[3]. W Polsce jest gatunkiem rzadkim i w ostatnich latach zmniejsza się liczba jego stanowisk. Występuje na niżu i w niższych położeniach górskich. Dużo częściej występuje w południowych regionach Polski, szczególnie na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej i Śląskiej, w niższych partiach Sudetów (m.in. w Górach Kaczawskich i Krowiarkach) oraz na pogórzu. W północnej i środkowej Polsce jest bardzo rzadki, w północno-wschodniej brak go w ogóle[4].
Morfologia
edytuj- Łodyga
- Wzniesiona, naga, falista, o wysokości 20–60 cm. Pod ziemią poziome kłącze, z którego często wyrasta kilka łodyg[5].
- Liście
- Ulistnienie naprzeciwległe. Liście równomiernie rozmieszczone. Ich wielkość od nasady do środka łodygi stopniowo rośnie, potem w górę maleje. Środkowe, największe liście są szerokolancetowate i mają długość do 11 cm przy szerokości do 5,5 cm[5]. Na łodydze jest 3–5, wyjątkowo do 8 liści o wyraźnej nerwacji, które swoimi nasadami obejmują łodygę[4].
- Kwiaty
- żółtawo-białe, o długości 15–20 mm, zebrane w 2–20 kwiatowe kłosy o długości 6–22 cm. Dolne przysadki są 2–3 razy dłuższe od zalążni, najwyższe są około dwukrotnie od niej krótsze. Kwiaty rzadko są otwarte, przeważnie ich listki okwiatu są stulone[5]. Warżka jest dwuczłonowa, pomarańczowo nabiegła i skierowana jest w dół. Nie posiada ostrogi. Pozostałe działki są dłuższe od warżki. Prętosłup białawy[4].
Biologia i ekologia
edytujBylina, geofit. Kwitnie w maju i czerwcu, roślina samopylna. Rośnie w świetlistych lasach liściastych i zaroślach (m.in. jest gatunkiem charakterystycznym dla buczyny storczykowej). Roślina wapieniolubna[4]. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Fagion, SAll. Cephalanthero-rubrae-Fagetum[6]. Liczba chromosomów 2n = 36[7].
Zmienność
edytujTworzy mieszańce z buławnikiem czerwonym (Cephalanthera rubra) i buławnikiem mieczolistnym (Cephalanthera longifolia)[7].
Zagrożenia i ochrona
edytujRoślina objęta ścisłą ochroną gatunkową. W opracowaniu Czerwona lista roślin i grzybów Polski (2006) jest umieszczona w grupie gatunków zagrożonych wyginięciem (kategoria zagrożenia V)[8]. W wydaniu z 2016 roku otrzymała kategorię NT (bliski zagrożenia)[9]. W klasyfikacji IUCN gatunek narażony na wyginięcie (kategoria VU). Zagrożony jest przez wyrąb lasów i ich zamianę na lasy iglaste[4].
Przypisy
edytuj- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-08-01] (ang.).
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-03-15].
- ↑ a b c d e Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2006. ISBN 978-83-7073-444-2.
- ↑ a b c Helmut Baumann: Storczyki Europy i obszarów sąsiednich. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2010. ISBN 978-83-7073-698-9.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ a b Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki: Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: IB PAN, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
- ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
- BioLib: 42105
- EoL: 1090738
- EUNIS: 189459
- Flora of China: 220002555
- Flora of North America: 220002555
- FloraWeb: 1419
- GBIF: 2795952
- identyfikator iNaturalist: 63848
- IPNI: 622369-1
- NCBI: 78719
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): kew-36635
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:622369-1
- Tela Botanica: 15685
- identyfikator Tropicos: 23500116
- CoL: 5XHBY