Bukowiec (powiat bartoszycki)

wieś w województwie warmińsko-mazurskim, powiecie bartoszyckim

Bukowiec (niem. Buchholz) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Górowo Iławeckie. Do 1954 roku siedziba gminy Bukowiec. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Bukowiec
wieś
Ilustracja
Centrum wsi
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

bartoszycki

Gmina

Górowo Iławeckie

Wysokość

142 m n.p.m.

Liczba ludności (2022)

224[2]

Strefa numeracyjna

89

Kod pocztowy

11-220[3]

Tablice rejestracyjne

NBA

SIMC

0473951

Położenie na mapie gminy wiejskiej Górowo Iławeckie
Mapa konturowa gminy wiejskiej Górowo Iławeckie, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Bukowiec”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Bukowiec”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Bukowiec”
Położenie na mapie powiatu bartoszyckiego
Mapa konturowa powiatu bartoszyckiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Bukowiec”
Ziemia54°17′21″N 20°24′00″E/54,289167 20,400000[1]

We wsi znajduje się kościół z 1820 r. pw. św. Jana Chrzciciela, filia parafii w Kandytach.

Historia edytuj

 
Kościół św. Jana Chrzciciela

Wieś po raz pierwszy wymieniana w dokumentach z 1414 r., przy okazji wyliczania strat wojennych. Pierwszy kościół wybudowano w średniowieczu, został zniszczony w 1414 r. W tym czasie proboszczem był Mikołaj. Całość zniszczeń wsi oszacowano na 800 grzywien. Wieś w tym czasie obejmowała obszar 64 włók. Po wojnie trzynastoletniej (1454–1466) Zakon oddał wieś pod zastaw dowódcy wojsk zaciężnych Mikołajowi Taubenheimowi. Kilkadziesiąt lat później Bukowiec był w posiadaniu rodziny von Kreytzen. W czasach reformacji kościół i parafię przejęli ewangelicy. Kościół odbudowano w 1580 r. W XIX w. Bukowiec był wsią królewską. Szkoła powstała zapewne wraz z kościołem. W 1737 poddana ja nadzorowi państwowemu. W 1935 r. w szkole pracowało dwóch nauczycieli i uczyło się 112 dzieci.

W 1933 roku było tu 603 mieszkańców, w 1939 – 587[4]. Po 1945 r., wraz z napływem nowej ludności, kościół przejęli ponownie katolicy oraz uruchomiono szkołę (pierwszym kierownikiem został Mieczysław Skoczeń). W tym czasie we wsi był Zarząd Gminy, pierwszym wójtem był Franciszek Furmankiewicz. W 1946 r. powstała spółdzielnia rolniczo-handlowa Związku Samopomocy Chłopskiej. W 1954 r. Bukowiec został siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej.

W 1983 r. we wsi były 84 indywidualne gospodarstwa rolne, gospodarujące łącznie na 1000 ha i hodujące 502 sztuki bydła (w tym 89 krów mlecznych), 429 świń, 102 konie i 44 owce. W tym czasie we wsi było 76 domów z 318 mieszkańcami. We wsi była filia szkolna, filia biblioteki publicznej, świetlica, klub, sala kinowa na 110 miejsc, boisko sportowe, urząd pocztowy, dwa sklepy spożywcze, sklep przemysłowy, dwa zakłady remontowo-budowlane.

Inne miejscowości o nazwie Bukowiec: Bukowiec, Bukowiec Opoczyński, Bukowiec nad Pilicą

Zabytki edytuj

Bibliografia edytuj

  • Bartoszyce. Z dziejów miasta i okolic. Wyd. drugie zmienione. Wyd. Pojezierze, Olsztyn 1987, 480 str., ISBN 83-7002-239-1
  • Kościoły i kaplice Archidiecezji Warmińskiej, tom II, Mieczysław Wieliczko, Bronisław Magdziarz (red.), Janina Bosko, Olsztyn: Kuria Metropolitalna Archidiecezji Warmińskiej, 1999, ISBN 83-912605-0-X, OCLC 831022246.

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 13266
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 108 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. verwaltungsgeschichte.de. [dostęp 2018-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-17)].
  5. Tomasz Darmochwał, Marek Jacek Rumiński: Warmia Mazury. Przewodnik, Białystok: Agencja TD, 1996. ISBN 83-902165-0-7, s. 120