Caroline Wozniacki
Caroline Wozniacki (Karolina Woźniacka[1], ur. 11 lipca 1990 w Odense) – duńska tenisistka pochodzenia polskiego.
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
11 lipca 1990 |
Wzrost |
177 cm |
Gra |
praworęczna, oburęczny backhand |
Status profesjonalny |
2005 |
Trener |
Piotr Wozniacki, Mikkel Norby |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje |
30 WTA, 4 ITF |
Najwyżej w rankingu |
1 (11 października 2010) |
Australian Open |
W (2018) |
Roland Garros |
QF (2010, 2017) |
Wimbledon |
4R (2009–2011, 2014, 2015, 2017) |
US Open |
F (2009, 2014) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje |
2 WTA, 0 ITF |
Najwyżej w rankingu |
52 (14 września 2009) |
Australian Open |
2R (2008) |
Roland Garros |
2R (2010) |
Wimbledon |
2R (2009, 2010) |
US Open |
3R (2009) |
Strona internetowa |
Zwyciężyła w 30 turniejach WTA w grze pojedynczej, w tym sześciu rangi WTA Premier Mandatory i WTA Premier 5. W Wielkim Szlemie osiągnęła finał US Open 2009 i 2014. Swój pierwszy wielkoszlemowy tytuł zdobyła podczas Australian Open 2018. Zwyciężczyni Turnieju Mistrzyń w roku 2017. Liderka rankingu WTA na zakończenie sezonów 2010–2011. Przegraną z Uns Dżabir w trzeciej rundzie Australian Open 2020 zawiesiła karierę zawodową.
29 czerwca 2023 r. ogłosiła wznowienie kariery tenisowej[2].
Życie osobiste
edytujJej rodzice są Polakami. Matka Anna była reprezentantką Polski w siatkówce, a ojciec Piotr był piłkarzem Miedzi Legnica, Zagłębia Lubin i SV Waldhof Mannheim, w latach osiemdziesiątych podpisał kontrakt z B 1909 Odense, wtedy na stałe przenieśli się do Danii[3][4]. Podobnie jak ojciec, wspiera klub piłkarski Liverpool F.C.[5] Jej brat jest piłkarzem Sunred Beach FC. Tenisistka mówi płynnie po duńsku, polsku i angielsku.
31 grudnia 2013 zaręczyła się z golfistą Rorym McIlroyem[6], lecz ten zerwał zaręczyny w maju 2014 roku[7].
16 czerwca 2019 we Włoszech wzięła ślub z amerykańskim koszykarzem Davidem Lee[8].
Kariera zawodowa
edytuj2008
edytujRok 2008 rozpoczęła od występu w wielkoszlemowym Australian Open. Dotarła tam do 4 rundy, eliminując po drodze m.in. Alonę Bondarenko. Dunkę pokonała Serbka Ana Ivanović w dwóch setach 6:1, 7:6 (mimo prowadzenia Wozniacki w drugim secie 5:3 i dwóch piłek setowych).
Później wzięła udział w turnieju w Dosze, w którym doszła do ćwierćfinału, pokonując kolejno reprezentującą Tajwan Chan Yung-jan 3:6, 6:2, 6:3, rozstawioną z nr 8 Francuzkę Marion Bartoli 6:2, 6:3 oraz Anabel Medinę-Garrigues z Hiszpanii 3:6, 7:6(3), 6:3. Przegrała dopiero z rozstawioną z numerem 4 Mariją Szarapową 0:6, 1:6.
Doszła też do ćwierćfinału turnieju w Memphis, przegrywając z późniejszą zwyciężczynią turnieju, Amerykanką Lindsay Davenport 0:6, 2:6.
Sukces odniosła też w bardzo mocno obsadzonych turniejach w Indian Wells oraz Miami, dochodząc w obu do czwartej rundy. W Indian Wells przegrała z rozstawioną z numerem 2 Swietłaną Kuzniecową 2:6, 3:6, natomiast na Florydzie z późniejszą triumfatorką Sereną Williams 3:6, 3:6.
Wzięła też udział w innych turniejach nie odnosząc w nich jednak spektakularnych sukcesów (np. II runda w Berlinie czy III w Rzymie, French Open i Wimbledonie).
Swój pierwszy tytuł wywalczyła w Sztokholmie, pokonując kolejno Angelique Kerber, Emmę Laine, Anabel Medinę Garrigues, Agnieszkę Radwańską oraz Wierę Duszewinę w finale. Awansowała na 23. miejsce w rankingu.
Na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie odpadła w trzeciej rundzie po przegranej z późniejszą złotą medalistką Jeleną Diemientjewą. W pierwszej rundzie wygrała z Salimą Safar 6:4, 6:1, natomiast w drugiej pokonała rozstawioną z nr 10 Słowaczkę Danielę Hantuchovą 6:1, 6:3.
Następnie wzięła udział w turnieju Pilot Pen Tennis rozgrywanym w New Haven. Turniej kategorii II należy do cyklu US Open Series i jest ostatnim rozgrywanym przed wielkoszlemowym US Open. W pierwszej rundzie pokonała Słowaczkę Dominikę Cibulkovą, która skreczowała po pierwszym secie wygranym przez Dunkę 7:6(7). W drugiej rundzie Wozniacki spotkała się z Monicą Niculescu, z którą wygrała 6:3, 6:3. W ćwierćfinale pokonała rozstawioną z numerem 3 Francuzkę Marion Bartoli 6:4, 6:0, a w półfinale jej młodszą rodaczkę Alizé Cornet 7:5, 6:4. W finale spotkała się z Rosjanką Anną Czakwetadze rozstawioną z jedynką. Pokonała ją w trzech setach 3:6, 6:4, 6:1. Zdobyła tym samym swój drugi, do tej pory najważniejszy tytuł w karierze i awansowała na 18. miejsce w rankingu WTA.
Pod koniec września wygrała swój pierwszy turniej deblowy. W Pekinie, podczas turnieju kategorii II China Open 2008, grając w parze z Anabel Mediną Garrigues pokonały w finale Chinki Han Xinyun i Xu Yifan 6:1, 6:3.
2009
edytujSezon 2009 zaczęła od turnieju w Auckland, gdzie w ćwierćfinale przegrała z Jeleną Wiesniną 3:6, 6:0, 3:6. Następnie dotarła do ćwierćfinału turnieju w Sydney pomimo trzech piłek meczowych przegrała z Sereną Wiliams 7:6, 3:6, 6:7. W Australian Open w I rundzie wygrała z Szachar Pe’er 6:3, 6:2, w II rundzie wygrała z Virginia Ruano Pascual 6:3, 6:3, ale przegrała w III rundzie z Jeleną Dokić 6:3, 1:6, 2:6.
Wozniacki wzięła udział w turnieju Pattaya, gdzie w ćwierćfinale przegrała z rozstawioną z numerem 8. Magdaléną Rybárikovą 6:4, 6:1. Następnie doszła do finału turnieju w Memphis, gdzie przegrała z Wiktoryją Azaranką 1:6, 3:6, następnie z Wiktoryją Azaranką wygrały ten turniej w deblu.
W Indian Wells doszła do ćwierćfinału, gdzie przegrała z Wierą Zwonariową 4:6, 2:6. W Miami doszła do ćwierćfinału wygrywając po drodze z Jeleną Dokić, Patty Schnyder, Jeleną Diemientjewą i przegrywając ze Swietłaną Kuzniecową 4:6, 7:6, 1:6.
Na turnieju w Ponte Vedra Beach wygrała swój 4 turniej wygrywając w finale z Aleksandrą Wozniak 6:1, 6:2. W turnieju w Charlestonie doszła do finału, gdzie w półfinale pokonała Jelenę Diemientjewą, ale w finale przegrała z Sabine Lisicki 2:6, 4:6.
W Stuttgarcie odpadła w II rundzie przegrywając z Marion Bartoli 6:7, 4:6. W turnieju w Rzymie odpadła w III rundzie z Wiktoryją Azaranką 2:6, 2:6. W turnieju w Madrycie odpadła z liderką rankingu Dinarą Safiną 2:6, 4:6.
We French Open w była rozstawiona z 10 i w I rundzie wygrała z Wierą Duszewiną 4:6, 7:5, 6:1. W II rundzie spotkała się Jill Craybas i wygrała 6:1, 6:4, ale w III rundzie uległa Soranie Cirstei 6:7, 5:7.
W lipcu wygrała turniej w Eastbourne pokonując w finale Virginie Razzano 7:6, 7:5. Na Wimbledonie odpadła w IV rundzie z Sabine Lisicki 4:6, 4:6.
W Sztokholmie w dzień swoich urodzin przegrała w finale z Maríą José Martínez Sánchez. W turnieju w Los Angeles przegrała w II rundzie, w turnieju w Cincinnati odpadła w ćwierćfinale, a w Toronto przegrała w II rundzie. Następnie wygrała turniej w New Haven pokonując w finale Jelenę Wiesninę 6:2, 6:4. Na US Open osiągnęła swój pierwszy wielkoszlemowy finał gdzie przegrała z Kim Clijsters 5:7, 3:6. Po tym turnieju została 6. rakietą świata.
W turnieju w Tokio musiała oddać mecz w II rundzie Aleksandrze Wozniak. W Pekinie odpadła w II rundzie z Maríą José Martínez Sánchez 7:6, 6:7, 0:6. W turnieju w Osace przegrała w półfinale z Samanthą Stosur 0:6, 6:4, 4:6. W Luksemburgu w I rundzie przy prowadzeniu 7:5, 5:0 oddała mecz Anne Kremer.
W turnieju mistrzyń w Dosze wygrała swój pierwszy mecz z Wiktoryją Azaranką 1:6, 6:4, 7:5. W drugim meczu wygrała z Wierą Zwonariową 6:0, 6:7, 6:4. W III meczu przegrała z Jeleną Janković 2:6, 2:6 mimo to awansowała do półfinału, gdzie musiała oddać mecz Serenie Williams.
Sezon skończyła na 4. pozycji w rankingu WTA.
2010
edytujSezon zaczęła od turnieju w Sydney, gdzie przegrała w I rundzie z Li Na 6:2, 3:6, 2:6. W Australian Open została rozstawiona z numerem 4. W I rundzie wygrała z Aleksandrą Wozniak 6:4, 6:2. Następnie wygrała z Julią Görges 6:3, 6:1. W III rundzie wygrała z Szachar Pe’er 6:4, 6:0, ale w IV rundzie przegrała z Li Na 4:6, 3:6. Po Australian Open awansowała na 3. pozycję w rankingu WTA.
W turnieju w Dubaju była rozstawiona z numerem 1 i w III rundzie przegrała z Szachar Pe’er 2:6, 5:7. Na BNP Paribas Open została rozstawiona z numerem 2. W II rundzie wygrała z Vanią King 5:7, 6:2, 6:4. W III rundzie wygrała z Mariją Kirilenko 6:0, 6:3. W IV rundzie wygrała z Nadieżdą Pietrową 6:3, 3:6, 6:0. W ćwierćfinale wygrała ze Zheng Jie 6:4, 4:6, 6:1. W półfinale wygrała z Agnieszką Radwańską 6:2, 6:3. Następnie przegrała w finale z Jeleną Janković 2:6, 4:6. Po turnieju w Indian Wells awansowała na 2. miejsce w rankingu WTA. W Miami w I rundzie wygrała 3:6, 6:3, 6:4 z Cwetanę Pironkową, w II rundzie wygrała z Mariją Kirilenko 1:6, 6:1, 6:4, w kolejnej rundzie spotkała się Anastasiją Pawluczenkową i wygrała 6:2, 6:2. W ćwierćfinale uległa Justine Henin 7:6(5), 3:6, 4:6.
W turnieju MPS Group Championships 2010 rangi International rozgrywanym w Ponte Beach obroniła tytuł zdobyty rok wcześniej pokonując w finale Wolhę Hawarcową 6:2, 7:5. Następnie pojechała do Charlestonu, gdzie w półfinale w czasie meczu doznała kontuzji i musiała oddać mecz Wierze Zwonariowej. W turnieju w Stuttgarcie została rozstawiona z numerem 1. W sierpniu 2010 w turnieju Rogers Cup poprzedzającym US Open, w Montrealu, wygrała pokonując Wierę Zwonariową 6:3, 6:2. W tym samym tygodniu wygrała turniej Pilot Pen Tennis, w finale z Nadieżdą Pietrową wynikiem 6:3, 3:6, 6:3. Była to jej trzecia z rzędu wygrana impreza w New Haven.
Została rozstawiona z numerem 1 w US Open 2010, gdzie jako zwyciężczyni US Open Series ubiegała się o dodatkowy milion dolarów nagrody w przypadku wygranej – łącznie 2,7 mln USD – czyli najwyższej nagrody dla kobiety w jakimkolwiek sporcie wszech czasów. Jednak odpadła w półfinale z Wierą Zwonariową 4:6. 3:6, inkasując ćwierć tej kwoty w dodatku do premii za półfinał, łącznie $650,000.
Następnie wygrała Toray Pan Pacific Open w Tokio. Dostając się do ćwierćfinału China Open w Pekinie, zapewniła sobie nr 1 w rankingu światowym WTA na 11 października 2010. Wygrała także ten turniej, pokonując w finale Wierę Zwonariową 6:3, 3:6, 6:3.
Na zakończenie sezonu w Dosze podczas Sony Ericsson Championships 2010 zagrała w grupie kasztanowej wraz z Francescą Schiavone, Samanthą Stosur oraz Jeleną Diemientjewą. W pierwszym meczu rozgrywek grupowych wygrała z Diemientjewą 6:1, 6:1. W drugim przegrała ze Stosur 4:6, 3:6. W trzecim wygrała ze Schiavone 3:6, 6:1, 6:1 – tym samym zapewniła sobie pierwsze miejsce w światowym rankingu WTA na koniec roku. W półfinale wygrała z Wierą Zwonariową 7:5, 6:0. W finale, i ostatnim meczu jej sezonu, przegrała z Kim Clijsters 3:6, 7:5, 3:6.
2011
edytujNa początek sezonu, rozstawiona z nr 1, po wolnym losie w I rundzie, przegrała z Dominiką Cibulkovą w II rundzie wynikiem 3:6, 3;6 w Medibank International Sydney.
W Australian Open była również rozstawiona jako nr 1. W I rundzie wygrała z Giselą Dulko wynikiem 6:3, 6:4. W II rundzie wygrała z Vanią King wynikiem 6:1, 6:0. W III rundzie wygrała z Dominiką Cibulkovą wynikiem 6:4, 6:3. W IV rundzie wygrała z Anastasiją Sevastovą wynikiem 6:3, 6:4. W ćwierćfinale wygrała z Francescą Schiavone 3:6, 6:3, 6:3. W półfinale przegrała z Li Na wynikiem 6:3, 5:7, 3:6, a serwowała piłkę meczową w drugim secie przy stanie 5:4.
Z dniem 14 lutego 2011 straciła pierwsze miejsce w rankingu światowym WTA Tour na korzyść Kim Clijsters, mistrzyni Australian Open 2011. Ponieważ Clijsters nie wzięła udziału w następnym turnieju, Dubai Duty Free Tennis Championships, Wozniacki mogła odrobić straty o ile dostałaby się do półfinału w Dubaju. Rozstawiona z nr 1., nie zagrała w I rundzie. W II rundzie wygrała przez krecz rywalki z Anną Czakwetadze przy stanie 6:1, 3:5. W III rundzie wygrała z Ayumi Morita wynikiem 6:1, 6:0. W ćwierćfinale pokonała Szachar Pe’er wynikiem 6:2, 6:4, tym samym powracając do pierwszego miejsca w rankingu WTA Tour z dniem 21 lutego 2011. W półfinale wygrała po raz pierwszy w życiu z Jeleną Janković wynikiem 7:5, 6:3. W finale pokonała Swietłanę Kuzniecową wynikiem 6:1, 6:3 zdobywając pierwszy tytuł w sezonie i odzyskując miejsce liderki w światowym rankingu WTA Tour.
W następnym tygodniu, jako liderka rankingu wystartowała w turnieju Qatar Ladies Open. Pierwszą rundę jako najwyżej rozstawiona zawodniczka miała wolną. W II rundzie dość łatwo pokonała Nadieżdę Pietrową 6:3, 6:2. W ćwierćfinale wygrała z Flavią Pennettą 6:2, 6:0, a w półfinale łatwo wygrała z Marion Bartoli 6:1, 6:1. Dopiero w finale musiała uznać wyższą dyspozycję dnia turniejowej dwójki Wiery Zwonariowej, z którą przegrała 4:6, 4:6.
W marcu wygrała turniej w Indian Wells.
Wozniacki była rozstawiona z nr 1 w Sony Ericsson Open w Miami. Przegrała tam w IV rundzie z rozstawioną z nr 21 Andreą Petković wynikiem 5:7, 6:3, 6–3:6.
10 kwietnia 2011 wygrała turniej Family Circle Cup w Charlestonie. Następnie dotarła do finału Porsche Tennis Grand Prix w Stuttgarcie, gdzie przegrała z Julią Görges 6:7(3), 3:6. Następnie ponownie musiała uznać wyższość Görges podczas Mutua Madrileña Madrid Open przegrywając w trzeciej rundzie 4:6, 6:1, 3:6. Następnie dotarła do półfinału Internazionali BNL d’Italia w Rzymie, gdzie przegrała z Mariją Szarapową wynikiem 5:7, 3:6. 21 maja 2011 wygrała Brussels Ladies Open w Brukseli, wygrywając w finale z Peng Shuai wynikiem 2:6, 6:3, 6:3.
Podczas drugiego w tym sezonie turnieju wielkoszlemowego French Open w Paryżu rozstawiona z nr 1 Wozniacki nie miała większych problemów z przejściem I rundy pokonując Kimiko Date-Krumm 6:0, 6:2. W II rundzie pokonała Aleksandrę Wozniak 6:3, 7:6(6). Nieoczekiwanie zakończyła dość wcześnie turniej przegrywając w III rundzie z Danielą Hantuchovą wynikiem 1:6; 3:6.
12 czerwca 2011 wygrała w Kopenhadze E-Boks Danish Open 2011, pokonując w finale Lucię Šafářovą wynikiem 6:1, 6:4.
W Wimbledon 2011 niespodziewanie przegrała w IV rundzie z Dominiką Cibulkovą w trzech setach, już po prowadzeniu 6:1. Była to druga w tym sezonie przegrana z Dominiką Cibulkovą.
W pierwszym turnieju po Wimbledonie, Rogers Cup w Toronto, była rozstawiona z nr 1. i miała wolny los w I rundzie. W II niespodziewanie przegrała z Robertą Vinci wynikiem 4:6, 5:7. W następnym tygodniu, w identycznej sytuacji, przegrała w turnieju Western & Southern Open 2011 nieopodal Cincinnati z Christiną McHale identycznym wynikiem 4:6, 5:7.
27 sierpnia 2011, po raz czwarty z rzędu, wygrała turniej w New Haven, New Haven Open at Yale, pokonując w finale Petrę Cetkovską wynikiem 6:4, 6:1.
Na US Open 2011 Wozniacki była rozstawiona z nr 1. W I rundzie wygrała z Nurią Llagostera Vives wynikiem 6:3, 6:1. W II rundzie pokonała Arantxę Rus z wynikiem 6:2, 6:0. W III rundzie pokonała Vanię King 6:2, 6:4. W IV rundzie po przegrywaniu już 6:7, 1:4, pokonała Swietłanę Kuzniecową wynikiem 6:7, 7:5, 6:1[9]. W ćwierćfinale Wozniacki pokonała Andreę Petković z wynikiem 6:1, 7:6. W półfinale przegrała z Sereną Williams z wynikiem 2:6, 4:6.
Następnie wzięła udział w turnieju Toray Pan Pacific Open 2011 w Tokio, gdzie przegrała w III rundzie z Kaią Kanepi z wynikiem 5:7, 6:1, 4:6, pomimo tego, że w 3. secie prowadziła stosunkiem 3:0 i 4:3 przy zachowaniu własnego podania.
W turnieju China Open w Pekinie dotarła do ćwierćfinału, w którym przegrała z Flavią Pennetta z wynikiem 6:3, 0:6, 6:7(2).
2012
edytujUdział w wielkoszlemowym Australian Open zakończyła na ćwierćfinale i została zdetronizowana w rankingu przez zwyciężczynię turnieju Wiktoryję Azarankę.
Doszła do finału w Kopenhadze, gdzie przegrała z Angelique Kerber 4:6, 4:6. Większym osiągnięciem były jednak półfinały prestiżowych zawodów w Miami i Montrealu.
Podczas French Open osiągnęła trzecią rundę, a na Wimbledonie i w US Open zmagania skończyła już na pierwszej. W ćwierćfinale olimpiady w Londynie pokonała ją złota medalistka Serena Williams.
Wozniacki zdobyła pierwszy tytuł w sezonie dopiero we wrześniu w Seulu. Jako rozstawiona z numerem pierwszym pokonała w finale Kaię Kanepi 6:1, 6:0. W moskiewskim turnieju oznaczona była dziką kartą i numerem trzecim, w finale pokonała Samanthę Stosur 6:2, 4:6, 7:5.
Po raz pierwszy od 2009 roku nie brała udziału w Mistrzostwach WTA, nawet jako rezerwowa. Uczestniczyła jednak w WTA Tournament of Champions. Po przebrnięciu przez fazę grupową bez przegranego meczu pokonała Cwetanę Pironkową 6:4, 6:1. W finale przegrała jednak z Nadieżdą Pietrową wynikiem 2:6, 1:6. Sezon zakończyła na 10. pozycji w rankingu WTA.
2013
edytujSezon 2013 Wozniacki rozpoczęła od udziału w turnieju w Brisbane, gdzie przegrała w pierwszej rundzie z Ksieniją Pierwak 6:2, 3:6, 6:7(1). W turnieju w Sydney w pierwszej rundzie wygrała z Urszulą Radwańską 6:1, 6:2, lecz w kolejnym meczu uległa Swietłanie Kuzniecowej 6:7(4), 6:1, 2:6. W wielkoszlemowym Australian Open, rozstawiona z numerem dziesiątym, pokonała Sabine Lisicki 2:6, 6:3, 6:3. W kolejnym meczu zwyciężyła z Donną Vekić 6:1, 6:4. W następnym spotkaniu wygrała z Łesią Curenko wynikiem 6:4, 6:3. W czwartej rundzie Caroline Wozniacki zmierzyła się ze Swietłaną Kuzniecową, z którą przegrała wynikiem 2:6, 6:2, 5:7.
Podczas zawodów w Dosze, rozstawiona z numerem dziesiątym, osiągnęła ćwierćfinał. W początkowych fazach turnieju zwyciężyła bez straty seta m.in. z Mervaną Jugić-Salkić, Soraną Cîrsteą i Moną Barthel. W pojedynku o półfinał przegrała jednak z Agnieszką Radwańską wynikiem 2:6, 5:7. Następnie osiągnęła półfinał turnieju w Dubaju. W rozgrywkach pokonała Lucie Šafářovą 6:2, 6:2, Zheng Jie 6:0, 6:1 i Marion Bartoli 4:6, 6:1, 6:4. W spotkaniu półfinałowym uległa Petrze Kvitovej wynikiem 3:6, 4:6. Najwyżej rozstawiona w Kuala Lumpur przegrała w pierwszej rundzie z Wang Qiang 6:2, 6:7(1), 1:6.
W Indian Wells Wozniacki w kolejnych meczach wygrywała z Alizé Cornet, Jeleną Wiesniną i Nadieżdą Pietrową. Półfinał osiągnęła dzięki walkowerowi Wiktoryi Azaranki. W kolejnym spotkaniu pokonała Angelique Kerber wynikiem 2:6, 6:4, 7:5. W finale przegrała z Mariją Szarapową 2:6, 2:6. W Miami w swym pierwszym pojedynku wygrała z Karolíną Plíškovą, a w kolejnej rundzie przegrała z Garbiñe Muguruzą 2:6, 4:6. W Charleston osiągnęła ćwierćfinał, w którym uległa Stefanie Vögele 6:3, 4:6, 3:6.
W Stuttgarcie uległa w pierwszym meczu Carli Suárez Navarro 6:7(6), 1:6. Także w pierwszej rundzie odpadła w Madrycie, przegrywając z Jarosławą Szwiedową 2:6, 4:6. Również w Rzymie uległa Bojanie Jovanovski 6:2, 4:6, 6:7(5) w pierwszym spotkaniu. W Brukseli rywalizację rozpoczęła od drugiej rundy, przegrywając z Zheng Jie 2:6, 4:6. Na French Open Dunka pokonała Laurę Robson w dwóch setach, by następnie ulec Bojanie Jovanovski 6:7(2), 3:6.
Okres gry na kortach trawiastych rozpoczęła od udział w zawodach w Eastbourne. Rozstawiona z numerem piątym Wozniacki osiągnęła półfinał. Do drugiej rundy awansowała dzięki kreczowi Tamiry Paszek przy stanie 6:2, 2:2. Następnie dwa razy do czterech gemów pokonała Robson. W spotkaniu ćwierćfinałowym zwyciężyła z Jekatieriną Makarową 4:6, 6:0, 6:3. W meczu o finał lepsza okazała się kwalifikantka Jamie Hampton, z którą Dunka przegrała 7:6(8), 5:7, 3:6. Na Wimbledonie pokonała w pierwszej rundzie Estrellę Cabezę Candelę 6:0, 6:2, by następnie przegrać z Petrą Cetkovską 2:6, 2:6.
Cykl US Open Series zaczęła od porażki z Soraną Cîrsteą 7:5, 6:7(0), 4:6 w swoim pierwszym meczu w Toronto. W Cincinnati awansowała do ćwierćfinału, pokonując kolejno Peng Shuai 6:1, 6:1, Monikę Niculescu 6:4, 6:3 i Petrę Kvitovą 3:6, 6:2, 6:3. W meczu o półfinał uległa Wiktoryi Azarance 3:6, 6:7(5). W New Haven Dunka w pierwszej rundzie pokonała Peng Shuai po kreczu przy stanie 2:6, 3:1. W kolejnych spotkaniach wygrała z Karin Knapp 6:1, 7:5 i Sloane Stephens 7:6(6), 6:2. W meczu półfinałowym przegrała z Simoną Halep 2:6, 5:7. Na US Open rozstawiona z numerem szóstym Wozniacki pokonała Duan Yingying 6:2, 7:5 oraz Chanelle Scheepers 6:1, 6:2. W trzecim pojedynku przegrała jednak z kwalifikantką Camilą Giorgi 6:4, 4:6, 3:6.
Okres zawodów azjatyckich rozpoczęła od pokonania Flavia Pennetta 6:2, 6:3 w drugiej rundzie w Tokio. Następnie wygrała z Magdaléną Rybárikovą dwa sety po 6:1. W ćwierćfinale odniosła triumf nad Lucie Šafářovą wynikiem 2:6, 6:3, 6:2. W półfinale przegrała z Angelique Kerber 4:6, 6:7(5). W Pekinie Wozniacki pokonała Niculescu i Stephens wynikami 6:3, 6:1. W ćwierćfinale uległa Serenie Williams 1:6, 4:6.
Jedyne turniejowe zwycięstwo w sezonie zanotowała w Luksemburgu, gdzie pokonała Mandy Minellę 6:3, 7:6(2), Monikę Niculescu 6:3, 6:2 i Bojanę Jovanovski 6:3, 3:6, 6:3. W spotkaniu półfinałowym wygrała z Niemką Sabine Lisicki 6:4, 6:4, a w meczu mistrzowskim pokonała inną Niemkę Annikę Beck 6:2, 6:2.
W zawodach TEB BNP Paribas WTA Championships kończących sezon pełniła funkcję pierwszej rezerwowej. Rok 2013 zakończyła na 10. miejscu w rankingu singlowym WTA Tour.
2014
edytujSezon 2014 Wozniacki rozpoczęła od pokonania Julii Görges w pierwszej rundzie w Sydney. W kolejnym meczu przegrała jednak z Lucie Šafářovą. Na Australian Open Dunka pokonała Lourdes Domínguez Lino 6:0, 6:2 i Christinę McHale 6:0, 1:6, 6:2, by w trzeciej rundzie ulec Garbiñe Muguruzie 6:4, 5:7, 3:6.
Podczas zawodów w Dosze przegrała w drugiej rundzie z Yaniną Wickmayer 4:6, 5:7. Następnie osiągnęła półfinał turnieju w Dubaju. W rozgrywkach pokonała Sabine Lisicki 2:6, 6:3, 6:3, Annikę Beck 6:4, 6:4 i Soranę Cîrsteę 6:1, 6:2. W spotkaniu półfinałowym uległa Venus Williams wynikiem 3:6, 2:6.
W Indian Wells Wozniacki wygrała z Bojaną Jovanovski i Jarosławą Szwiedową. W czwartej rundzie nie sprostała Jelenie Janković. W Miami w swym pierwszym pojedynku wygrała z Móniką Puig 1:6, 6:1, 6:3. Następnie pokonała dwie Amerykanki – Sloane Stephens i Varvarę Lepchenko – oddając im po jednym gemie. W meczu o półfinał przegrała z Li Na 5:7, 5:7. W Monterrey zanotowała półfinał, w którym uległa Anie Ivanović 6:7(5), 4:6.
Okres gry na nawierzchni ceglanej rozpoczęła zwycięstwem 6:2, 6:2 nad Jekatieriną Makarową w Madrycie. W drugiej rundzie uległa Robercie Vinci 3:6, 3:6. Na French Open Dunka przegrała 6:7(5), 6:4, 2:6 w pierwszej rundzie z Yaniną Wickmayer.
Na trawiastych kortach w Eastbourne Wozniacki pokonała Samanthę Stosur, Sloane Stephens i Camilę Giorgi. W półfinale przegrała jednak z Angelique Kerber 6:3, 6:7(3), 3:6. Na Wimbledonie pokonała Szachar Pe’er, Naomi Broady i Anę Konjuh, tracąc w tych pojedynkach łącznie jedenaście gemów. W czwartej rundzie przegrała 2:6, 5:7 z Barborą Záhlavovą-Strýcovą.
W lipcu triumfowała z zawodach WTA International Series w Stambule. Najwyżej rozstawiona Dunka pokonała w finale Robertę Vinci 6:1, 6:1. W Montrealu awansowała do ćwierćfinału, tracąc łącznie sześć gemów w meczach z Danielą Hantuchovą, Klárą Koukalovą i Shelby Rogers. W meczu o półfinał uległa Serenie Williams 6:4, 5:7, 5:7. Na drodze do półfinału w Cincinnati, gdzie ponownie uległa Serenie Williams, zwyciężyła m.in. z Angelique Kerber i Agnieszką Radwańską. W New Haven przegrała w drugiej rundzie z Camilą Giorgi 4:6, 2:6. Udział w US Open rozpoczęła od zwycięstwa z Magdaléną Rybárikovą po kreczu przy stanie 6:1, 3:6, 2:0. W kolejnych spotkaniach wygrała z Alaksandrą Sasnowicz, Andreą Petković i Mariją Szarapową (6:4, 2:6, 6:2). W ćwierćfinale straciła jednego gema w pojedynku z Sarą Errani, a do finału awansowała po kreczu Peng Shuai przy stanie 7:6(1), 4:3. W swoim drugim meczu mistrzowskim na kortach w Nowym Jorku uległa Serenie Williams 6:3, 6:3.
Okres gry na kortach w Azji Wozniacki rozpoczęła od finału zawodów w Tokio. Przegrała w nim z Aną Ivanović 2:6, 6:7(2). W Wuhanie Dunka awansowała do półfinału, uległa w nim jednak Eugenie Bouchard 2:6, 3:6. W swoim pierwszym meczu w Pekinie przegrała z Samanthą Stosur. W turnieju WTA Finals w Singapurze tenisistka wygrała wszystkie mecze w fazie grupowej – z Szarapową, Radwańską i Kvitovą. W półfinale przegrała z Williams 6:2, 3:6, 7:6(6). Mecz ten został uznany najlepszym spotkaniem sezonu, za co otrzymał nagrodę WTA Awards[10]. Wozniacki zakończyła rok na 8. miejscu w rankingu WTA Tour.
2015
edytujSezon ten Dunka rozpoczęła od finału w Auckland, gdzie uległa Venus Williams. W Australian Open po wygranej w pierwszej rundzie z Taylor Townsend, w kolejnym etapie nie sprostała dwukrotnej zwyciężczyni tej imprezy, Wiktoryi Azarance. Później docierała do półfinału turniejów w Dubaju i do ćwierćfinału zawodów w Dosze, ponownie przegrywając z Azaranką. Na początku marca triumfowała w turnieju kategorii WTA International Series w Kuala Lumpur, pokonując w trzech setach Alexandrę Dulgheru.
W turnieju WTA Premier Mandatory w Indian Wells Dunka przegrała w trzeciej rundzie 4:6, 4:6 z Belindą Bencic, pokonawszy we wcześniejszym meczu kwalifikantkę Uns Dżabir. W zawodach tej samej rangi w Miami Caroline Wozniacki wygrała z Madison Brengle, oddając jej jednego gema, oraz z Kaią Kanepi po trzysetowy, pojedynku. W czwartej rundzie lepszą okazała się Venus Williams, która zakończyła mecz w dwóch setach.
W pierwszym starcie na nawierzchni ceglanej Wozniacki dotarła do finału zawodów w Stuttgarcie, pokonując m.in. rozstawioną z numerem drugim Simonę Halep 7:5, 5:7, 6:2. W meczu mistrzowskim przegrała z Angelique Kerber 6:3, 1:6, 5:7. W Madrycie Dunka osiągnęła ćwierćfinał, w którym lepsza okazała się Marija Szarapowa. W Rzymie Dunka przegrała w drugiej rundzie z Azaranką. Ten sam rezultat zanotowała podczas French Open – tym razem zwycięstwo odniosła Julia Görges.
Okres gry na nawierzchni trawiastej rozpoczęła w Eastbourne od półfinału z Belindą Bencic, w którym skreczowała przy stanie 0:3. Na Wimbledonie uległa w czwartej rundzie późniejszej finalistce Garbiñe Muguruzie 4:6, 4:6.
W pierwszych trzech turniejach zaliczanych do US Open Series 2015 (Stanford, Toronto, Cincinnati) nie wygrała meczu, odpadając w drugich rundach. W New Haven w półfinale przegrała z Petrą Kvitovą 7:5, 6:1. W US Open w drugiej rundzie lepsza okazała się inna Czeszka – Petra Cetkovská.
Okres gry na kortach w Azji rozpoczął się dla Dunki od półfinału w Tokio, gdzie ponownie poniosła porażkę w pojedynku z Bencic. W Wuhanie odpadła w drugiej rundzie, a w Pekinie zaszła rundę dalej. W Linzu także odpadła w drugiej rundzie. Sezon zakończyła kreczem w pierwszym meczu fazy grupowej turnieju WTA Elite Trophy.
2016
edytujWozniacki rozpoczęła sezon turniejem WTA w Auckland, gdzie w półfinale uległa Sloane Stephens wynikiem 2:6, 6:7(3). Osiągnęła również półfinał turnieju w Monterrey, w którego ćwierćfinale przegrała z Heather Watson. Dotarła też do półfinału US Open, pokonując wcześniej m.in. Swietłanę Kuzniecową czy Madison Keys, a przegrywając dopiero z Angelique Kerber wynikiem 4:6, 3:6. Swój 24 tytuł w karierze zdobyła podczas turnieju w Tokio, gdzie okazała się lepszą od Belindy Bencic, Carli Suárez Navarro, Magdy Linette, Agnieszki Radwańskiej, a w finale też Naomi Osaki (7:5, 6:3). Radwańska zrewanżowała się jej w trzecich rundach turniejów w Wuhanie i Pekinie. W Hongkongu Wozniacki zdobyła kolejny tytuł, pokonując w meczu mistrzowskim Kristinę Mladenovic 6:1, 6:7(4), 6:2. W Luksemburgu wycofała się przed ćwierćfinałem i nie zagrała w Zhuhai, zajmując ostatecznie 19. miejsce w rankingu.
2017
edytujW każdym z trzech australijskich turniejów (Auckland, Sydney, Melbourne) Wozniacki wygrała po dwa mecze. Lepiej poszło jej w Dosze i Dubaju, gdzie dochodziła do finału. W pierwszym uległa Karolínie Plíškovej 3:6, 4:6, a w drugim przegrała z Eliną Switoliną 4:6, 2:6.
Przegrała w ćwierćfinale w Indian Wells z Kristiną Mladenovic 6:3, 6:7(4), 2:6, chociaż była bliska zwycięstwa w dwóch setach. W Miami po raz trzeci w sezonie osiągnęła finał, w którym musiała uznać wyższość Johanny Konty 4:6, 3:6. Na drodze do decydującego meczu pokonała m.in. Garbiñe Muguruzę (7:6(1), krecz) i Karolínę Plíškovą (5:7, 6:1, 6:1).
W Paryżu po pokonaniu Swietłany Kuzniecowej awansowała do ćwierćfinału, w którym nie sprostała późniejszej triumfatorce zawodów Jeļenie Ostapenko. W Eastbourne ponownie przegrała w finale z Plíškovą, tym razem 4:6, 4:6. Na Wimbledonie uległa Coco Vandeweghe w spotkaniu czwartej rundy.
Następnie zaliczyła kolejne finały w Båstad (porażka z Kateřiną Siniakovą 3:6, 4:6) i w Toronto (tam wygrana z Agnieszką Radwańska i liderką rankingu Plíškovą, zaś uległa Switolinie 4:6, 0:6), a także ćwierćfinał w Cincinnati i drugą rundę US Open.
Pierwszy wygranym turniejem w sezonie były zawody w Tokio, gdzie Dunka w finale pokonała Anastasiję Pawluczenkową wynikiem 6:0, 7:5. W Wuhanie w swoim pierwszym meczu uległa Marii Sakari, zaś w Pekinie w trzeciej rundzie pokonała ją Petra Kvitová. Spotkanie drugiej rundy w Hongkongu przeciw Lizette Cabrerze poddała walkowerem.
W kończącym sezon turnieju WTA Finals w Singapurze Wozniacki trafiła do grupy czerwonej. Pokonała Elinę Switolinę, Simonę Halep oraz uległa Caroline Garcii. Do półfinału awansowała z drugiego miejsca w grupie. W meczu o finał pokonała Karolínę Plíškovą, a w meczu mistrzowskim zwyciężyła Venus Williams 6:4, 6:4, po raz pierwszy w karierze triumfując w tych rozgrywkach.
Sezon zakończyła na trzecim miejscu w rankingu singlowym WTA Tour.
2018
edytujWozniacki zainaugurowała sezon 2018 występem w zawodach w Auckland, odnosząc zwycięstwo w pierwszej rundzie nad Madison Brengle 6:3, 6:0[11], następnie wygrała z Petrą Martić 6:2, 6:2[12]. W ćwierćfinale pokonała Sofię Kenin 4:6, 6:2, 6:4, po czym spotkała się w półfinale z Sachią Vickery, triumfując nad nią 6:4, 6:4[13]. W finale zawodów przegrała z Julią Görges 4:6, 6:7(4)[14]. W Australian Open, w którym wystartowała z numerem drugim, pokonała Mihaelę Buzărnescu 6:2, 6:3[15], Janę Fett 3:6, 6:2, 7:5, Kiki Bertens 6:4, 6:2[16] i Magdalénę Rybárikovą 6:3, 6:0[17]. W ćwierćfinale wygrała z Carlą Suárez Navarro 6:0, 6:7(3), 6:2, awansując po raz drugi w karierze do półfinału Australian Open[18]. W przedostatniej rundzie turnieju wyeliminowała Elise Mertens 6:3, 7:6(2)[19]. W finale pokonała Simonę Halep 7:6(2), 3:6, 6:4, zdobywając tym samym swój pierwszy wielkoszlemowy tytuł i wracając po 6 latach na pozycję liderki rankingu WTA[20].
W Petersburgu doszła do ćwierćfinału, w którym musiała uznać wyższość Darji Kasatkiny 6:7(2), 3:6[21], wcześniej zaś pokonała Anastasiję Potapową 6:0, 6:1[22].
W Dosze wygrała z Cariną Witthöft 6:2, 6:0 w drugiej rundzie[23], po czym wyeliminowała Monicę Niculescu 7:5, 6:1[24] i Angelique Kerber 7:6(4), 1:6, 6:3[25]. W półfinale nie sprostała Petrze Kvitovej, przegrywając 6:3, 6:7(3), 5:7[26].
Historia występów wielkoszlemowych
edytuj- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
Występy w grze pojedynczej
edytujTurniej | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021–2022 | 2023 | 2024 | Tytuły | Z–P | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | 4R | 3R | 4R | SF | QF | 4R | 3R | 2R | 1R | 3R | W | 3R | 3R | koniec kariery | 2R | 1 / 14 | 37 – 13 | |||||||
French Open | A | 1R | 3R | 3R | QF | 3R | 3R | 2R | 1R | 2R | A | QF | 4R | 1R | koniec kariery | 0 / 12 | 21 – 12 | |||||||||
Wimbledon | Q1 | 2R | 3R | 4R | 4R | 4R | 1R | 2R | 4R | 4R | 1R | 4R | 2R | 3R | koniec kariery | 0 / 13 | 25 – 13 | |||||||||
US Open | A | 2R | 4R | F | SF | SF | 1R | 3R | F | 2R | SF | 2R | 2R | 3R | koniec kariery | 4R | 0 / 14 | 41 – 14 | ||||||||
Ranking na koniec roku | 237 | 64 | 12 | 4 | 1 | 1 | 10 | 10 | 8 | 17 | 19 | 3 | 3 | 38 | – | 236 | 1 / 53 | 124 – 52 |
Występy w grze podwójnej
edytujTurniej | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021–2022 | 2023 | 2024 | Tytuły | Z–P | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | 2R | 1R | 1R | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | koniec kariery | A | 0 / 3 | 1 – 3 | ||||||||
French Open | A | A | 1R | 1R | 2R | A | A | A | A | A | A | A | A | A | koniec kariery | 0 / 3 | 1 – 3 | ||||||||||
Wimbledon | A | A | 1R | 2R | 2R | A | A | A | A | A | A | A | A | A | koniec kariery | 0 / 3 | 2 – 3 | ||||||||||
US Open | A | 1R | 2R | 3R | 2R | A | A | A | A | A | A | A | A | A | koniec kariery | A | 0 / 4 | 4 – 4 | |||||||||
Ranking na koniec roku | 238 | 150 | 79 | 70 | 113 | 556 | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 0 / 13 | 8 – 13 |
Występy w grze mieszanej
edytujTurniej | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021–2022 | 2023 | 2024 | Tytuły | Z–P | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | koniec kariery | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||
French Open | A | 1R | 1R | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | koniec kariery | 0 / 2 | 0 – 2 | ||||||||||
Wimbledon | A | A | 2R | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | koniec kariery | 0 / 1 | 1 – 1 | ||||||||||
US Open | A | A | 2R | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | koniec kariery | A | 0 / 1 | 1 – 0 | |||||||||
0 / 4 | 2 – 3 |
Finały turniejów WTA
edytujLegenda | |
---|---|
Wielki Szlem | |
Igrzyska olimpijskie | |
WTA Tour Championships | |
WTA Tournament of Champions | |
1988 – 2008 |
|
Kategoria I | |
Kategoria II | |
Kategoria III | |
Kategoria IV | |
Kategoria V | |
2009 – 2020 |
|
WTA Premier Mandatory | |
WTA Premier 5 | |
WTA Premier | |
WTA International Series | |
WTA 125K series (2012–2020) |
Gra pojedyncza 55 (30–25)
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 8 sierpnia 2008 | Sztokholm | Twarda | Wiera Duszewina | 6:0, 6:2 |
Zwyciężczyni | 2. | 23 sierpnia 2008 | New Haven | Twarda | Anna Czakwetadze | 3:6, 6:4, 6:1 |
Zwyciężczyni | 3. | 5 października 2008 | Tokio | Twarda | Kaia Kanepi | 6:2, 3:6, 6:1 |
Finalistka | 1. | 26 października 2008 | Luksemburg | Twarda (hala) | Jelena Diemientjewa | 6:2, 4:6, 6:7(4) |
Finalistka | 2. | 21 lutego 2009 | Memphis | Twarda (hala) | Wiktoryja Azaranka | 1:6, 3:6 |
Zwyciężczyni | 4. | 12 kwietnia 2009 | Ponte Beach | Ceglana | Aleksandra Wozniak | 6:1, 6:2 |
Finalistka | 3. | 19 kwietnia 2009 | Charleston | Ceglana | Sabine Lisicki | 2:6, 4:6 |
Finalistka | 4. | 17 maja 2009 | Madryt | Ceglana | Dinara Safina | 2:6, 4:6 |
Zwyciężczyni | 5. | 20 czerwca 2009 | Eastbourne | Trawiasta | Virginie Razzano | 7:6(5), 7:5 |
Finalistka | 5. | 11 lipca 2009 | Båstad | Ceglana | María José Martínez Sánchez | 5:7, 4:6 |
Zwyciężczyni | 6. | 29 sierpnia 2009 | New Haven | Twarda | Jelena Wiesnina | 6:2, 6:4 |
Finalistka | 6. | 13 września 2009 | US Open | Twarda | Kim Clijsters | 5:7, 3:6 |
Finalistka | 7. | 21 marca 2010 | Indian Wells | Twarda | Jelena Janković | 2:6, 4:6 |
Zwyciężczyni | 7. | 12 kwietnia 2010 | Ponte Beach | Ceglana | Wolha Hawarcowa | 6:2, 7:5 |
Zwyciężczyni | 8. | 8 sierpnia 2010 | Kopenhaga | Twarda (hala) | Klára Zakopalová | 6:2, 7:6(5) |
Zwyciężczyni | 9. | 23 sierpnia 2010 | Montreal | Twarda | Wiera Zwonariowa | 6:3, 6:2 |
Zwyciężczyni | 10. | 28 sierpnia 2010 | New Haven | Twarda | Nadieżda Pietrowa | 6:3, 3:6, 6:3 |
Zwyciężczyni | 11. | 2 października 2010 | Tokio | Twarda | Jelena Diemientjewa | 1:6, 6:2, 6:3 |
Zwyciężczyni | 12. | 9 października 2010 | Pekin | Twarda | Wiera Zwonariowa | 6:3, 3:6, 6:3 |
Finalistka | 8. | 31 października 2010 | Doha | Twarda | Kim Clijsters | 3:6, 7:5, 3:6 |
Zwyciężczyni | 13. | 20 lutego 2011 | Dubaj | Twarda | Swietłana Kuzniecowa | 6:1, 6:3 |
Finalistka | 9. | 26 lutego 2011 | Doha | Twarda | Wiera Zwonariowa | 4:6, 4:6 |
Zwyciężczyni | 14. | 20 marca 2011 | Indian Wells | Twarda | Marion Bartoli | 6:1, 2:6, 6:3 |
Zwyciężczyni | 15. | 10 kwietnia 2011 | Charleston | Ceglana | Jelena Wiesnina | 6:2, 6:3 |
Finalistka | 10. | 24 kwietnia 2011 | Stuttgart | Ceglana (hala) | Julia Görges | 6:7(3), 3:6 |
Zwyciężczyni | 16. | 21 maja 2011 | Bruksela | Ceglana | Peng Shuai | 2:6, 6:3, 6:3 |
Zwyciężczyni | 17. | 12 czerwca 2011 | Kopenhaga | Twarda (hala) | Lucie Šafářová | 6:1, 6:4 |
Zwyciężczyni | 18. | 27 sierpnia 2011 | New Haven | Twarda | Petra Cetkovská | 6:4, 6:1 |
Finalistka | 11. | 15 kwietnia 2012 | Kopenhaga | Twarda (hala) | Angelique Kerber | 4:6, 4:6 |
Zwyciężczyni | 19. | 23 września 2012 | Seul | Twarda | Kaia Kanepi | 6:1, 6:0 |
Zwyciężczyni | 20. | 21 października 2012 | Moskwa | Twarda (hala) | Samantha Stosur | 6:2, 4:6, 7:5 |
Finalistka | 12. | 4 listopada 2012 | Sofia | Twarda (hala) | Nadieżda Pietrowa | 2:6, 1:6 |
Finalistka | 13. | 17 marca 2013 | Indian Wells | Twarda | Marija Szarapowa | 2:6, 2:6 |
Zwyciężczyni | 21. | 20 października 2013 | Luksemburg | Twarda (hala) | Annika Beck | 6:2, 6:2 |
Zwyciężczyni | 22. | 20 lipca 2014 | Stambuł | Twarda | Roberta Vinci | 6:1, 6:1 |
Finalistka | 14. | 7 września 2014 | US Open | Twarda | Serena Williams | 3:6, 3:6 |
Finalistka | 15. | 21 września 2014 | Tokio | Twarda | Ana Ivanović | 2:6, 6:7(2) |
Finalistka | 16. | 10 stycznia 2015 | Auckland | Twarda | Venus Williams | 6:2, 3:6, 3:6 |
Zwyciężczyni | 23. | 8 marca 2015 | Kuala Lumpur | Twarda | Alexandra Dulgheru | 4:6, 6:2, 6:1 |
Finalistka | 17. | 26 kwietnia 2015 | Stuttgart | Ceglana (hala) | Angelique Kerber | 6:3, 1:6, 5:7 |
Zwyciężczyni | 24. | 25 września 2016 | Tokio | Twarda | Naomi Ōsaka | 7:5, 6:3 |
Zwyciężczyni | 25. | 16 października 2016 | Hongkong | Twarda | Kristina Mladenovic | 6:1, 6:7(4), 6:2 |
Finalistka | 18. | 18 lutego 2017 | Doha | Twarda | Karolína Plíšková | 3:6, 4:6 |
Finalistka | 19. | 25 lutego 2017 | Dubaj | Twarda | Elina Switolina | 4:6, 2:6 |
Finalistka | 20. | 1 kwietnia 2017 | Miami | Twarda | Johanna Konta | 4:6, 3:6 |
Finalistka | 21. | 1 lipca 2017 | Eastbourne | Trawiasta | Karolína Plíšková | 4:6, 4:6 |
Finalistka | 22. | 30 lipca 2017 | Båstad | Ceglana | Kateřina Siniaková | 3:6, 4:6 |
Finalistka | 23. | 13 sierpnia 2017 | Toronto | Twarda | Elina Switolina | 4:6, 0:6 |
Zwyciężczyni | 26. | 24 września 2017 | Tokio | Twarda | Anastasija Pawluczenkowa | 6:0, 7:5 |
Zwyciężczyni | 27. | 29 października 2017 | Singapur | Twarda (hala) | Venus Williams | 6:4, 6:4 |
Finalistka | 24. | 7 stycznia 2018 | Auckland | Twarda | Julia Görges | 4:6, 6:7(4) |
Zwyciężczyni | 28. | 27 stycznia 2018 | Australian Open | Twarda | Simona Halep | 7:6(2), 3:6, 6:4 |
Zwyciężczyni | 29. | 30 czerwca 2018 | Eastbourne | Trawiasta | Aryna Sabalenka | 7:5, 7:6(5) |
Zwyciężczyni | 30. | 7 października 2018 | Pekin | Twarda | Anastasija Sevastova | 6:3, 6:3 |
Finalistka | 25. | 7 kwietnia 2019 | Charleston | Ceglana | Madison Keys | 6:7(5), 3:6 |
Gra podwójna 4 (2–2)
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 26 lutego 2006 | Memphis | Twarda (hala) | Wiktoryja Azaranka | Lisa Raymond Samantha Stosur |
6:7(2), 3:6 |
Zwyciężczyni | 1. | 28 września 2008 | Pekin | Twarda | Anabel Medina Garrigues | Han Xinyun Xu Yifan |
6:1, 6:3 |
Zwyciężczyni | 2. | 21 lutego 2009 | Memphis | Twarda (hala) | Wiktoryja Azaranka | Juliana Fedak Michaëlla Krajicek |
6:1, 7:6(2) |
Finalistka | 2. | 12 stycznia 2020 | Auckland | Twarda | Serena Williams | Asia Muhammad Taylor Townsend |
4:6, 4:6 |
Występy w Turnieju Mistrzyń
edytujW grze pojedynczej
edytujRok | Rezultat | Przeciwniczka | Wynik |
2009 | Półfinał | Serena Williams | 4:6, 1:0 krecz |
2010 | Finał | Kim Clijsters | 3:6, 7:5, 3:6 |
2011 | Faza grupowa | Agnieszka Radwańska Wiera Zwonariowa Petra Kvitová |
5:7, 6:2, 6:4 2:6, 6:4, 3:6 4:6, 2:6 |
2013 | zawodniczka rezerwowa (nie wystąpiła) | ||
2014 | Półfinał | Serena Williams | 6:2, 3:6, 6:7(6) |
2017 | Zwycięstwo | Venus Williams | 6:4, 6:4 |
2018 | Faza grupowa | Karolína Plíšková Petra Kvitová Elina Switolina |
2:6, 4:6 7:5, 3:6, 6:2 7:5, 5:7, 3:6 |
Występy w Turnieju WTA Tournament of Champions/WTA Elite Trophy
edytujW grze pojedynczej
edytujRok | Rezultat | Przeciwniczka | Wynik |
2012 | Finał | Nadieżda Pietrowa | 2:6, 1:6 |
2015 | Faza grupowa | Swietłana Kuzniecowa | 5:7, 2:2 krecz |
Występy w igrzyskach olimpijskich
edytujGra pojedyncza
edytujRunda | Przeciwniczka | Wynik | |
---|---|---|---|
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008, reprezentując państwo Dania | |||
I runda | Tunezja: Salima Safar | 6:4, 6:1 | |
II runda | Słowacja: Daniela Hantuchová [10] | 6:1, 6:3 | |
III runda | Rosja: Jelena Diemientjewa [5] | 6:7, 2:6 | |
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo Dania [8] | |||
I runda | Wielka Brytania: Anne Keothavong | 4:6, 6:3, 6:2 | |
II runda | Belgia: Yanina Wickmayer | 6:4, 3:6, 6:3 | |
III runda | Słowacja: Daniela Hantuchová | 6:4, 6:2 | |
Ćwierćfinał | Stany Zjednoczone: Serena Williams [4] | 0:6, 3:6 | |
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo Dania | |||
I runda | Czechy: Lucie Hradecká | 6:2, 6:2 | |
II runda | Czechy: Petra Kvitová [11] | 2:6, 4:6 |
Osiągnięcia juniorskie
edytujGra pojedyncza
edytujMistrzyni
edytujRok | Turniej | Finalistka | Wynik |
---|---|---|---|
2003 | Kolding | Hanne-Skak Jensen | 3:6, 6:3, 6:1 |
2004 | Rungsted Kyst | Gluay Kampookaew | 7:5, 6:4 |
Oslo | Gluay Kampookaew | 6:3, 6:3 | |
Kramfors | Nadia Laas-Hansen | 6:0, 6:3 | |
Osaka | Dominika Cibulková | 6:3, 6:0 | |
2005 | Nagoja | Ayumi Morita | 6:2, 0:6, 6:4 |
Roehampton | Marina Erakovic | 6:0, 6:3 | |
Orange Bowl | Mihaela Buzărnescu | 6:1, 6:4 | |
2006 | Wimbledon | Magdaléna Rybáriková | 3:6, 6:1, 6:3 |
Osaka | Ayumi Morita | 6:3, 2:6, 6:2 |
Finalistka
edytujRok | Turniej | Mistrzyni | Wynik |
---|---|---|---|
2003 | Kopenhaga | Marina Cossou | 5:7, 4:6 |
2004 | Luksemburg | Michaëlla Krajicek | 6:4, 2:6, 2:6 |
2006 | Australian Open | Anastasija Pawluczenkowa | 6:1, 2:6, 3:6 |
Gra podwójna
edytujMistrzyni
edytujRok | Turniej | Partnerka | Finalistki | Wynik |
---|---|---|---|---|
2003 | Kolding | Hanne-Skak Jensen | Diana Eriksson Nadja Roma |
7:6(5), 6:4 |
2004 | Rungsted Kyst | Hanne-Skak Jensen | Nadia Laas-Hansen Gluay Kampookaew |
6:4, 6:1 |
Oslo | Yanina Wickmayer | Sabrina Allaut Antonia Fohse |
1:6, 6:3, 6:4 | |
2005 | Bradenton | Ayumi Morita | Sorana Cîrstea Raluca Olaru |
6:3, 5:7, 7:6(3) |
2006 | Osaka | Ayumi Morita | Ksenia Łykina Anastasija Piwowarowa |
7:6(4), 7:5 |
Finalistka
edytujRok | Turniej | Partnerka | Mistrzynie | Wynik |
---|---|---|---|---|
2004 | Kramfors | Małgorzata Silka | Sorana Cîrstea Li Hewenfei |
0:6, 2:6 |
2005 | Manila | Amina Rakhim | Chan Yung-jan Hwang I-hsuan |
4:6, 1:6 |
Nagoja | Amina Rakhim | Chan Yung-jan Li Hewenfei |
2:6, 3:6 | |
Mediolan | Sharon Fichman | Jekatierina Makarowa Jewgienija Rodina |
1:6, 4:6 | |
Orange Bowl | Ana Tatiszwili | Jennifer-Lee Heinser Elizabeth Plotkin |
2:6, 6:2, 4:6 | |
Mérida | Bibiane Schoofs | Agnieszka Radwańska Nataša Zorić |
0:4, 4:5(4) | |
2006 | Roland Garros | Agnieszka Radwańska | Sharon Fichman Anastasija Pawluczenkowa |
7:6(4), 2:6, 1:6 |
Przypisy
edytuj- ↑ Wywiad z Karoliną Woźniacką w Rzeczpospolitej nr 114/8625, 18 maja 2010, str. A18 Tata uczył tenisa i Chopina.
- ↑ Corey Seymour: Grand Slam Champion Caroline Wozniacki Is Returning To Tennis. vogue.com, 2023-06-29. [dostęp 2023-07-02]. (ang.).
- ↑ Caroline Wozniacki – strona WWW. [dostęp 2011-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-27)]. (ang.).
- ↑ Jakub Ciastoń: Piotr Woźniacki: Wolę stać w cieniu. sport.pl, 2009-01-25. [dostęp 2011-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-02)]. (pol.).
- ↑ Dariusz Dobek , Piotr Woźniacki: Polakiem będę zawsze [online], Onet Sport, 1 września 2017 [dostęp 2019-03-24] (pol.).
- ↑ Caroline Wozniacki zaręczyła się w sylwestra. RMF24, 2014-01-01. [dostęp 2014-01-01]. (pol.).
- ↑ Rafał Smoliński: Rory McIlroy zerwał zaręczyny z Karoliną Woźniacką. sportowefakty.pl, 2014-05-21. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
- ↑ Caroline Wozniacki marries David Lee in Tuscany. wtatennis.com, 2019-06-16. [dostęp 2019-06-18]. (ang.).
- ↑ Viv Bernstein: Wozniacki battles back to beat Kuznetsova. ESPN.com, 2011-09-05. [dostęp 2011-09-10]. (ang.).
- ↑ WTA Awards. wtatennis.com. [dostęp 2014-12-23]. (ang.).
- ↑ Łukasz Iwanek: WTA Auckland: pewny awans Karoliny Woźniackiej, Lauren Davis nie obroni tytułu. sportowefakty.pl, 2018-01-02. [dostęp 2018-01-03].
- ↑ Łukasz Iwanek: WTA Auckland: Karolina Woźniacka idzie jak burza, kolejny maraton Barbory Strycovej. sportowefakty.pl, 2018-01-03. [dostęp 2018-01-03].
- ↑ Bartosz Gębicz: Jedynka Wozniacki z dwójką Goerges w finale w Auckland. przegladsportowy.pl, 2018-01-06. [dostęp 2018-01-06].
- ↑ Rafał Smoliński: WTA Auckland: Julia Goerges nie do zatrzymania. Pokonała Karolinę Woźniacką i wygrała trzeci finał z rzędu. sportowefakty.wp.pl, 2018-01-07. [dostęp 2018-01-07].
- ↑ Łukasz Iwanek: Australian Open: Karolina Woźniacka i Elina Switolina w II rundzie. Wymarzony debiut 15-letniej Marty Kostiuk. sportowefakty.wp.pl, 2018-01-15. [dostęp 2018-01-15].
- ↑ Łukasz Iwanek: Australian Open: Anett Kontaveit pomieszała szyki Jelenie Ostapenko! Awans Karoliny Woźniackiej. sportowefakty.wp.pl, 2018-01-19. [dostęp 2018-01-19].
- ↑ Łukasz Iwanek: Australian Open: Karolina Woźniacka pozbawiła złudzeń Magdalenę Rybarikovą. Dunka w ćwierćfinale. sportowefakty.wp.pl, 2018-01-21. [dostęp 2018-01-22].
- ↑ Wojciech Michałowski: Australian Open. Caroline Wozniacki pokonała Carlę Suarez Navarro i awansowała do półfinału. sport.pl, 2018-01-23. [dostęp 2018-01-24].
- ↑ Łukasz Iwanek: Australian Open: Karolina Woźniacka zatrzymała Elise Mertens Pierwszy finał Dunki w Melbourne. sportowefakty.wp.pl, 2018-01-25. [dostęp 2018-01-25].
- ↑ Rafał Smoliński: Karolina Woźniacka wraca na fotel liderki! Dunka wyprzedzi Simonę Halep. sportowefakty.wp.pl, 2018-01-27. [dostęp 2018-01-27].
- ↑ Łukasz Iwanek: WTA Petersburg: Karolina Woźniacka i Jelena Ostapenko za burtą! Daria Kasatkina i Petra Kvitova bohaterkami dnia. sportowefakty.wp.pl, 2018-02-02. [dostęp 2018-02-06].
- ↑ Łukasz Iwanek: WTA Petersburg: efektowny awans Karoliny Woźniackiej. Kristina Mladenović przerwała fatalną serię. sportowefakty.wp.pl, 2018-02-01. [dostęp 2018-02-06].
- ↑ Łukasz Iwanek: WTA Doha: Karolina Woźniacka w 57 minut w III rundzie. Sorana Cirstea lepsza od Elise Mertens. sportowefakty.wp.pl, 2018-02-14. [dostęp 2018-02-17].
- ↑ Rafał Smoliński: WTA Doha: Andżelika Kerber z Karoliną Woźniacką o półfinał. Petra Kvitova poszła za ciosem. sportowefakty.wp.pl, 2018-02-15. [dostęp 2018-02-17].
- ↑ Łukasz Iwanek: WTA Doha: Karolina Woźniacka w półfinale po wielkiej bitwie z Andżeliką Kerber. Petra Kvitova kolejną rywalką Dunki. sportowefakty.wp.pl, 2018-02-16. [dostęp 2018-02-17].
- ↑ Łukasz Iwanek: WTA Doha: trwa zwycięska seria Petry Kvitovej. Czeszka lepsza od Karoliny Woźniackiej. sportowefakty.wp.pl, 2018-02-17. [dostęp 2018-02-18].
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2020-01-24] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2020-01-24] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2020-01-24] (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Oficjalna strona internetowa. carolinewozniacki.dk. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-07-15)].