Carving (sztuka)
Carving – sztuka rzeźbienia w owocach i warzywach wywodząca się z Dalekiego Wschodu.
Historia edytuj
Carving w krajach azjatycki znany jest już od co najmniej kilkuset lat. Według najbardziej popularnej teorii wywodzi się on z Tajlandii[1]. Carving jest tradycyjnym elementem tajskiego święta Loy Krathong i jest uznawany za dziedzictwo narodowe Tajlandii[2].
Na początku XXI wieku carving stał się popularny także w innych częściach świata, w tym w Europie. Dziś carving jest także dyscypliną na kulinarnych Mistrzostwach Świata i Mistrzostwach Europy[3].
Technika edytuj
Najpopularniejszymi owocami i warzywami używanymi w carvingu są arbuzy, melony, dynie, papaje, ananasy, rzodkiew, buraki, selery, marchewki[2][4].
W tradycyjnym tajskim carvingu używa się tylko klasycznego noża tajskiego. Najczęściej tworzy się motywy roślinne, czasem zwierzęce. Popularne są także dodatkowe ozdoby w postaci liści lub gałązek.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ The History of Fruit Carving. Siam Carving Academy, 25-02-2011. [dostęp 2013-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-03)]. (ang.).
- ↑ a b O carvingu parę słów. [dostęp 2013-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-03)].
- ↑ Fontanna z melona: tak rzeźbią mistrzowie carvingu. tvn24, 08-10-2012.
- ↑ Art of fruits and vegetable carving