Cechy płciowe – właściwości organizmu (genetyczne, anatomiczne i fizjologiczne) związane z jego zdolnością do rozrodu.

Podział edytuj

W praktyce zarówno klinicznej, jak i poznawczej przyjęło się wyróżniać:

  • Pierwszorzędowe cechy płciowe
  • Drugorzędowe cechy płciowe
  • Trzeciorzędowe cechy płciowe

Pierwszorzędowe cechy płciowe – wyznaczane przez chromosomy płciowe, wchodzące w skład zygoty. Należy przypomnieć, że jeden z chromosomów płciowych pochodzi od ojca (X lub Y), natomiast drugi od matki (zawsze X), zatem można powiedzieć, że o płci dziecka decyduje chromosom płciowy przekazywany przez ojca. Obecność tych chromosomów warunkuje rozwój wewnętrznych oraz zewnętrznych narządów i dróg wyprowadzających.

Drugorzędowe cechy płciowe – stanowią zespół różnic somatycznych oraz czynnościowych, które różnią kobietę i mężczyznę. Drugorzędowe cechy płciowe rozwijają się pod wpływem hormonów płciowych. Cechy te dotyczą różnic w proporcjach budowy, rozwoju umięśnienia, tworzeniu się warstwy tłuszczowej, budowie szkieletu, budowie krtani i barwie głosu, sposobie owłosienia, które różnią kobietę i mężczyznę. Drugorzędowe cechy płciowe są wspólnymi dla ogółu ludzi określonej płci.

Trzeciorzędowe cechy płciowe – podobnie jak drugorzędowe wyrażają płeć somatyczną i czasem są z nimi łączone. Podobnie jak poprzednie, warunkowane są one aktywnością układu wydzielania wewnętrznego. Nie podlegają wpływom środowiska. Trzeciorzędowe cechy płciowe kształtują się w okresie dojrzewania[1].

Cechy płciowe u ludzi edytuj

U ludzi generalnie da się wyróżnić następujące cechy płciowe:

Spotyka się też typologię dwustopniową, w której wymienione wyżej cechy pierwszo- i drugorzędowe zalicza się do pierwszorzędowych, a trzeciorzędowe do drugorzędowych. Te ostatnie bywają też nazywane ornamentem płciowym[2][3].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Zbigniew Lew-Starowicz, Miłość i seks. Słownik encyklopedyczny, Europa, 2000, ISBN 83-87977-17-9.
  2. Bogusław Pawłowski (red.): Biologia atrakcyjności człowieka. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2009, s. 18-19.
  3. Jerzy Kowalski: Homo eroticus. Opole: Wydawnictwo IBS, 2011, s. 36, 110, seria: Eros i logos. ISBN 978-83-931776-0-8.