Celestino Migliore
Celestino Migliore (ur. 1 lipca 1952 w Cuneo) – włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor prawa kanonicznego, dyplomata watykański, arcybiskup, stały obserwator Stolicy Apostolskiej przy ONZ w latach 2002–2010, nuncjusz apostolski w Polsce w latach 2010–2016, nuncjusz apostolski w Rosji w latach 2016–2020, nuncjusz apostolski we Francji od 2020.
Arcybiskup tytularny Canosy | |||
Celestino Migliore (2010) | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
1 lipca 1952 | ||
Nuncjusz apostolski we Francji | |||
Okres sprawowania |
od 2020 | ||
Nuncjusz apostolski w Rosji | |||
Okres sprawowania |
2016–2020 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Prezbiterat |
25 czerwca 1977 | ||
Nominacja biskupia |
30 października 2002 | ||
Sakra biskupia |
6 stycznia 2003 | ||
Odznaczenia | |||
Data konsekracji |
6 stycznia 2003 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Miejsce | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Życiorys
edytujStudiował w Międzydiecezjalnym Studium Teologicznym w Fossano[1], gdzie uzyskał dyplom magistra teologii. Na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie uzyskał stopień licencjata i doktora prawa kanonicznego[2]. 25 czerwca 1977 został wyświęcony na prezbitera przez biskupa Cuneo Carlo Aliprandiego[3]. W tym samym roku ukończył Papieską Akademię Kościelną, po czym rozpoczął służbę w dyplomacji watykańskiej[2][4].
Pierwszą wyznaczoną mu placówką była Angola, gdzie w latach 1980–1984 pełnił funkcję attaché i drugiego sekretarza przy Delegacji Apostolskiej w tym kraju. Stamtąd został przeniesiony do Nuncjatury Apostolskiej w Stanach Zjednoczonych, skąd w 1988 trafił do Egiptu. W latach 1989–1992 pracował w Nuncjaturze Apostolskiej w Warszawie. Od kwietnia 1992 był stałym obserwatorem Stolicy Apostolskiej przy Radzie Europy w Strasburgu. W latach 1995–2002 pracował w watykańskim Sekretariacie Stanu. Jako Podsekretarz do Spraw Relacji z Państwami był odpowiedzialny za nawiązywanie stosunków dyplomatycznych z krajami azjatyckimi, między innymi z Chinami, Koreą Północą i Wietnamem. W tym czasie wykładał również dyplomację kościelną na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim.
Nuncjatura
edytuj30 października 2002 papież Jan Paweł II mianował go nuncjuszem apostolskim i stałym obserwatorem Stolicy Apostolskiej przy Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku, wynosząc go do godności arcybiskupa tytularnego Canosy[5]. Święcenia biskupie otrzymał 6 stycznia 2003 z rąk papieża[3].
30 czerwca 2010 został ustanowiony przez papieża Benedykta XVI nuncjuszem apostolskim w Polsce[6]. Misję dyplomatyczną w Polsce rozpoczął 15 września 2010[7]. 19 lutego 2011 przewodniczył mszy pogrzebowej arcybiskupa Józefa Życińskiego w archikatedrze lubelskiej, a 28 kwietnia 2012 – uroczystościom pogrzebowym biskupa pelplińskiego Jana Bernarda Szlagi w bazylice katedralnej w Pelplinie. 11 lipca 2012 pojawił się w Dębowcu, na XXV Międzynarodowym Saletyńskim Spotkaniu Młodych. 27 października 2013 w kościele św. Małgorzaty i Katarzyny w Kętach wspólnie z biskupami Tadeuszem Rakoczym i Piotrem Gregerem odprawił mszę koncelebrowaną w 100. rocznicę śmierci bł. Celiny Borzęckiej. Kolejna wizyta nuncjusza odbyła 14 września 2014 w Parczewie, gdzie odprawił mszę świętą z okazji 450-lecia przyjęcia uchwał soboru trydenckiego na sejmie w Parczewie oraz setnej rocznicy poświęcenia kościoła[8].
28 maja 2016 został mianowany przez papieża Franciszka nowym nuncjuszem Apostolskim w Federacji Rosyjskiej[9][10]. 5 sierpnia 2016 przestał być nuncjuszem Stolicy Apostolskiej w Polsce[11], zaś misję dyplomatyczną w Rosji rozpoczął 9 listopada 2016[12]. 21 stycznia 2017 został również nuncjuszem Apostolskim w Uzbekistanie[13].
11 stycznia 2020 papież Franciszek mianował go nuncjuszem apostolskim we Francji[14]. Misję dyplomatyczną we Francji rozpoczął 27 sierpnia 2020[15].
Udzielił sakry biskupom pomocniczym: zielonogórsko-gorzowskiemu Tadeuszowi Lityńskiemu (2012), gdańskiemu Wiesławowi Szlachetce (2014), opolskiemu Rudolfowi Pierskale (2014), kaliskiemu Łukaszowi Buzunowi (2014), szczecińsko-kamieńskiemu Henrykowi Wejmanowi (2014) i radomskiemu Piotrowi Turzyńskiemu (2015). Był także współkonsekratorem w trakcie święceń 22 biskupów[16].
Odznaczenia i tytuły honorowe
edytuj- Order Zasługi Republiki Włoskiej II klasy – 19 stycznia 1999[17]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej – 22 czerwca 2016[18][19]
- Odznaka Honorowa „Bene Merito” – 1 lipca 2016[20]
- doktorat honorowy Uniwersytetu Świętego Jana w Nowym Jorku – 26 stycznia 2006[21]
- doktorat honorowy Uniwersytetu Papieski Jana Pawła II w Krakowie[22].
- doktorat honorowy Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu[23].
- doktorat honorowy Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie[24] – 28 maja 2019
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Chi siamo: Ex-alunni dello Studio Teologico Interdiocesano di Fossano. sti-issrfossano.it. [dostęp 2010-06-19]. (wł.).
- ↑ a b His Excellency Archbishop Celestino Migliore. holyseemission.org. [dostęp 2010-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-10)]. (ang.).
- ↑ a b Archbishop Celestino Migliore. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-03-12]. (ang.).
- ↑ Pontificia Accademia Ecclesiastica: Ex-alunni 1950-1999. vatican.va. [dostęp 2010-06-19]. (wł.).
- ↑ Nomina dell’Osservatore Permanente della Santa Sede presso l’Organizzazione delle Nazioni Unite (O.N.U.). vatican.va, 2002-10-30. [dostęp 2019-03-12]. (wł.).
- ↑ Abp Celestino Migliore – nowym nuncjuszem w Polsce. episkopat.pl. [dostęp 2010-06-30]. (pol.).
- ↑ Abp C. Migliore złożył listy uwierzytelniające [online], www.deon.pl [dostęp 2017-11-22] (pol.).
- ↑ Parczew: 450-lecie przyjęcia uchwał Soboru Trydenckiego. podlasie.24.pl. [dostęp 2014-09-14].
- ↑ Nomina del Nunzio Apostolico nella Federazione Russa. vatican.va. [dostęp 2016-05-28]. (wł.).
- ↑ Abp Celestino Migliore został nuncjuszem w Rosji. deon.pl. [dostęp 2016-05-28].
- ↑ Katalog nuncjuszy apostolskich w Polsce | Nuncjatura Apostolska w Polsce [online], nuncjatura.pl [dostęp 2017-11-22] .
- ↑ Presentation of foreign ambassadors’ letters of credence. en.kremlin.ru. [dostęp 2022-01-25]. (ang.).
- ↑ Nomina del Nunzio Apostolico in Uzbekistan. vatican.va. [dostęp 2016-05-28]. (wł.).
- ↑ Nomina del Nunzio Apostolico in Francia. vatican.va. [dostęp 2020-01-11]. (wł.).
- ↑ Remise de lettres de créance. legifrance.gouv.fr. [dostęp 2022-01-25]. (fr.).
- ↑ Celestino Migliore. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2023-05-01]. (ang.).
- ↑ Grande Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 1999-01-19. [dostęp 2010-06-19]. (wł.).
- ↑ M.P. z 2016 r. poz. 853
- ↑ Andrzej Duda odznaczył nuncjusza abp. Celestino Migliore.
- ↑ Ks. abp Celestino Migliore odznaczony „Bene Merito” [online], RadioMaryja.pl, 1 lipca 2016 [dostęp 2018-12-24] (pol.).
- ↑ 12th annual Vincentian Chair of Social Justice Lecture on January 26, 2006 at the Vincentian Convocation. vincenter.org, 2006-01-26. [dostęp 2010-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-14)]. (ang.).
- ↑ Nuncjusz apostolski abp Celestino Migliore doktorem honoris causa UPJPII.
- ↑ Wrocław: abp Celestino Migliore odbierze jutro doktorat honoris causa PWT.
- ↑ Katolicka Agencja Informacyjna KAI , Abp Celestino Migliore otrzyma dziś doktorat honoris causa [online] [dostęp 2019-05-28] .
Linki zewnętrzne
edytuj- Celestino Migliore [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2020-03-24] (ang.).