Centralna Szkoła Partyjna PZPR
Centralna Szkoła Partyjna PZPR im. Juliana Marchlewskiego (Centralna Szkoła im. J. Marchlewskiego[1] – CSP) – placówka kształcąca kadry partyjne PPR, a od 1948 PZPR. Od 21 marca 1950 im. Juliana Marchlewskiego. Do 14 sierpnia 1952 mieściła się w Łodzi, następnie w Warszawie.
| ||
| KC PPR/PZPR | ||
 b. siedziba Szkoły w Łodzi w al. Tadeusza Kościuszki 65 (do 1952) | ||
| Data założenia | 1944 | |
| Data likwidacji | 1957 | |
| Typ | szkoła partyjna PPR a później PZPR | |
| Patron | Julian Marchlewski | |
| Państwo |  PRL
| |
| Adres | Lublin, Łódź Warszawa, ul. Rozbrat 44a | |
| Dyrektor | Celina Budzyńska | |
Położenie na mapie Warszawy  | ||
Położenie na mapie Polski  | ||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | ||
 52°13′39″N 21°02′00″E/52,227500 21,033333
| ||
Historia i działalnośćEdytuj
Powstała w 1944 w Lublinie[2] jako Centralna Szkoła Partyjna PPR. Prawdopodobnie w II poł. 1945, a najpóźniej w 1946 przeniesiona do Łodzi. Od 1952 do 1957 funkcjonowała w Warszawie. Po zjednoczeniu PPR i PPS w 1948 nastąpiła zmiana nazwy na: Centralna Szkoła Partyjna PZPR.
Szkoła przygotowywała kadry dla aparatu wojewódzkiego i powiatowego[3].
Drugim dyrektorem szkoły była Celina Budzyńska (1945–1957)[4]. Funkcję zastępcy dyrektora pełniła w tym samym okresie Romana Granas (w latach po przełomie 1956 r. zaliczana do grona „puławian”).
SiedzibaEdytuj
Szkoła funkcjonowała w centrum Łodzi, przy al. T. Kościuszki 65, w budynku działającego do 1945 Niemieckiego Gimnazjum Reformowanego. W użytkowaniu posiadała też położony w pobliżu budynek przy ul. Wólczańskiej 95 (prawdopodobnie mieszkalny dla wykładowców) oraz trzy internaty – przy Kościuszki 46, Piotrkowskiej 147 i Wólczańskiej 51[5]. Po przeniesieniu do Warszawy mieściła się w budynku wybudowanym na potrzeby Wyższej Szkoły Dziennikarskiej (1936–1939) przy ul. Rozbrat 44a (1954–1955)[6].
DyrektorzyEdytuj
- 1944–1948 – Tadeusz Daniszewski
- 15 grudnia 1948 – 31 sierpnia 1957 – Celina Budzyńska[7]
Centralny Ośrodek Szkolenia KCEdytuj
W latach 1949–1955 przy szkole funkcjonował Centralny Ośrodek Szkolenia Partyjnego[3].
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Spis telefonów województwa warszawskiego i m. st. Warszawy 1954.
- ↑ Bartosz Cichocki, Krzysztof Jóźwiak: Najważniejsze są kadry. Centralna Szkoła Partyjna PPR/PZPR.
- ↑ a b Ryszard Czaderna: Organizacja Międzywojewódzkiej Szkoły Partyjnej we Wrocławiu na przykładzie: Projektu organizacji pracy w Międzywojewódzkiej Szkole PZPR w Łodzi wraz z diagramami organizacyjnymi Międzywojewódzkiej Szkoły Partyjnej w Łodzi i we Wrocławiu z roku 1952, Komunizm: system – ludzie – dokumentacja 2, 2013, s. 299.
- ↑ Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański: Informator o strukturze i obsadzie personalnej Centralnego Aparatu PZPR, Warszawa 2000, s. 143.
- ↑ Książka telefoniczna Łodzi na 1946 r., s. 18.
- ↑ Spis telefonów województwa warszawskiego i m. st. Warszawy 1954, 1955.
- ↑ Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański, Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR 1948–1990, red. Krzysztof Persak, Warszawa 2000, s. 143.
BibliografiaEdytuj
- Czesław Kozłowski: Namiestnik Stalina, Polska Oficyna Wydawnicza BGW Warszawa 1993, ISBN 83-7066-233-1.
- Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański: Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR, 1948–1990, Instytut Studiów Politycznych PAN Warszawa 2000, s. 166, ISBN 83-88490-03-6.
- Bartosz Cichocki, Krzysztof Jóźwiak, Najważniejsze są kadry. Centralna Szkoła Partyjna PPR/PZPR, Marcin Kula, Romuald Turkowski, Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2006, ISBN 83-7436-041-0, OCLC 830835946.