Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego
Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej im. Kazimierza Michałowskiego (CAŚ UW), (ang. Polish Centre of Mediterranean Archaeology, PCMA) – samodzielna placówka badawcza Uniwersytetu Warszawskiego.
| Uniwersytet Warszawski | |
 Siedziba Centrum przy ul. Nowy Świat 4 w Warszawie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Adres |
ul. Nowy Świat 4, 00-497 Warszawa |
| Dyrektor |
dr hab. Artur Obłuski |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°13′48,33″N 21°01′19,90″E/52,230092 21,022194
| |
| Strona internetowa | |
Pod obecną nazwą istnieje od 1990 roku. Do głównych celów CAŚ UW należy organizacja, prowadzenie oraz koordynacja badań archeologicznych, konserwatorskich i rekonstrukcyjnych w północno-wschodniej Afryce, na Bliskim Wschodzie oraz na Cyprze. Prace CAŚ UW są prowadzone na stanowiskach obejmujących szeroki horyzont czasowy, od czasów prehistorycznych, poprzez wszystkie okresy historyczne starożytnych cywilizacji śródziemnomorskich, aż po późny antyk i arabskie wczesne średniowiecze. Oprócz prowadzenia badań terenowych do zadań CAŚ UW należy kompleksowa dokumentacja znalezisk, publikacja wyników badań oraz archiwizacja dokumentacji wykopaliskowej. CAŚ UW zarządza Stacją Badawczą w Kairze oraz Polskim Ośrodkiem Archeologicznym w Chartumie.
Historia edytuj
Centrum kontynuuje działalność zapoczątkowaną przez profesora Kazimierza Michałowskiego, wybitnego archeologa i egiptologa, który w 1959 roku założył Stację Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego w Kairze, pierwszą polską instytucję zajmującą się archeologią doliny Nilu.
Projekty badawcze edytuj
Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej UW prowadzi aktualnie około 30 ekspedycji i projektów archeologicznych. Od czasów powstania z ramienia CAŚ UW utworzono łącznie około 80 projektów:[2]
Egipt edytuj
• Abu Simbel • Aleksandria – Kom el-Dikka • Aszmunein (Hermopolis) • Berenike • Deir el-Bahari: Projekt Asasif • Deir el-Bahari: Świątynia Hatszepsut, ekspedycja archeologiczno-konserwatorska • Deir el-Bahari: Świątynia Hatszepsut, polsko-francuska ekspedycja epigraficzna • Deir el-Bahari: Świątynia Totmesa III • Dendera • Dolina Królów: Grobowiec Ramzesa VI (KV 9), ekspedycja epigraficzna • Dolina Królów: Grobowiec Ramzesa III (KV 11) • Gebelein • Kair: kompleks Emira Qurqumasa • Marea • Marina el-Alamein • Naqlun (Klasztor Archanioła Gabriela) • Oaza Dachla • Peluzjum (Tell el-Farama) • Sakkara • Shejch Abd el-Gurna • Tell Atrib • Tell el-Farcha • Tell el-Murra • Tell el-Retaba • Wadi Khashab
Sudan edytuj
• Banganarti • El-Detti • El-Zuma • Faras • Ghazali • Kadero • Selib • Soba • Stara Dongola • Tanqasi
Etiopia edytuj
• Debre Gergis
Tunezja edytuj
• Mustis (el-Krib)
Cypr edytuj
Syria edytuj
• Hawarte • Palmyra (zawieszony) • Tell Abu Hafur • Tell Amarna • Tell Dżassa • Tell Arbid (zawieszony) • Tell Rad Szakra • Tell Qaramel (zawieszony)
Liban edytuj
• Akkar • Awliya’ Allah • Chhim • Dolina Eszmuna • Iqlim el-Kharroub • Jiyeh (Porphyreon) • Kaftoun • Khalde • Mar Elias Btina • Rachkida • Smar Jbeil
Jordania edytuj
• Beit Ras (Capitolias) • Khirbet es-Sar
Irak edytuj
• Bidżan • Hatra • Iracki Kurdystan: Newcomers and Authochtons • Masnaa • M'lefaat • Nemrik 9 • Nimrud • Tell Raffaan • Tell Ridżim • Tell Saadija
Iran edytuj
Armenia edytuj
• Metsamor
Gruzja edytuj
Kuwejt edytuj
• Al-Subijah • Bahra 1 • Fajlaka: Kharaib el‐Desht
Oman edytuj
Arabia Saudyjska edytuj
• Aynuna
Zjednoczone Emiraty Arabskie edytuj
Publikacje edytuj
PCMA publikuje czasopismo oraz monografie poświęcone rezultatom badań wykopaliskowych oraz prac restauracyjno-konserwatorskich prowadzonych przez ekspedycje CAŚ UW.
Czasopismo edytuj
Serie edytuj
- PAM Monografie
- PAM Supplement Series
- PCMA Excavation Series
- PCMA Archaeological Guides
- Studia Palmyreńskie
Konferencje edytuj
Od kilku lat[od kiedy?] CAŚ UW jest współorganizatorem konferencji „Polacy nad Nilem”[3] prezentującej rezultaty wykopalisk wszystkich polskich ekspedycji pracujących w Egipcie. Od 2016 roku organizuje też konferencję archeologiczną „Polacy na Bliskim Wschodzie”, podczas której przedstawiane są wyniki badań polskich ekspedycji oraz indywidualnych badaczy pracujących na obszarze szeroko pojętego Bliskiego Wschodu – od Lewantu po Zakaukazie i Półwysep Arabski[4]. W 2006 roku CAŚ UW było współorganizatorem XI Międzynarodowego Kongresu Nubiologicznego[5] a w 2012 roku VIII Międzynarodowego Kongresu Archeologii Starożytnego Bliskiego Wschodu[6] (ICAANE) – najważniejszych i najliczniej uczęszczanych konferencji archeologicznych o tej tematyce. W 2017 roku CAŚ UW zorganizowało w Warszawie ósmą edycję międzynarodowej konferencji „Red Sea”[7], poświęconej rejonowi Morza Czerwonego.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Lew palmyreński nowym logo Centrum [online], www.pcma.uw.edu.pl, 25 maja 2017 [dostęp 2017-07-12] (ang.).
- ↑ Projekty terenowe [online], pcma.uw.edu.pl [dostęp 2020-09-24].
- ↑ Polacy nad Nilem. Uniwersytet Warszawski. [dostęp 2014-09-30]. (pol.).
- ↑ Konferencja archeologiczna: Polacy na Bliskim Wschodzie [online], www.pcma.uw.edu.pl, 24 maja 2017 [dostęp 2017-07-06].
- ↑ Conference of Nubian Studies. Uniwersytet Warszawski. [dostęp 2014-09-30]. (ang.).
- ↑ 8th ICAANE Warszawa 2012. Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej. [dostęp 2014-09-30]. (pol.).
- ↑ redsea8 – Home [online], redsea8.uw.edu.pl [dostęp 2017-07-06] (ang.).