Cerkiew św. Dymitra Sołuńskiego w Jarosławiu

Cerkiew św. Dymitra Sołuńskiego – XVII-wieczna prawosławna cerkiew w Jarosławiu, w dekanacie jarosławskim centralnym[1] eparchii jarosławskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Cerkiew św. Dymitra Sołuńskiego
Церковь Димитрия Солунского
7610038002
cerkiew parafialna
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Rosja

Obwód

 jarosławski

Miejscowość

Jarosław

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Eparchia

jarosławska

Położenie na mapie Jarosławia
Mapa konturowa Jarosławia, w centrum znajduje się punkt z opisem „Jarosław, cerkiew św. Dymitra Sołuńskiego”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Jarosław, cerkiew św. Dymitra Sołuńskiego”
Położenie na mapie obwodu jarosławskiego
Mapa konturowa obwodu jarosławskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Jarosław, cerkiew św. Dymitra Sołuńskiego”
Ziemia57°37′18,0″N 39°52′53,0″E/57,621667 39,881389

Historia edytuj

Cerkiew została zbudowana w latach 1671–1673 z datków miejscowych wiernych, prawdopodobnie na miejscu starszej cerkwi wzniesionej w II połowie XIV w[2]. Przy wznoszeniu obiektu wykorzystano cegły, które pozostały po budowie murów obronnych dzielnicy Ziemlany Gorod w Jarosławiu[3]. Na początku XVIII w. cerkiew poważnie przebudowano, częściowo w nowym stylu klasycystycznym. Po raz drugi budynek przebudowano w XIX w.[2]

W 1748 w sąsiedztwie cerkwi św. Dymitra wzniesiono cerkiew Pochwały Matki Bożej, w której odbywały się nabożeństwa w miesiącach wiosennych i letnich[2].

Cerkiew została zamknięta w 1929. W połowie XX wieku zaadaptowano ją na pracownię konserwatorską. Rosyjski Kościół Prawosławny odzyskał obiekt w 1991, natomiast regularne nabożeństwa w niej wznowiono dopiero w 2004[2]. Cerkiew Pochwały Matki Bożej również była przynajmniej od 1935 nieczynna i również została przywrócona do użytku liturgicznego[2].

Architektura edytuj

Cerkiew posiada dwa ołtarze – główny oraz boczny Szujskiej Ikony Matki Bożej[2].

Wzorem dla budowniczych świątyni była cerkiew św. Mikołaja Nadieina w Jarosławiu. W wieku XVIII powiększono cerkiew o obszerny przedsionek ze strony północnej, dobudowano również klasycystyczny ganek, którego styl nie harmonizuje z całością obiektu[2]. Pierwotnie świątynia zwieńczona była pięcioma kopułami. W XIX w. rozebrano cztery cebulaste kopuły w narożnikach, pozostawiając jedynie centralną, a dach budynku zmieniono na czterospadowy[2]. Dzwonnica cerkiewna położona jest w północno-zachodnim narożniku budowli, w miejscu, gdzie zbiegają się galerie. Dzwonnicę zwieńczono dachem hełmowym z lukarnami[2]. Okna świątyni zdobione są bogatymi obramowaniami[2]. Według Dobrowolskiej i Gniedowskiego cerkiew nie wyróżnia się szczególnie pod względem architektonicznym, a fakt, że była kilkakrotnie przebudowywana jeszcze obniżył jej wartość artystyczną[3]. Najcenniejsze w budynku są freski wykonane w 1686 przez miejscowych artystów pod kierownictwem Siewastjana Dmitrijewa[3]. Zostały one poddane w 1859[3] konserwacji, podczas której zatarto oryginalne barwy, ale zachowano pierwotną kompozycję i układ postaci. Freski z cerkwi św. Dymitra Sołuńskiego zalicza się do najlepszych dzieł jarosławskiej szkoły malarskiej[2]. Malowidła wyróżniają się ostrością rysunku i starannością proporcji. Szczególną uwagę zwraca monumentalna scena Sądu Ostatecznego[3].

Przypisy edytuj

  1. Ярославское Центральное благочиние [online], yareparhia.ru [dostęp 2016-12-25].
  2. a b c d e f g h i j k Церковь Дмитрия Солунского [online], yaroslavlru.ru [dostęp 2016-12-25].
  3. a b c d e E. Dobrowolska, B. Gniedowski, Jarosławl, Tutajew, Iskusstwo, Moskwa 1971, s. 134.