Cerkiew św. Serafina z Sarowa w Pekinie
Cerkiew św. Serafina z Sarowa – cerkiew prawosławna w Pekinie, wzniesiona przez rosyjską misję prawosławną w Chinach.
| cerkiew cmentarna | |||||||
| |||||||
| Państwo | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||
| Wyznanie | |||||||
| Kościół | |||||||
| Wezwanie | |||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
19 lipca/1 sierpnia | ||||||
| |||||||
| |||||||
Położenie na mapie Chin  | |||||||
| 39°57′15,1632″N 116°23′43,9476″E/39,954212 116,395541 | |||||||
W momencie budowy cerkiew była położona poza granicami administracyjnymi miasta, na cmentarzu prawosławnym założonym przez misję. Została zbudowana w 1905. Była budowlą trójdzielną, pozbawioną dzwonnicy. Podobnie jak cerkiew Świętych Nowomęczenników Chińskich w Pekinie łączyła w swojej architekturze elementy tradycyjnie rosyjskie z tymi nawiązującymi do sztuki chińskiej. Wyraźnie trójdzielna, posiadała trzy niewielkie hełmy zwieńczone cebulastymi kopułkami w środku dachu nakrywającego odpowiednio nawę, prezbiterium i przedsionek.
W 1938 w cerkwi przechowywane były szczątki zamordowanych w Ałapajewsku wielkiej księżny Elżbiety Fiodorowny, mniszki Warwary oraz innych osób później kanonizowanych jako nowomęczennicy ałapajewscy. Zostały one następnie przeniesione do cerkwi Świętych Nowomęczenników Chińskich[1].
Bibliografia
edytuj- P. Paszkiewicz, W służbie Imperium Rosyjskiego 1721–1917. Funkcje i treści ideowe rosyjskiej architektury sakralnej na zachodnich rubieżach Cesarstwa i poza jego granicami, Warszawa 1999, Warszawa, Instytut Sztuki PAN, ISBN 83-85938-13-3