Cerkiew Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Warszawie

Cerkiew Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
	kaplica szpitalna
	; Świątynia i kompleks Szpitala; Dzieciątka Jezus ok. 1908 roku
Państwo	Polska
Miejscowość	Warszawa
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Wezwanie	Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
Wspomnienie liturgiczne	27 czerwca
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1900
Data zakończenia budowy	1902
Data poświęcenia	4 sierpnia 1902
Data zamknięcia	1915
Data zniszczenia	lata 20. XX w.
Dane świątyni
Styl	neoromański
Architekt	Józef Pius Dziekoński
Świątynia; • materiał bud.; • liczba wiernych	; • cegła; ok. 300 osób
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
Kopuła; • liczba kopuł	; 1
Liczba ikonostasów	1
	Położenie na mapie Warszawy Cerkiew Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
	Położenie na mapie Polski Cerkiew Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Cerkiew Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
	52°13′26,198″N 20°59′52,404″E/52,223944 20,997890
	Multimedia w Wikimedia Commons

Cerkiew Matki Boskiej Nieustającej Pomocy – cerkiew prawosławna, znajdująca się niegdyś w Warszawie na rogu ulic Lindleya i Oczki.

Historia

Cerkiew wzniesiono w latach 1900–1902 według projektu Józefa Dziekońskiego z przeznaczeniem na świątynię szpitalną dla prawosławnych pacjentów i lekarzy pobliskiego Szpitala Dzieciątka Jezus oraz innych warszawskich szpitali.

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę cerkiew została sprofanowana, a następnie w jej budynku prowizorycznie zorganizowano kościół rzymskokatolicki (według innego źródła księża orioniści, którym przekazano cerkiew, nie zaadaptowali świątyni na cele kultu katolickiego)^[1].

W 1927 roku cerkiew została zburzona^[1]. Pozostawiono jedynie sąsiadujący z nią budynek prawosławnego dziekanatu duszpasterstwa chorych^[1]. W miejscu świątyni w latach 50. XX wieku wzniesiono gmach Kliniki Ortopedycznej Szpitala Dzieciątka Jezus^[2]

Architektura

Cerkiew wzniesiona została na planie krzyża greckiego z tryforium dzwonnicy ponad głównym wejściem, w którym znajdowały się trzy dzwony, posiadała jedną półokrągłą kopułę umieszczoną na ośmiobocznym przeszklonym bębnie. Zbudowano ją podobnie jak kaplicę Dzieciątka Jezus, z czerwonej cegły. Niewielki budynek cerkwi, bardzo skromnie wyposażony, mógł pomieścić podczas nabożeństwa ok. 300 wiernych.

Świątynia wyróżniała się na tle powstałych w tym samym okresie obiektów tego typu, gdyż reprezentowała nietypowy styl neoromański, który ówczesna warszawska prasa opisywała jako średniowieczny nadwiślański a nie narodowy rosyjski.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Paweł Przeciszewski: Warszawa. Prawosławie i rosyjskie dziedzictwo. Warszawa: Agencja Wydawnicza Egros, 2011, s. 116. ISBN 978-83-89986-73-3.
↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 9. Langiewicza-Łukasińskiego. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2003, s. 65. ISBN 83-88372-24-6.

Bibliografia

P. Paszkiewicz, Pod berłem Romanowów. Sztuka rosyjska w Warszawie w latach 1815-1915, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 1991

Linki zewnętrzne

Fotografie cerkwi

[Rościszewski116-1] Paweł Przeciszewski: Warszawa. Prawosławie i rosyjskie dziedzictwo. Warszawa: Agencja Wydawnicza Egros, 2011, s. 116. ISBN 978-83-89986-73-3.

[Zieliński65-2] Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 9. Langiewicza-Łukasińskiego. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2003, s. 65. ISBN 83-88372-24-6.

[1]

[2]