Cerkiew Narodzenia Matki Bożej w Moskwie (Daniłowskij)
Cerkiew Narodzenia Matki Bożej – prawosławna cerkiew parafialna w Moskwie, w rejonie Daniłowskim, w dekanacie św. Daniela Słupnika eparchii moskiewskiej miejskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
 7710139000[1] | |||||||||||||||||||||||
| cerkiew parafialna | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miasto wydzielone | |||||||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||||||
| Eparchia | |||||||||||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
8/21 września | ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Moskwy  | |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Rosji  | |||||||||||||||||||||||
| 55°42′39,96″N 37°39′14,51″E/55,711100 37,654031 | |||||||||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||||||||
HistoriaEdytuj
Pierwsza cerkiew na tym miejscu została zbudowana ok. 1370. Pierwotnie była to świątynia służąca mnichom ze wspólnoty założonej przez Teodora, ucznia mnicha Sergiusza z Radoneża, oraz odwiedzającym ich świeckim wiernym. W 1379 klasztor ten, nazwany Simonowskim, przeniósł się na inne miejsce, położone nieco na północ w stosunku do dotychczasowej lokalizacji. Cerkiew Narodzenia Matki Bożej pozostała jednak czynna[2]. W świątyni tej po bitwie na Kulikowym Polu pochowano mnichów ławry Troicko-Siergijewskiej Aleksandra Pierieswieta i Andrzeja Oslabii, którzy z błogosławieństwa Sergiusza z Radoneża wzięli w niej udział, walcząc po stronie wojsk Dymitra Dońskiego[3].
W latach 1509–1510 na miejscu starszej cerkwi wzniesiono nową jednokopułową świątynię według projektu Aloisia Nowego. W XVIII w. świątynię tę rozbudowano o drewnianą dzwonnicę i obszerny przedsionek. W XIX w. oba te elementy zastąpiono murowanymi; po przebudowach z oryginalnej cerkwi Aloisia Nowego pozostały jedynie dolne partie ścian – od nowszych oddziela je fryz[4]. Odpowiednio w 1849 i 1855 w świątyni urządzono dwa nowe ołtarze boczne – św. Mikołaja i św. Sergiusza z Radoneża[5].
Po rewolucji październikowej świątynia została zamknięta. Rozebrano wieńczącą ją kopułę oraz cerkiewną dzwonnicę. Budynek stał się częścią kompleksu fabryki „Dinamo”. Nagrobki Pierieswieta i Oslabii zostały sprzedane na złom[4]. W 1980 postanowiono przekazać cerkiew muzeum i urządzić w nim wystawę poświęconą bitwie na Kulikowym Polu, ostatecznie jednak obiekt został udostępniony dla wiernych dopiero w 1989, a i po tej dacie był częściowo użytkowany przez fabrykę. Rozebraną dzwonnicę odrestaurowano w 2006[4]. Całe pierwotne wyposażenie budowli zostało zniszczone[4].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Strona rejestru. [dostęp 2013-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-16)].
- ↑ A. Nizowski, Samyje znamienityje monastyri i chramy Rossii, Wecze, Moskwa 2000, ISBN 5-7838-0578-5, s. 38
- ↑ J. Łoszczyc, Dymitr Doński, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1987, ISBN 83-06-01458-8, ss.356–358
- ↑ a b c d Церковь Рождества Пресвятой Богородицы в Старом Симонове, www.hramy.ru [dostęp 2016-02-18].
- ↑ Храм Рождества Пресвятой Богородицы в Старом Симонове, starosimonovo.rop.ru [dostęp 2016-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-25].