Certosina
Certosina – metoda dekoracji powierzchni drewnianych mebli, wczesna forma inkrustacji wgłębnej[1].
Certosina jest techniką zdobniczą pochodzącą z Bliskiego Wschodu, prawdopodobnie z Damaszku[1]. W XIV i XV wieku była popularna we Włoszech, głównie w Lombardii, także w Wenecji i na Półwyspie Iberyjskim. Nazwa pochodzi od klasztoru zakonu kartuzów w Certosa położonego koło Pavii w Lombardii[1][2], gdzie był jeden z ośrodków produkcji przedmiotów zdobionych tą metodą[3].
Dekoracja pokrywała całą powierzchnię mebli, bez rozróżniania tła i ornamentu[2]. Efekt taki uzyskiwano przez wklejanie w gniazda wycięte w powierzchni drewna małych płytek jasnego i ciemnego drewna, masy perłowej, kości słoniowej, metalu. Stosowano głównie mozaikowe wzory geometryczne o charakterze orientalnym[3][2] także roślinne[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Sztuka świata. T. 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, ISBN 978-83-213-4726-4.
- ↑ a b c Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007.
- ↑ a b Krystyna Zwolińska, Zasław Malicki: Mały słownik terminów plastycznych. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1974.
Bibliografia edytuj
- Guillame Janneau: Encyklopedia Sztuki Dekoracyjnej. Warszawa: Wydawnictwo Artystyczne i Filmowe, 1978.