Cezary Kuklo

polski historyk

Cezary Kuklo (ur. 19 września 1954 w Białymstoku) – polski historyk, demograf, profesor zwyczajny w Instytucie Historii i Nauk Politycznych Uniwersytetu w Białymstoku, autor blisko 400 publikacji naukowych wydanych w kraju i za granicą, członek wielu komitetów, prezydiów i zespołów redakcyjnych, projektów badawczych. W latach 2000–2012 organizator i dyrektor białostockiego oddziału IPN[1]. Doctor honoris causa Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach[1][2].

Cezary Kuklo
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 września 1954
Białystok

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: demografia historyczna, historia nowożytna, historia rodziny
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1987

Habilitacja

26 października 1998

Profesura

23 grudnia 2010

Doktor honoris causa
Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach – 2021
Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet w Białymstoku

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Komisji Edukacji Narodowej

Życiorys

edytuj

Uczeń prof. Andrzeja Wyczańskiego, studiował historię w filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku, gdzie w 1977 r. obronił pracę magisterską. W 1987 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na Wydziale Historycznym UW na podstawie rozprawy doktorskiej: Rodzina i społeczeństwo południowych dzielnic Warszawy w XVIII wieku. Struktury demograficzne. Ta sama Rada nadała mu stopień doktora habilitowanego w 1998 r. – podstawą postępowania była praca Kobieta samotna w społeczeństwie miejskim u schyłku Rzeczypospolitej szlacheckiej (recenzentami w przewodzie habilitacyjnym byli profesorowie Jerzy Topolski, Andrzej Wyczański i Andrzej Wyrobisz). W 2010 r. otrzymał tytuł profesora. 24 czerwca 2021 r. za wybitne zasługi na rzecz rozwoju nauki historycznej, a w szczególności demografii historycznej, Senat Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach nadał tytuł doctora honoris causa. W badaniach koncentruje się na problematyce demografii historycznej i historii społeczno-gospodarczej epoki staropolskiej.

W życiu prywatnym mąż i ojciec dwóch córek. Żona Helena, pedagog i logopeda, obecnie na emeryturze; starsza córka Marta Skrodzka, dr prawa, specjalista w zakresie prawa handlowego i alternatywnych metod rozwiązywania sporów, stypendystka Fundacji Kościuszkowskiej i Fundacji Fulbrighta; młodsza córka Justyna, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku (dyplom z malarstwa z wyróżnieniem) i Académie royale des Beaux-Arts de Bruxelles (tkanina).

Pełnione funkcje i działalność

edytuj

Na rzecz Instytutu/Wydziału/Uczelni

edytuj
  • Wicedyrektor Instytutu Historii Filii UW w Białymstoku/Uniwersytetu w Białymstoku (1991-1999); dyrektor IH UwB (1999-2000)
  • Kierownik Katedry Historii Społeczno-Gospodarczej, Demografii i Statystyki (od 2006 r.)
  • Przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Historii i Nauk Politycznych (od 2008 r.)
  • Organizator i Dyrektor Centrum Badań Struktur Demograficznych i Gospodarczych Przednowoczesnej Europy Środkowo-Wschodniej (od 2013 r.)
  • Członek Senatu i Przewodniczący Senackiej Komisji ds. Kadry Naukowej i Zatrudnienia w kadencji 2016-2020

Na rzecz środowiska w kraju i za granicą

edytuj
  • Członek Prezydium Komitetu Nauk Demograficznych PAN (od 2011 r.)
  • Wiceprzewodniczący Komitetu Nauk Historycznych PAN (od 2016 r.; wcześniej 2011-2015 Sekretarz Naukowy)
  • Członek Polskiej Komisji Akredytacyjnej (2012-2015), wcześniej ekspert UKA i PKA
  • Przewodniczący Sekcji/Zespołu Demografii Historycznej KND PAN (od 2000 r.)
  • Członek Zespołu ds. publikacji humanistycznych i społecznych Wydziału I PAN na kadencję 2015-2018
  • Członek Komitetu Organizacyjnego odpowiedzialnego za przygotowanie XXIII Międzynarodowego Komitetu Nauk Historycznych w Poznaniu w 2020 r. (od 2015 r.)
  • Członek Zespołu Historii Kobiet KNH PAN (od 1997 r.)
  • Członek Zespołu Historii Miast KNH PAN (od 2012 r.)
  • Członek Rady Programowej III Kongresu Zagranicznych Badaczy Dziejów Polski, Kraków, 2015-2017
  • Członek Komisji Nauk Humanistycznych Oddziału PAN w Olsztynie i Białymstoku z siedzibą w Olsztynie (od 2016 r.)
  • Wiceprezes Polskiego Towarzystwa Historycznego (od 2015 r.; wcześniej 2011-2014 Sekretarz Generalny PTH).
  • Przewodniczący Komitetu Okręgowego Olimpiady Historycznej (od 2001 r.) oraz członek Komitetu Głównego Olimpiady Historycznej (od 2014 r.).
  • Członek Biura Międzynarodowej Komisji Demografii Historycznej CISH (2000-2010)
  • Członek Rady Doskonałości Naukowej (od 2019)[3]

Członkostwo towarzystw naukowych

edytuj

Członek redakcji i rad naukowych czasopism i serii

edytuj
Periodyk Funkcja
Przeszłość Demograficzna Polski Z-ca red. naczelnego od 2000
Roczniki Dziejów Społecznych i Gospodarczych Członek redakcji od 1996/1997
Studia Podlaskie Członek redakcji od 1997
Biuletyn Historii Pogranicza Członek redakcji od 2000
Społeczeństwo staropolskie Członek redakcji od 2008
Studia Demograficzne Członek Rady Redakcyjnej od 2007
Między Zachodem a Wschodem Członek Rady Naukowej od 2005
Czasy Nowożytne Członek Rady Naukowej od 2009
Komunikaty Mazursko-Warmińskie Członek Rady Naukowej od 2010
Rocznik Lubelskiego Towarzystwa Genealogicznego Członek Rady Naukowej od 2013
Rocznik Białostocki Członek Rady Naukowej od 2014
Rodzina Dawna. Studia historyczno-antropologiczne Członek Rady Naukowej od 2015

Kierownik strony polskiej międzynarodowego grantu naukowego Unii Europejskiej „Servant Project = The socio-economic role of males and females in domestic service as factor of European Identity” (HPSE-CT 2001-50012) w latach 2001–2004 oraz kierownik kilku krajowych projektów badawczych finansowanych m.in. ze środków Narodowego Centrum Nauki i Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki.

Uczestnik Międzynarodowego Kongresu Historii Gospodarczej w Leuvain (1990 r.) i w Mediolanie (1994 r.) oraz Międzynarodowego Kongresu Nauk Historycznych w Montrealu (1995 r.) i Oslo (2000 r.).

Recenzent w wielu postępowaniach o nadanie tytułu profesora, stopnia doktora habilitowanego i doktora. Promotor czterech doktoratów: dr Małgorzaty Kameckiej (2007 r.); dra Łukasza Lubicz-Łapińskiego (2011 r.), dra Radosława Poniata (2012 r.) i dra Piotra Łozowskiego (2018 r.) oraz ponad 100 prac magisterskich i ponad 40 prac podyplomowych.

Nagrody i odznaczenia

edytuj

Nagrodzony w 1990 r. I nagrodą w międzynarodowym konkursie na najlepszą pracę doktorską z zakresu historii gospodarczej ogłoszonym przez Association Internationale d’Histoire Economique, Leuvain, Belgia (okres: historia nowożytna XVI-XVIII w.). Następnie w 1999 r. nagrodą indywidualną Ministra Edukacji Narodowej za pracę habilitacyjną. Szerokie uznanie zdobyła wydana w 2009 r. książka Demografia Rzeczypospolitej Przedrozbiorowej, która w 2012 r. została nagrodzona przez Wydział I Nauk Humanistycznych i Społecznych PAN w dziedzinie demografii. Nagradzany również nagrodami naukowymi Rektora UW ds. Filii w Białymstoku i Rektora Uniwersytetu w Białymstoku.

Wieloletnia działalność na polu naukowym, organizacyjnym i administracyjnym została uhonorowana licznymi odznaczeniami:

Najważniejsze prace

edytuj
  • Rodzina w osiemnastowiecznej Warszawie (1991 r.).
  • Kobieta samotna w społeczeństwie miejskim u schyłku Rzeczypospolitej szlacheckiej (1998 r.).
  • Demografia Rzeczypospolitej przedrozbiorowej (2009 r.).
  • The Population of the Holy Cross Parish in Warsaw in the 18th Century (2016 r.).
  • [współautor: W. Gruszecki] Informatyczny System Rekonstrukcji Rodzin, Gospodarstw Domowych i Społeczności Lokalnych w Polsce przedrozbiorowej (2004 r.).
  • [współautorzy: J. Łukasiewicz, C. Leszczyńska] Historia Polski w liczbach. Polska w Europie – History of Poland in Numbers. Poland in Europe, t. III (2014 r.).
  • [współautorzy: P. Guzowski, R. Poniat] O historii integralnej w ujęciu Andrzeja Wyczańskiego (2015 r.).
  • Studies of family and household in preindustrial Poland, ed. P. Guzowski, C. Kuklo (2015 r.).

Przypisy

edytuj