Cezary Mik

polski prawnik

Cezary Mik (ur. 27 lipca 1964 w Bydgoszczy[1]) – polski prawnik, profesor nauk prawnych specjalizujący się w prawie międzynarodowym i europejskim.

Cezary Mik
Ilustracja
Zbigniew Czachór, Tomasz Grosse, Dobromir Sośnierz, Cezary Mik, 2019
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

27 lipca 1964
Bydgoszcz

Profesor nauk prawnych
Specjalność:
prawa człowieka, prawo europejskie, prawo międzynarodowe publiczne
Alma Mater

Uniwersytet Mikołaja Kopernika

Doktorat

1991 – nauki prawne
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Habilitacja

30 stycznia 1995 – nauki prawne, specjalność: prawo międzynarodowe publiczne
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Profesura

2 czerwca 2000

Wykładowca
Jednostka

WPiA UKSW - Katedra Prawa Międzynarodowego i Europejskiego

Stanowisko

prorektor ds. badań naukowych

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Życiorys edytuj

Jest absolwentem VI Liceum Ogólnokształcącego w Bydgoszczy[1]. W 1988 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika[2]. Stopień doktora nauk prawnych w zakresie prawa uzyskał tamże w 1991. Rozprawa doktorska nosiła tytuł Zbiorowe prawa człowieka, a jej promotorem był Janusz Gilas(inne języki). Stopień doktora habilitowanego uzyskał na tej samej uczelni w 1995, na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. Koncepcja normatywna prawa europejskiego praw człowieka. Tytuł profesora nauk prawnych uzyskał w 2000.

W latach 1988–2004 był pracownikiem Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu[1]. Od 1998 pracował także w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, a po jej przekształceniu – na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. W latach 2002–2008 pełnił funkcję dziekana Wydziału. W 2008 został dyrektorem Instytutu Prawa Międzynarodowego, Unii Europejskiej i Stosunków Międzynarodowych. Od 2012 do 2016 był prorektorem UKSW ds. nauki i rozwoju[3].

W 2006 wszedł w skład Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów. Wykonuje również zadania z zakresu ekspertyz Biura Analiz Sejmowych Kancelarii Sejmu RP. Od 2018 jest arbitrem Stałego Trybunału Arbitrażowego[4].

Członek Sekcji Polskiej Stowarzyszenia Prawa Międzynarodowego, Komisji Prawa Morskiego PAN oraz prezes bydgoskiego oddziału Towarzystwa Wiedzy Powszechnej. Uczestnik licznych kolegiów redakcyjnych: m.in. redaktor naczelny Kwartalnika Prawa Publicznego. Członek Collegium Invisibile[5].

Został członkiem Rady Naukowej kwartalnika „Prawo i Więź[6].

Wypromował siedmioro doktorów, m.in. Konrada Marciniaka i Łukasza Kułagę(inne języki)[7].

Odznaczenia edytuj

W 2009 za wybitne zasługi w działalności naukowo-dydaktycznej, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[8].

W 2024 za wybitne zasługi w pracy naukowo-badawczej i dydaktycznej, za popularyzowanie polskiej myśli naukowej na świecie otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[9].

Wybrane publikacje edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Hübners blaues Who is Who, Zug 2007 (dodatek CD).
  2. Prof. Mik kandyduje do Trybunału [online], torun.wyborcza.pl, 15 maja 2002 [dostęp 2019-05-09] (pol.).
  3. Informacja o kadencji Prorektora na stronie Katedry. [dostęp 2013-12-20].
  4. Members of the Permanent Court of Arbitration [online], Permanent Court of Arbitration [dostęp 2019-09-04] (ang.).
  5. Lista tutorów Collegium Invisibile. ci.edu.pl. [dostęp 2011-04-02].
  6. Rada Naukowa. prawoiwiez.edu.pl. [dostęp 2018-08-18].
  7. System Wspomagania Wyboru Recenzentów [online], recenzenci.opi.org.pl [dostęp 2019-05-09].
  8. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 października 2009 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2010 r. nr 28, poz. 305).
  9. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej dnia 4 stycznia 2024 r. nr rej. 24/2024 o nadaniu orderów (M.P. z 2024 r. poz. 144).

Bibliografia edytuj