Chłodnia kominowa – budowla-urządzenie służąca do schładzania wody przemysłowej w zakładach przemysłowych oraz energetycznych, które nie mają możliwości użycia wody z rzeki, morza czy jeziora do chłodzenia. Jest specyficznym, kontaktowym, mokrym wymiennikiem ciepła. Wykonana jest w formie budowli żelbetowej (sporadycznie drewnianej lub metalowej), wyposażona w znacznej wysokości komin wymuszający przepływ powietrza umożliwiający chłodzenie wody. Często chłodnie kominowe i wydostająca się z nich skroplona para wodna pokazywane są mylnie jako główne źródło skażenia środowiska.

Chłodnie kominowe
Libiąż około roku 1930: tuż na prawo od niższego z dwóch kominów widoczna drewniana chłodnia kominowa

Chłodnie kominowe mają kształt obrotowej bryły, tzw. hiperboloidy jednopowłokowej. Tak ukształtowane posiadają znaczną sztywność giętną, co umożliwia uzyskanie dużych średnic i wysokości tych budowli.

Zasada działania edytuj

Woda przeznaczona do ochłodzenia jest pompowana na szczyt zraszalnika i tam rozdeszczowana w jego wnętrzu po powierzchni. Opadając, oddaje ciepło do powietrza przepływającego od dołu do góry (w przeciwprądzie). Ruch powietrza wymuszony jest przez ciąg kominowy powstający w kominie nadbudowanym nad zraszalnikiem. Znaczna część ciepła jest odbierana wodzie w wyniku parowania (odparowaniu ulega około 1,5% wody). Pozwala to na ochłodzenie wody w krańcowym przypadku do temperatury termometru wilgotnego, przeważnie temperatura schłodzonej wody jest o kilka do kilkunastu stopni wyższa niż temperatura powietrza zewnętrznego.[potrzebny przypis]

Ochłodzona woda zbiera się w basenie zbiorczym na dnie chłodni, skąd zasysana jest przez pompy obiegowe. Woda krąży w systemie zamkniętym, stanowiąc czynnik chłodzący skraplacze, a więc odbierając ujemne ciepło obiegu siłowni parowej i odprowadzając je do dolnego źródła ciepła obiegu, jakim jest otoczenie.

Dzięki dużej wysokości chłodni kominowych i podgrzewaniu powietrza w ich wnętrzu powstaje efekt kominowy, wymuszający przepływ powietrza od dołu do góry chłodni bez zastosowania wentylatorów.

Chłodnie kominowe w Polsce edytuj

 
Elektrownia Bełchatów – dwublokowe chłodnie kominowe, na przednim planie wyrównawczy zbiornik wodny
 
Obie chłodnie kominowe w Elektrowni Rybnik mają po 120 m wysokości

W Polsce znaczna większość elektrowni zawodowych wyposażona jest w chłodnie kominowe. Największe znajdują się w elektrowniach Łagisza – 133,2 m wysokości oraz Bełchatów i Opole – po 132 m wysokości, średnicy u podstawy 105 m i moc cieplną 972 MW. Dla porównania, obie chłodnie w Elektrowni Rybnik mają po 120 m wysokości każda.

Największa w Polsce chłodnia kominowa hiperboloidalna o wydajności 80 200 m³/h, mająca ok. 180 m wysokości i 118,6 m średnicy podstawy, powstała przy Elektrowni Bełchatów w związku z budową bloku energetycznego o mocy 858 MW, oddanego do eksploatacji we wrześniu 2011 roku[1]. W tym roku[kiedy?] obok istniejącej Elektrowni Jaworzno III i Elektrociepłowni Jaworzno II rozpocznie się budowa jeszcze większej chłodni kominowej o wydajności 86 000 m³/h, która ma obsłużyć nowy blok energetyczny o mocy 910 MW. W projekcie ma ona mieć 200 m wysokości, średnicę u podstawy 126 m oraz 77 m średnicy przy wylocie. Będzie to jedna z największych tego typu budowli na świecie, gdyż mająca 200 m chłodnia kominowa w Elektrowni Niederaussem jest jedyną o takiej wysokości na naszym globie.

W roku 2017 zakończono budowę chłodni kominowej dla potrzeb nowego, 1000 MW bloku energetycznego w Elektrowni Kozienice, jednego z najsprawniejszych tego typu obiektów na świecie (chłodnia o wysokości 185 m i średnicy u podstawy 146 m)[2].

Przypisy edytuj