Chłopcy z Placu Broni (zespół muzyczny)

polska grupa muzyczna

Chłopcy z Placu Broni – polski zespół rockowy założony w marcu 1987 roku w Krakowie.

Chłopcy z Placu Broni
Rok założenia

1987

Pochodzenie

 Polska, Kraków-Nowa Huta

Gatunek

rock

Aktywność

1987–2000, od 2015

Wydawnictwo

MJM Music, Sony Music, Pomaton EMI

Powiązania

Sztywny Pal Azji

Strona internetowa

Historia

edytuj

Od początku istnienia grupy, jej liderem był wokalista, gitarzysta i twórca repertuaru grupy Bogdan Łyszkiewicz. W pierwszym składzie znaleźli się także: gitarzysta Jacek Królik, basista Waldemar Raźny i perkusista Wojciech Namaczyński. Obowiązki menedżera pełnił Jarosław Sokół. Zespół rozpoczynał swoją działalność pod patronatem Nowohuckiego Centrum Kultury[1].

W kwietniu 1987 roku w studiu Ojców Jezuitów w Krakowie grupa nagrała kasetę demo, na podstawie której Kora (Maanam) zarekomendowała zespół do konkursu Festiwalu w Jarocinie (był to jedyny rok w historii tej imprezy, kiedy wykonawca mógł wziąć udział w konkursie z poręczenia znanego muzyka). W Jarocinie Chłopcy z Placu Broni, w składzie z Jarosławem Kisińskim (równolegle Sztywny Pal Azji), znaleźli się w „Złotej dziesiątce” zdobywając uznanie publiczności (wbrew krzywdzącym opiniom krytyków) prostą, bezpretensjonalną, rockandrollową muzyką o „pozytywnym przekazie”.

Po powrocie z festiwalu muzycy nagrali dla Rozgłośni Harcerskiej piosenkę pt. Aeroplan, która stała się ich pierwszym ogólnopolskim przebojem. Drugim i zarazem największym przebojem w dziejach grupy była ironiczna w swojej wymowie piosenka pt. O! Ela, która przez kilka tygodni okupowała pierwsze miejsce Listę przebojów Programu Trzeciego. Przez dwa kolejne lata Chłopcy z Placu Broni święcili triumfy występując w Jarocinie (1988–1991), na Rock Opolu w ramach KFPP w Opolu (1988–1991), Muzycznym Campingu w Brodnicy (1988) i biorąc udział w trasach Krajowej Sceny Młodzieżowej. Szczególny entuzjazm wywołali w roku 1988 w Jarocinie i w Brodnicy.

W tym okresie przez zespół przewinął się grający na gitarze Jacek Dyląg (wystąpił m.in. w 1989 roku na festiwalu opolskim)[2]. Na rynku muzycznym Chłopcy z Placu Broni zadebiutowali w 1990 albumem studyjnym pt. O! Ela. Oprócz Łyszkiewicza i Namaczyńskiego w sesji nagraniowej udział wzięli: gitarzysta Krzysztof Zawadka (eks-Oddział Zamknięty i Daab), basista Paweł Nazimek (Sztywny Pal Azji; później T. Love) oraz drugi gitarzysta Marek Siegmunt. Na krążku nie znalazła się piosenka tytułowa, lecz przez dwa lata na listach przebojów pojawiały się inne – To koniec, Kiedy już będę dobrym człowiekiem, Chory kraj (inspirowany muzyką Iggy'ego Popa), Nasz nowy hymn i Kocham wolność.

Płyta O! Ela cieszyła się dużą popularnością, w przeciwieństwie do następnego krążka pt. Krzyż z 1991 roku, na którym po odejściu Zawadki zagrał Piotr Kruk, zaś po odejściu Nazimka Franz Dreadhunter (eks-Tilt i Bajm), z gościnnym udziałem gitarzysty Dżemu Jerzego Styczyńskiego i klawiszowca Janusza Grzywacza. Umiarkowane powodzenie drugiego albumu spowodowane było niewielką mocą promocyjną firmy Reynoll Music, założonej z myślą o wydaniu tej płyty. Atutami Krzyża są: równie udane kompozycje, większa dojrzałość i bardziej urozmaicony repertuar (większym powodzeniem cieszyło się drugie wydanie albumu z 1994, wzbogacone trzema bonusami – wydawcą była firma Bogdan Studio).

W roku 1993 dyskografia zespołu została wzbogacona o zbiór zatytułowany Kocham cię, najpopularniejszy w dorobku Chłopców z Placu Broni, który został sprzedany w przeszło stutysięcznym nakładzie. O popularności albumu zadecydowała obecność wczesnych przebojów O! Ela i Aeroplan oraz nowego przeboju, czyli piosenki tytułowej w innym kształcie znanej już z Krzyża i coveru Jeziora szczęścia Bajmu. W jego nagraniu, obok Łyszkiewicza i Dreadhuntera, wzięli udział Jacek Królik i Artur Malik, a także goście: Jan Borysewicz (gitara), John Porter (gitara akustyczna) i Wojciech Morawski (perkusja).

W 1993 Chłopcy z Placu Broni wystąpili na imprezie Rock FAMA w Świnoujściu – fragment występu trafił na kasetę Rock FAMA'93. Jesienią dali akustyczny koncert w studiu Radia Łódź nakręcony na potrzeby TVP, zaś w 1994 wydany na płycie Piosenki dla dzieci od lat 5 do 155. Zgodnie z formułą „Bez prądu”, grupa zmieniła aranżacje wykonywanych utworów i wzbogaciła je o brzmienie fortepianu oraz instrumentów smyczkowych. W tamtym okresie koncerty zespołu miały dwa oblicza – albo sam Łyszkiewicz dawał recitale z gitarą akustyczną, albo cały zespół w formule elektrycznej.

Pod koniec 1995 roku doszło do ostrego sporu między Łyszkiewiczem, a wytwórnią MJM Music PL, spowodowanego oddaniem innemu wykonawcy związanemu z firmą – zespołowi Human – piosenki Kochaj autorstwa lidera Chłopców z Placu Broni (na płycie jego zespołu wydanej dopiero na płycie Uśmiechnij się! z 1996). W efekcie grupa rozpoczęła współpracę z Koch International Poland. W Dzień Kobiet w roku 1996 ukazał się kolejny album grupy, noszący tytuł Uśmiechnij się! nagranej z gitarzystą Siergiejem Pieriekriestowem i perkusistą Grzegorzem Schneiderem (eks- Homo Twist). Gościnnie na instrumentach klawiszowych zagrał realizator dźwięku Rafał Paczkowski i orkiestra smyczkowa.

W połowie lat 90. kilkukrotnie występował w klubach polonijnych w Stanach Zjednoczonych. W 1998 roku ukazał się koncertowy album Chłopców Z Placu Broni zatytułowany Gold. Kolejny album pt. Polska ukazał się w 2000 roku. Piosenka pt. Piosenka piłkarska stała się hymnem polskiej reprezentacji podczas eliminacji do Mistrzostw Europy 2000. Płyta została nagrana z udziałem Andrzeja Bańki na gitarze i Mateusza Misiora na perkusji. 23 czerwca 2000 Łyszkiewicz zginął w wypadku samochodowym, co oznaczało koniec działalności Chłopców z Placu Broni.

Zespół został reaktywowany 23 czerwca 2015, w 15. rocznicę śmierci lidera zespołu[3]. Grupa powróciła z inicjatywy Franza Dreadhuntera oraz grupy przyjaciół (w tym Jarosława Sokoła – pierwszego menedżera zespołu i pomysłodawcy nazwy oraz perkusisty Wojciecha Namaczyńskiego), pragnących upamiętnić lidera grupy i piosenki, które skomponował – w tym przeboje: O! Ela, Kocham cię, Aeroplan i Kocham wolność[3].

W ramach obchodów 70-lecia Nowej Huty (26 i 27.09.2019) w Nowohuckim Centrum Kultury odbyły się dwa spektakularne koncerty symfoniczne grupy pod nazwą Sings & Strings (część akustyczna[4] i część elektryczna[1]), z udziałem chóru Gods Property oraz kwartetu smyczkowego Altra Volta[5].

Skład zespołu

edytuj

Obecny skład

edytuj

Stan na 2023[6]

W latach 2021-2023

edytuj
  • Szymon Pejski – śpiew, gitara
  • Paweł Król – gitara, śpiew
  • Robert Gliński – gitara, śpiew
  • Tomasz Holewa – instrumenty klawiszowe
  • Franz Dreadhunter – gitara basowa
  • Wojciech Namaczyński – perkusja

W latach 2017-2021

edytuj
  • Maciej Czernecki – śpiew, gitara
  • Paweł Król – gitara (od 2019)
  • Robert Gliński – gitara (od 2019)
  • Wojciech Królikowski – instrumenty klawiszowe (od 2019 roku)
  • Franz Dreadhunter – gitara basowa
  • Wojciech Namaczyński – perkusja

Od 2015

edytuj
  • Dariusz Litwińczuk – śpiew, gitara
  • Piotr Czerwiński – gitara
  • Jarosław Miszczyk – instrumenty klawiszowe
  • Adam Drzewiecki – instrumenty klawiszowe
  • Franz Dreadhunter – gitara basowa
  • Wojciech Namaczyński – perkusja
  • Artur Malik – perkusja

W latach 1987–2000

edytuj

Dyskografia

edytuj

Albumy studyjne

edytuj
Rok Tytuł
1990 O! Ela
  • Data: 1990
  • Wydawca: Polton
1991 Krzyż
  • Data: 1991
  • Wydawca: Reynoll Music
1993 Kocham cię
  • Data: 1993
  • Wydawca: MJM Music PL
1996 Uśmiechnij się!
  • Data: 23 lutego 1996
  • Wydawca: Koch International
2000 Polska
  • Data: 10 maja 2000
  • Wydawca: Pomaton EMI

Albumy koncertowe

edytuj
Rok Tytuł
1994 Piosenki dla dzieci od lat 5 do 155
  • Data: 1994
  • Wydawca: MJM Music PL
1998 Gold
  • Data: 1998
  • Wydawca: Koch International

Kompilacje

edytuj
Rok Tytuł
2000 Gwiazdy spadają z nieba
  • Data: 17 lipca 2000
  • Wydawca: Sony Music
2004 The Best – Kocham wolność
  • Data: 27 marca 2004
  • Wydawca: Agencja Artystyczna MTJ
2007 Gwiazdy polskiej muzyki lat 80.
  • Data: 20 listopada 2007
  • Wydawca: TMM Polska, Planeta Marketing

Nagrody

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Franz Dreadhunter: Zespół Chłopcy z Placu Broni – Koncert NCK 2019 – Część 2. www.youtube.com, 2019-11-18. [dostęp 2020-07-22]. (pol.).
  2. Krzyż w bazie Discogs.com (ang.)
  3. a b Antoni Krupa: Pamięć o nim nie zaginie… Powrót zespołu Chłopcy z Placu Broni – audycja „Pociąg do muzyki”. www.radiokrakow.pl, 2015-08-03. [dostęp 2020-07-23]. (pol.).
  4. Franz Dreadhunter: Zespół Chłopcy z Placu Broni – Koncert NCK 2019 – Część 1. www.youtube.com, 2019-11-02. [dostęp 2020-07-22]. (pol.).
  5. Altra Volta: Chłopcy z Placu Broni – koncert symfoniczny „Sings & Strings”. 2019-09-28. [dostęp 2020-07-22]. (pol.).
  6. Chłopcy z Placu Broni – Informacje. www.facebook.com. [dostęp 2020-07-23]. (pol.).

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj