Chłopskie Stronnictwo Radykalne
Chłopskie Stronnictwo Radykalne – polska lewicowa partia polityczna powstała w 1919 na skutek secesji z Polskiego Stronnictwa Ludowego Lewicy dokonanej przez posłów Eugeniusza Okonia i Tomasza Dąbala. Głosiło radykalny program społeczno-polityczny o inspiracji chrześcijańskiej. Najważniejsze postulaty w programie partii dotyczyły przeprowadzenia reformy rolnej, przydzielenia ziemi służbie folwarcznej i chłopom małorolnym oraz demokratyzacji państwa i kościoła[1]. Początkowo obszar działania stronnictwa obejmował Republikę Tarnobrzeską a następnie powiaty: Mielec, Nisko i Kolbuszowa. W 1920 roku ze Stronnictwa wystąpił Dąbal, tworząc wraz z Stanisławem Łańcuckim Komunistyczną Frakcję Poselską. W wyborach parlamentarnych w 1922 ugrupowanie zdobyło 4 mandaty poselskie. Na początku 1926 dwóch posłów partii wstąpiło do powstałego w tym czasie Stronnictwa Chłopskiego. W wyborach, które odbyły się dwa lata później, stronnictwo poniosło klęskę. Początkowo organem prasowym partii była Jedność Chłopska redagowana przez Eugeniusza Okonia a później Chłopska Sprawa[2].
| Państwo | |
|---|---|
| Lider | |
| Data założenia | |
| Ideologia polityczna |
Przypisy edytuj
- ↑ Fajkowski 1971 ↓, s. 83.
- ↑ Fajkowski 1971 ↓, s. 376.
Bibliografia edytuj
- Wojciech Roszkowski, Najnowsza historia Polski 1914-1945
- Józef Fajkowski: Krótki zarys historii ruchu ludowego. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1971.