Ch-31P
Ch-31P (ros. Х-31П) – rosyjski lotniczy przeciwradarowy pocisk rakietowy.
 Ch-31A (pierwszy od lewej), Ch-31P jest podobny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
GNCP Zwiezda-Strieła |
| Rodzaj |
powietrze-ziemia |
| Przeznaczenie | |
| Operacyjność |
od 1990 |
| Długość |
4700 mm |
| Średnica |
360 mm |
| Rozpiętość |
780 mm |
| Masa |
600 kg |
| Napęd |
rakietowy na paliwo stałe – startowy |
| Prędkość |
3600 km/h |
| Zasięg |
110 km |
| Naprowadzanie |
na źródło promieniowania |
| Masa głowicy |
90 kg |
| Typ głowicy |
odłamkowo-burząca |
| Użytkownicy | |
 Rosja,  Chiny (produkowane na licencji jako KR-1),  Indie (200 sztuk),  Indonezja (10 sztuk)
| |
Historia edytuj
Został zbudowany na bazie pocisku przeciwokrętowego Ch-31A poprzez zastosowanie pasywnej głowicy naprowadzającej. Pocisk służy do niszczenia naziemnych i nawodnych stacji radiolokacyjnych. Napęd Ch-31P stanowi zespół dwóch silników, startowy silnik rakietowy rozpędzający Ch-31P do prędkości 1,8 Ma i odrzucany po zakończeniu pracy, oraz marszowy silnik strumieniowy pozwalający uzyskać prędkość maksymalną powyżej 3 Ma.
Pocisk może być wyposażony w jedną z trzech głowic naprowadzających PRGC-4WP (ПРГС-4ВП), PRGC-5WP (ПРГС-5ВП) lub PRGC-6P (ПРГС-6П) dostrojonych do konkretnego pasma częstotliwości stacji radiolokacyjnych. W 1980 przeprowadzono testy w locie nowych głowic naprowadzających przy pomocy latającego laboratorium zlokalizowanego na pokładzie śmigłowca Mi-8. W latach 1988–1989 prowadzono testy bojowe jednocześnie na dwóch typach samolotów MiG-27M i Su-24M, równocześnie opracowując odpowiednią awionikę zdolną do obsłużenia pocisków.
Zasięg pocisku Ch-31P wynosił 110 km, ale opracowano również wersję o wydłużonym zasięgu Ch-31PD zdolną do rażenia celów z odległości 150 km.
Atak pociskiem Ch-31P polega na namierzeniu celu przez awionikę samolotu-nosiciela, lub głowicę naprowadzającą pocisku, przekazanie do pamięci pocisku danych o jego położeniu, a następnie wystrzeleniu go w kierunku atakowanej stacji radiolokacyjnej. Po wystrzeleniu pocisk wzbija się na zaprogramowany wcześniej pułap umożliwiający osiągnięcie odpowiedniego kąta ataku. Następnie rozpoczyna się opadanie pocisku w kierunku celu.
W nomenklaturze NATO pocisk nosi oznaczenie AS-17 Krypton, obecnie sprzedawane są w pakiecie uzbrojenia do samolotów Su-30.