Charles Joseph Minard

Charles Joseph Minard (ur. 27 marca 1781 w Dijon, zm. 24 października 1870 w Bordeaux) – francuski inżynier, budowniczy kanałów i portów, pionier graficznych metod analizy i przekazywania informacji z zakresu inżynierii i statystyki, autor graficznej wizualizacji inwazji Napoleona na Rosję w 1812 roku.

Charles Joseph Minard
Data i miejsce urodzenia

27 marca 1781
Dijon

Data i miejsce śmierci

24 października 1870
Bordeaux

podpis
Mapa eksportu francuskiego wina, 1864

Życiorys edytuj

Charles Joseph Minard urodził się 27 marca 1781 w Dijon[1][2]. Ojciec nauczył Minarda czytać i pisać w wieku lat czterech[2]. W wieku piętnastu lat rozpoczął naukę w École polytechnique a następnie w 1803 roku ukończył École nationale des ponts et chaussées[1]. Zajmował się budową kanałów i portów, przy których stosował innowacyjne rozwiązania własnego pomysłu[1].

W 1830 roku został powołany na stanowiska inspektora w wyższej szkole École nationale des ponts et chaussées (ENPC), gdzie był odpowiedzialny za nauczanie żeglugi śródlądowej i kolejnictwa(1832–1842) oraz prac morskich (1836–1842)[1].

W 1831 roku zaproponował utworzenie w szkole katedry ekonomii politycznej[1]. Jego praca traktująca o robotach publicznych „Notions élémentaires d'économie politique appliquée aux travaux publics” znalazła uznanie francuskiego ekonomisty Jeana-Baptisty Saya (1767–1832)[1]. Minard zajmował się również graficznymi metodami analizy i przekazywania informacji i ta praca przyniosła mu największe uznanie[1].

W 1846 roku szkoła utworzyła dla niego nowe stanowisko inspektora generalnego z zakresem nauczania budowy portów, linii kolejowych i ekonomii politycznej[1]. Po awansie na inspektora generalnego rady szkoły, zaangażował się w badania nad projektami budowy linii kolejowych[1]. W 1851 roku Minard przeszedł na emeryturę[1]. Zmarł 24 października 1870 w Bordeaux[1].

Infografiki Minarda edytuj

Minard był pionierem kartografii tematycznej i grafiki statystycznej[3]. Opracował wiele nowatorskich metod przedstawiania danych[3] i rozpropagował wykres Sankeya zastosowany po raz pierwszy najprawdopodobniej przez Henry’ego Harnessa w 1837 roku[4]. Nie wiadomo czy Minard znał pracę Harnessa czy też opracował metodę niezależnie od niego[3].

Różni autorzy zidentyfikowali od 51 do 58 grafik Minarda[3]. Wiele z nich przedstawia przepływ dóbr (m.in. francuski eksport wina, bawełny, węgla, itp.) i ludzi[3]. W 1845 roku Minard opublikował swoje pierwsze graficzne przedstawienie – ruchu kolejowego pomiędzy Dijon i Mulhouse[1][2].

Prace Minarda stanowiły podstawę dla wielu decyzji podejmowanych w ramach planowania przestrzennego i w latach 1850–1860 wszyscy francuscy ministrowie robót publicznych portretowali się z grafikami Minarda w tle[3].

Inwazja Napoleona na Rosję edytuj

 
Carte figurative des pertes successives en hommes de l'Armee Frangais dans la campagne de Russe 1812–1813, 1869

20 listopada 1869 roku Minard opublikował graficzną wizualizację – wykres Sankeya – inwazji Napoleona na Rosję w 1812 roku – Carte figurative des pertes successives en hommes de l'Armee Frangais dans la campagne de Russe 1812–1813, uznawaną przez niektórych za najlepszą grafikę świata kiedykolwiek powstałą[3].

Grafika przedstawia katastroficzne straty wielkiej armii Napoleona wskutek zimna i mrozu – z 442 tys. żołnierzy biorących udział w kampanii powróciło 10 tys.[3] Przemarsz wojska ukazany jest na mapie i zaznaczony strzałkami, których grubości ilustrują wielkość armii w danym miejscu i czasie[3]. Pod mapą znajduje się diagram z temperaturami[3]. Graficzne połączenie informacji geograficznych, statystycznych i meteorologicznych w jednej wizualizacji oddaje wielowymiarowo ogrom poniesionej klęski[3].

Przemarsz wojsk Hannibala edytuj

 
Gràfic informatiu de les pèrdues d'homes en la incursió d'Espanya a Itàlia de les tropes d'Hannibal, 1869

20 listopada 1869 roku Minard opublikował drugi wykres Sankeya przedstawiający przemarsz wojsk Hannibala z Hiszpanii do Italii podczas II. wojny punickiej[2]. Z armii liczącej 96 tys., po przeprawie przez Alpy zostało 26 tys.[2]

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j k l La Bibliothèque numérique patrimoniale de École nationale des ponts et chaussées: Minard, Charles-Joseph. [dostęp 2017-02-04]. (fr.).
  2. a b c d e Notice nécrologique sur M. Minard, inspecteur général des ponts et chaussées, en retraite. W: Victorin Chevallier: Annales des ponts et chaussées : Mémoires et documents relatifs à l’art des constructions et au service de l’ingénieur, 5e série, tome II. Paris: Dunod, 2e sem. 1871, s. 1–22. [dostęp 2017-02-05]. (fr.).
  3. a b c d e f g h i j k Michael Friendly. Visions and Re-Visions of Charles Joseph Minard. „Journal of Educational and Behavioral Statistics”. 27 (1), s. 31-51, Spring 2002. ISSN 1076-9986. (ang.). 
  4. Data visualisation: Sankey or Harness?. „The Economist”, 2011-07-04. (ang.).