Charles Simic

serbsko-amerykański poeta

Charles Simic, właśc. Dušan Simić (serb. Душан Симић, ur. 9 maja 1938 w Belgradzie, zm. 9 stycznia 2023 w Dover[1]) – serbsko-amerykański poeta, współwydawca „Paris Review”. Zdobywca Nagrody Pulitzera w dziedzinie poezji w 1990 roku za tomik The World Doesn't End: Prose Poems, był również finalistą tego samego konkursu w 1986 roku (Selected Poems, 1963–1983) oraz w 1987 z Unending Blues. Laureat Międzynarodowej Nagrody Literackiej im. Zbigniewa Herberta 2014.

Charles Simic
Dušan Simić
Ilustracja
Charles Simic (2015)
Data i miejsce urodzenia

9 maja 1938
Belgrad

Data i miejsce śmierci

9 stycznia 2023
Dover

Narodowość

serbska

Dziedzina sztuki

poezja

Życiorys

edytuj

Wczesne lata

edytuj

Urodził się w Belgradzie, wówczas stolicy Królestwa Jugosławii. Jak mówił sam Charles Simic, dorastanie jako dziecko w Europie rozproszonej przez wojnę ukształtowało jego światopogląd. W wywiadzie dla „Cortland Review” powiedział: „Bycie jedną z miliona wysiedlonych osób nieodwracalnie się na mnie odbiło. W dodatku do mojej własnej małej historii nieszczęścia słyszałem wiele innych. Wciąż jestem zdumiony podłością i głupotą, jakiej byłem świadkiem w moim życiu". W wieku 16 lat (1954) Simic wraz ze swoją rodziną wyemigrował do Stanów zjednoczonych. Dorastał w Chicago, studiował na Uniwersytecie Nowojorskim. Otrzymał tytuł profesor emeritus literatury amerykańskiej i pisania kreatywnego na Uniwersytecie w New Hampshire. Mieszkał na wybrzeżu Bow Lake w Strafford, New Hampshire.

Kariera

edytuj

Zaczął wyrabiać sobie nazwisko we wczesnych latach 70. jako minimalista, pisząc zwięzłe, imagistyczne wiersze. Krytycy określali je jako „ściśle skonstruowane chińskie pudełka z zagadkami”. Simic twierdził: „Słowa kochają się na stronie jak muchy w letnim skwarze, a poeta jest jedynie zdezorientowanym obserwatorem”[2]. Poruszał tak różne tematy jak jazz, sztuka czy filozofia. Był tłumaczem, eseistą i filozofem, rozważającym kwestie dotyczące współczesnej poezji amerykańskiej.

Był jednym z jurorów na edycji konkursu Griffin Poetry Prize w 2007 roku; ponadto współpracował z „The New York Review of Books” w zakresie prozy i poezji. Został wyróżniony nagrodą Wallace Stevens Award o wartości 100 000 USD w 2007 roku, przyznawaną przez Akademię Poetów Amerykańskich[3]. W 2014 roku odebrał Międzynarodową Nagrodę Literacką im. Zbigniewa Herberta przyznawaną przez Fundację im. Zbigniewa Herberta[4].

Twórczość

edytuj
  • 1967: What the Grass Says
  • 1969: Somewhere among Us a Stone is Taking Notes
  • 1971: Dismantling the Silence
  • 1972: White
  • 1974: Return to a Place Lit by a Glass of Milk
  • 1976: Biography and a Lament
  • 1977: Charon's Cosmology
  • 1978: Brooms: Selected Poems
  • 1978: School for Dark Thoughts
  • 1980: Classic Ballroom Dances
  • 1982: Austerities
  • 1983: Weather Forecast for Utopia and Vicinity
  • 1985: Selected Poems, 1963–1983
  • 1986: Unending Blues
  • 1989: Nine Poems
  • 1989: The World Doesn't End: Prose Poems
  • 1990: The Book of Gods and Devils
  • 1992: Hotel Insomnia, Harcourt
  • 1994: A Wedding in Hell: Poems
  • 1995: Frightening Toys
  • 1966: Walking the Black Cat: Poems
  • 1999: Jackstraws: Poems
  • 2000: Selected Early Poems
  • 2001: Night Picnic
  • 2003: The Voice at 3:00 A.M.: Selected Late and New Poems
  • 2004: Selected Poems: 1963-2003, 2004
  • 2005: Aunt Lettuce, I Want to Peek under Your Skirt
  • 2005: My Noiseless Entourage: Poems
  • 2006: Monkey Around
  • 2008: 60 Poems
  • 2008: That Little Something: Poems
  • 2008: Monster Loves His Labyrinth
  • 2008: Army: Memoir. In preparation
  • 2010: Master of Disguises

Przypisy

edytuj
  1. Umro američki pesnik srpskog porekla Čarls Simić (serb.)
  2. Simic, Charles (ed.) (1992) The Best American Poetry 1992, Charles Scribner's Sons p xv ISBN 978-0-684-19501-8
  3. Charles Simic Receives The Wallace Stevens Award. Academy of American Poets, 2007-08-02. [dostęp 2009-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-25)].
  4. mr: "Najbardziej herbertowski z poetów". Charles Simić odebrał nagrodę Herberta. polskieradio.pl, 2014-05-14. [dostęp 2015-04-01].

Linki zewnętrzne

edytuj