Chocim (województwo opolskie)
Chocim (niem. Kotzem, śl. Kocym) – osada w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie prudnickim, w gminie Prudnik, wchodząca w skład sołectwa Łąka Prudnicka[3].
| osada | |
 Stajnia w Chocimiu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Sołectwo | |
| Wysokość |
300–315 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2016) |
33[1] |
| Strefa numeracyjna |
77 |
| Kod pocztowy |
48-200[2] |
| Tablice rejestracyjne |
OPR |
| SIMC |
0502658 |
Położenie na mapie gminy Prudnik  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu prudnickiego  | |
 50°18′08″N 17°32′41″E/50,302222 17,544722
| |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Według danych na 2016 osada była zamieszkana przez 33 osoby[1].
GeografiaEdytuj
Chocim położony jest na zachodnim stoku wzniesienia Okopowa, na wysokości 300–315 m n.p.m., około 3,5 km od granicy z Czechami, w okolicy Lasu Prudnickiego[4].
NazwaEdytuj
Do 1936 używana była niemiecka nazwa Kotzem. Ze względu na jej polskie pochodzenie, w 1936 w miejsce nazwy nazistowska administracja III Rzeszy wprowadziła nową, niemiecką – Linden[5]. 1 października 1948 r. nadano miejscowości, wówczas administracyjnie związanej z Łąką Prudnicką, polską nazwę Chocim[6].
HistoriaEdytuj
Wieś Chocim założył w 1255 przebywający wówczas w Opawie najwyższy marszałek Królestwa Czech i namiestnik Styrii – czeski wielmoża Wok z Rożemberka (Woko de Rosenberch, Vok I. z Rožmberka) pod nazwą Stary Chocim[7] (niem. Alt Kotzem)[8]. 1 czerwca 1259 podarował ją klasztorowi cystersów w Vyššim Brodě, a 29 maja 1261 odnowił darowiznę[7]. W 1388 roku wieś została przekazana Prudnikowi przez Władysława Opolczyka[4] w celu zwiększenia obszaru i zaludnienia miasta[9].
W czasie wojny o sukcesję bawarską w lutym 1779, Chocim został chwilowo zajęty przez austriackich piechurów w czasie ataku na Prudnik. 30 sierpnia 1779 przez Chocim przejeżdżał przebywający w Prudniku cesarz Józef II. W XVIII wieku w skład Chocimia wchodziło 5 zagród. Wieś była własnością arystokratycznej rodziny Mettichów z Prudnika. Wchodziła w skład dóbr zamku w Łące Prudnickiej[7]. W 1829, Anna i Maria von Mettich sprzedały swoje zadłużone dobra generałowej Colomb. Ta z kolei w 1830 sprzedała Chocim, Łąkę Prudnicką, Niemysłowice i Spalony Dwór Johannowi Karlowi von Siedlintzkiemu herbu Odrowąż[10].
Powstał tu jeden z folwarków miejskich Prudnika z dziedzińcem otoczonym czterema podłużnymi budynkami, który nosił nazwę Stadt Kozem. Pełnił funkcję owczarni. Znajdował się on na terenie ugoru obok niewielkiego lasu przy drodze z Dębowca do Chocimia. Obecnie w miejscu byłego folwarku nie ma po nim żadnych pozostałości[11]. Pod koniec XIX wieku Chocim stał się popularnym miejscem spacerów prudniczan[7].
Po zakończeniu II wojny światowej Chocim został przejęty przez administrację polską. Osiedlono w nim wówczas część polskich repatriantów z Kresów Wschodnich. Niemieckojęzyczna ludność została wysiedlona na zachód.
GospodarkaEdytuj
W Chocimiu znajduje się Stadnina Koni Prudnik – ośrodek hodowli koni sportowych, która ma swoją siedzibę w Lipnie w Prudniku. Hodowlę koni w Chocimiu rozpoczęto w 1949. Do gospodarstw podległych ówczesnemu oddziałowi Stadniny Koni Moszna w Łące Prudnickiej przetransportowano z Janowa Podlaskiego około 30 klaczy rasy fiording, a w 1950 następną grupę klaczy z Prószkowa. Od 1 lipca 1968 w Chocimiu funkcjonuje Stadnina Koni, która powstała po wydzieleniu części gospodarstw ze Stadniny Koni w Mosznej[12].
ReligiaEdytuj
Katolicy z Chocimia należą do parafii św. Michała Archanioła w Prudniku (dekanat Prudnik)[13].
SportEdytuj
Stadnina Koni Prudnik organizuje w Chocimiu Regionalne Zawody Konne w ramach Opolskiej Marki Jeździeckiej[14]. W rywalizacji biorą zarówno dzieci i dorośli z Polski oraz z Czech[15]. W Chocimiu znajduje się ujeżdżalnia pod dachem, tor przeszkód i hipodrom[4].
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Tadeusz Pawlik, Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy Prudnik – Zmiana 2017 r., 2017.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 143 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
- ↑ a b c Sołectwa – Urząd Miejski w Prudniku, prudnik.pl [dostęp 2019-04-08].
- ↑ GOV :: Kotzem, Linden, Chocim, gov.genealogy.net [dostęp 2020-06-12].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 października 1948 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1948 r. nr 78, poz. 692).
- ↑ a b c d Kasza 2020 ↓, s. 631.
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom IX, dir.icm.edu.pl [dostęp 2022-02-15].
- ↑ Kasza 2020 ↓, s. 11.
- ↑ Kasza 2020 ↓, s. 845.
- ↑ Dereń, Galert „Góry Opawskie – miejsca tajemne”, web.archive.org, 19 lipca 2004 [dostęp 2019-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2004-07-19].
- ↑ Kasza 2020 ↓, s. 632.
- ↑ Parafie według dekanatów, www.diecezja.opole.pl [dostęp 2022-02-15] (pol.).
- ↑ Daniel Klimczak, 130 zawodników rywalizuje na hipodromie w Prudniku. Zawody zorganizowano pod patronatem Opolskiej Marki Jeździeckiej, Radio Opole, 23 sierpnia 2020 [dostęp 2021-06-03] (pol.).
- ↑ Beata Chabraszewska, Wierzchem przez przeszkody. Zawodnicy znów w siodłach, tvp.pl [dostęp 2021-06-03] (pol.).
BibliografiaEdytuj
- Ryszard Kasza: Ulicami Prudnika z historią i fotografią w tle. Przemysław Birna, Franciszek Dendewicz, Piotr Kulczyk. Prudnik: Powiat Prudnicki, 2020. ISBN 978-83-954314-5-6.