Chodków Stary
Chodków Stary (do 31 grudnia 2000 r. Stary Chodków[6][7]} – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Łoniów[5][8].
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
15 |
| Kod pocztowy |
27-670[4] |
| Tablice rejestracyjne |
TSA |
| SIMC |
0798200[5] |
Położenie na mapie gminy Łoniów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego  | |
 50°32′00″N 21°35′54″E/50,533333 21,598333[1]
| |
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Chodków. W latach 1973–76 w gminie Baranów Sandomierski[9], w latach 1977–82 w gminie Koprzywnica[10].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Miejscowa ludność katolicka przynależy do Parafii św. Józefa w Chodkowie Nowym.
Historia
edytujWieś wymieniana w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich w dwóch tomach pod koniec XIX wieku i na początku XX wieku.
CHODKÓW, obacz Chotków.
CHOTKÓW (alias CHODKÓW), wieś i folwark poduchowne, nad rzeką Wisłą, powiat sandomierski, gmina i parafia Łoniów. W 1827 roku było tu 28 domów i 113 mieszkańców, obecnie (tj. w 1880 roku) liczy 32 domy, 208 mieszkańców; 394 mórg ziemi dworskiej i 138 mórg (ziemi) włościańskiej.Bronisław Chlebowski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego..., t. I.[11]CHODKÓW, obacz Chotków.
CHOTKÓW (alias CHODKÓW), w dokumentach Chotcow, wieś, powiat sandomierski. Nadany (w) roku 1257 klasztorowi w Zawichoście. W roku 1373 otrzymuje prawo niemieckie. (Kodex Małopolski, I, 53, 379). W połowie XV wieku wieś ma 6 do 8 łanów kmiecych, 3 zagrodników z rolą, karczmę, folwark. Kmiecie dają dziesięcinę (do 9 grzywien) altaryi św. Wawrzyńca w Sandomierzu. (Liber Beneficiorum, I, 388).Bronisław Chlebowski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego..., t. XV, cz. I.[12]
Urodził się tu Marian Skowron – porucznik piechoty Wojska Polskiego, cichociemny.
Geografia
edytujW XIX-wiecznym Chodkowie umiejscowione było małe jeziorko Łacha – znane nam z oryginalnego opisu Ludwika Wolskiego z 1851 roku.
Jeziora w Królestwie Polskiém. (...) Jeziora Gubernii Radomskiéj. (...) Powiat Sandomierski.
Wszystkie jeziora powiatu tego leżą nad samą rzeką Wisłą lub w niewielkiéj od niéj odległości[13].
(...) We wsi i gminie Chodków znajduje się jezioro pod nazwiskiem Łacha. Położone na płaszczyźnie rozległéj, w miejscu otwartém, ma obszerności morgów 3, głębokości stóp 12. Grunta nadbrzeżne są urodzajne, twarde. Kommunikacyą ma z rzeką Wisłą, od któréj tylko o kilkanaście kroków jest oddalone. Źródeł mineralnych nie ma. Woda czysta, słodka. Użytków z jeziora żadnych, gdyż połów ryb z powodu wielkiéj głębokości wody i znajdujących się w niéj drzew, przez powodzie naniesionych, jest niepodobny.
(...) Z wyliczenia takowego wypada, że w gubernii radomskiéj jest w ogóle jezior 59, rozległość ich włók 15, morgów 27; w tym: w powiecie sandomierskim jezior 31, rozległość ich włók 11, morgów 7. Wszystko to są jeziora mniejszéj wielkości; największe z nich Kozłowy dół ma obszerności morgów 70, po nim idzie Krzcińskie – morgów 50, daléj Słoniawa i Przewłockie po morgów 30; inne coraz mniejsze.Ludwik Wolski, Biblioteka Warszawska. Pismo poświęcone naukom, sztukom i przemysłowi, t. I.[14]
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 15861
- ↑ Wieś Chodków Stary w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-05-26], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 143 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Dz.U. z 2000 r. nr 109, poz. 1163, s. 6201.
- ↑ Chodków Stary, wieś, gmina Łoniów, powiat sandomierski, województwo świętokrzyskie. [w:] Mapa topograficzna w skali 1:10 000. ORTO [on-line]. Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2011, geoportal.gov.pl [dostęp 2011-04-27]. (pol.).
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Dz.U. z 1977 r. nr 27, poz. 117
- ↑ Dz.U. z 1981 r. nr 26, poz. 139 (zmien. Dz.U. z 1982 r. nr 23, poz. 165)
- ↑ Filip Sulimierski (red. naczelny), Bronisław Chlebowski (red. naczelny), Władysław Walewski (red.): Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Skład Główny w Redakcyi Wędrowca, ulica Nowy Świat Nr. 59. T. I. Warszawa: Nakładem Filipa Sulimierskiego i Władysława Walewskiego. Druk „WIEKU” Nowy-Świat Nr. 59, 1880, s. 607, 638.
- ↑ Bronisław Chlebowski (red.), Józef Krzywicki (współudział): Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Według planu Filipa Sulimierskiego i z pomocą zgromadzonych przez niego materyałów. T. XV. Cz. II. Warszawa: Nakładem Władysława Walewskiego do końca tomu X. Od tomu XI, z zasiłku Kasy pomocy dla osób pracujących na polu naukowem imienia D-ra Mianowskiego. Druk „WIEKU” Nowy-Świat Nr. 61, 1900, s. 312, 325.
- ↑ Oskar Kolber: Dzieła wszystkie. Sandomierskie. Materyjały do etnografii słowiańskiéj. T. 2: Lud. Jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce. Serya 1. Sandomierskie. Warszawa: W drukarni Jana Jaworskiego, Krakowskie-Przedmieście Nr. 415, 1865, s. 281.
- ↑ Ludwik Wolski. Jeziora w Królestwie Polskiém. „Biblioteka Warszawska. Pismo poświęcone naukom, sztukom i przemysłowi. 1851”. Tom piérwszy. Ogólnego zbioru tom XLI, s. 46, 48, 58, 63, 1851. Warszawa: W Drukarni Stanisława Strąbskiego, przy ulicy Daniłowiczowskiéj Nr. 617, w dawnej Bibliotece Załuskich.