Chodnik obronny

Chodnik obronny – element budownictwa obronnego stosowany w przeszłości w fortyfikacji.

Wnętrze chodnika obronnego w cytadeli grudziądzkiej

Połączenie wewnątrz fortu, twierdzy przeznaczone do obrony czynnej oraz umożliwiające komunikację między poszczególnymi elementami obiektu obronnego: bramy, baszty i basteje. Składa się z pasa komunikacyjnego oraz ściany czołowej, wyposażonej w otwory strzelnicze zwrócone w kierunku przedpola.

Chodniki obronne przeważnie były zakładane na: koronie muru obronnego, odsadzce stoku wału w celu obrony wnętrza fosy. W fortyfikacji nowożytnej kryty chodnik obronny (najczęściej sklepiony), przeznaczony do obrony czynnej nosi nazwę: galeria strzelecka (galeria obronna).

Zobacz też

• mur Carnota

Bibliografia

• Bogdanowski J., Architektura obronna w krajobrazie Polski. Od Biskupina do Westerplatte, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2002. ISBN 83-01-12223-4.
• Bogdanowski J., Holcer Z., Kornecki M., Słownik terminologiczny architektury. Architektura obronna, Wyd. Ośrodek Dokumentacji Zabytków, Warszawa 1994. ISBN 83-86334-00-2.
• Fuglewicz S., Ilustrowana historia fortyfikacji, Wyd. „Rewasz”, Warszawa 1991. PB 1995/1898.