Choroba itai-itai
Choroba itai-itai (jap. イタイイタイ病 itai-itai byō, zwana też chorobą ouch-ouch) – udokumentowany przypadek masowego zatrucia kadmem[1], który został opisany w 1964 roku w prowincji[potrzebny przypis] Toyama w Japonii w okolicach kopalni Kamioka[1]. Nazwa pochodzi od japońskiego słowa określającego silny ból (痛い itai), który w tej chorobie występował w kręgosłupie i stawach. Określenie itai-itai zostało ukute przez miejscowych[2]. Od 1910 kadm był uwalniany w znaczących ilościach w wyniku działań górniczych i pierwsze przypadki choroby pojawiły się około 1912[2]. Kopalnie nadal są czynne, a stopień skażenia kadmem pozostaje wysoki, ale lepsze odżywianie i opieka medyczna zmniejszyła występowanie choroby[3].
W prowincji Toyama uprawiano ryż na polach nawożonych ściekami o dużej zawartości kadmu, pochodzącymi z zakładów przemysłowych. Ludzie zamieszkujący te tereny spożywali ryż, w którym zawartość kadmu dochodziła do 1 μg/g.
U pracowników plantacji ryżu stwierdzono:
- Osteomalacje wynikającą z wypierania wapnia przez kadm co prowadziło do licznych złamań[1].
- nefropatie[1]
- bóle kończyn i stawów[1] w lędźwiach i mięśniach[potrzebny przypis]
- charakterystyczny kaczy chód[potrzebny przypis]
Choroba miała cięższy przebieg u osób z niedoborem witamy D. Na przebieg choroby wpływał też stan hormonalny organizmu. Zwiększoną częstość występowania choroby odnotowano u dzieci oraz kobiet po menopauzie[1].
Jest to jeden z czterech znanych przypadków masowych zatruć w Japonii[4], spowodowanych zanieczyszczeniem środowiska przez przemysł.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Vladislav Mlynek, Anna Skoczyńska. Prozapalne działanie kadmu. „Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej”. 59 1-8, s. 2, 2005. (pol.).
- ↑ a b ICETT Itai-itai disease (1998). [dostęp 2008-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-15)].
- ↑ Hamilton, J. "What is Itai-Itai disease". [dostęp 2008-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-13)].
- ↑ Almeida, P and Stearns, L. Political opportunities and local grassroots environmental movement: The case of Minamata. „Social Problems”. 45 (1), s. 37-60, 1998.
Bibliografia edytuj
- Witold Seńczuk red.: Toksykologia. Podręcznik dla studentów, lekarzy i farmaceutów Wydanie IV. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2002. ISBN 83-200-2648-2.
