Chotylub
Chotylub (w latach 1977–1981 Lubice) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie lubaczowskim, w gminie Cieszanów[3][4]. Leży w dolinie Brusienki na Płaskowyżu Tarnogrodzkim.
| Artykuł |
50°14′21″N 23°13′38″E |
|---|---|
| - błąd |
39 m |
| WD |
50°15'N, 23°15'E, 50°14'16.73"N, 23°13'35.90"E |
| - błąd |
2324 m |
| Odległość |
2133 m |
| wieś | |
 Kościół filialny św. Jadwigi Królowej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) |
345[1] |
| Strefa numeracyjna |
16 |
| Kod pocztowy |
37-611[2] |
| Tablice rejestracyjne |
RLU |
| SIMC |
0600042[3] |
Położenie na mapie gminy Cieszanów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu lubaczowskiego  | |
 50°14′21″N 23°13′38″E/50,239167 23,227222
| |
W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie lubaczowskim województwa lwowskiego.
W latach 1954-1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Chotylub, po jej zniesieniu w gromadzie Dachnów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego. W latach 1977–1981 nosiła czasowo nazwę Lubice.
Wieś powstała w roku 1565 i do II wojny światowej zamieszkana była w połowie przez ludność narodowości ukraińskiej. Pierwszą cerkiew zbudowano w II poł. XVII w., następną w 1693 r. a obecna powstała na tym samym miejscu w 1888 r., być może z zachowaniem elementów starszej budowli. Chotylub doznał wielu zniszczeń wskutek walk z UPA. W latach 1943-1946 nacjonaliści ukraińscy z działającego na tym terenie kurenia Iwana Szpontaka „Zalizniaka”, zamordowali tutaj 24 Polaków[5].
We wsi znajduje się zabytkowa, drewniana greckokatolicka cerkiew pw. Najświętszej Marii Panny. Położona jest na nieznacznym wzniesieniu pośrodku wsi przy drodze z Cieszanowa do Brusna.
Po wysiedleniu ludności ukraińskiej cerkiew wykorzystywana była od 1947 r. jako kościół filialny parafii w Cieszanowie pw. Opieki NMP. Była remontowana na przełomie lat 60. i 70. XX w., a w roku 1986 dobudowano do babińca nieproporcjonalnie duży przedsionek. Po zbudowaniu nowego, murowanego kościoła w roku 2001 stoi zamknięta.
Na wschodnim krańcu wsi znajduje się nieczynny cmentarz greckokatolicki, ogrodzony drutem kolczastym na kamiennych słupkach, zarastający lasem. Jest tu wiele starych nagrobków bruśnieńskich oraz odnowione i ogrodzone drewnianym płotkiem okazałe nagrobki właścicieli Chotylubia – Zarzyckich.
-
Zabytkowa cerkiew
-
Dzwonnica przy cerkwi
-
Nieczynny cmentarz gr.kat.
.jpg)
.jpg)
Bibliografia edytuj
- Paweł Wład, Marek Wiśniewski, Roztocze Wschodnie, Wyd. Nauk. Turyst. i Eduk., Mielec 2004
Przypisy edytuj
- ↑ Wieś Chotylub w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2023-01-28] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 158 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 474-475, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897.
Linki zewnętrzne edytuj
- Chotyłub, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 640.