Chrzest dzieci – praktykowane w wyznaniach chrześcijańskich skupiających większość wiernych – katolicyzmie, prawosławiu i ewangelicyzmie – udzielanie sakramentu chrztu małym dzieciom (najczęściej wkrótce po urodzeniu)[a].

Chrzest dzieci.

Historia chrztu niemowląt i dzieci edytuj

Egzegezy Pisma Świętego uzasadniającej obmycie z grzechu pierworodnego przez chrzest niemowląt dokonały Synody w Kartaginie w liście z 252 roku[1] i w 418 roku[2]. Stanowisko to potwierdziły Sobór Powszechny w Vienne, Sobór Florencki (1442), Sobór trydencki, a także prace Orygenesa, Cypriana, Augustyna i dokumenty papieży Syrycjusza i Innocentego I[2]. Chrzest postrzegany jest nie tylko jako znak wiary, lecz także jako jej przyczyna (Sobór trydencki, Dekret De sacramentis (DS 1606)[2]. Aluzję do sakramentu chrztu i jego absolutnej konieczności do zbawienia odnajdujemy w Ewangelii według Jana: „Jezus odpowiedział: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego”(J 3, 5; BT z kom.) co w Kościele katolickim interpretowane jest jako wezwanie do udzielenia „nieskończonego dobra” dla wszystkich dzieci[2].

Obrzęd ten praktykowany jest w Kościele prawosławnym, gdzie używana jest formuła: „dopuśćcie dziatkom przychodzić do mnie” (Mk 10,14)[3], Kościele luterańskim: „Dzieci chrzcimy i prosimy Boga, by udzielił im wiary”[4] i Kościele ewangelicko-reformowanym[5].

Uwagi edytuj

  1. Wielu wyznań ewangelikalnych, m.in. baptyści czy zielonoświątkowcy (m.in. Pentekostalizm Jedności Bóstwa), chrystadelfianie, Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich – oraz w innych organizacjach religijnych, jak Świadkowie Jehowy (Czym jest chrzest?, jw.org.), odrzuca „chrzest dzieci” („chrzest niemowląt”), praktykowany jest wyłącznie tzw. „chrzest wiary” („chrzest świadomy”), na podstawie świadomej decyzji osób pragnących go przyjąć.

Zobacz też edytuj

Zobacz więcej w artykule Chrzest, w sekcji Chrzest w Biblii.
Osobny artykuł: Chrzest świadomy.
Osobny artykuł: Wywód.

Przypisy edytuj