Shishuang Chuyuan

(Przekierowano z Ciming Chuyuan)

Shishuang Chuyuan (chiń. 石霜楚圓, pinyin Shíshuāng Chǔyuán; kor. 석상초원 Sǒksang Ch’owŏn; jap. Sekisō Soen; wiet. Thạch Sương Sở Viên; ur. 986, zm. 1039) – chiński mistrz chan ze szkoły linji. Znany także jako Ciming Chuyuan (慈明楚圓).

Shishuang Chuyan
石霜楚圓
Ilustracja
Mistrz chan Shishuang Chuyuan
Data i miejsce urodzenia

986
Qingxiang

Data śmierci

1039

Szkoła

szkoła linji

Nauczyciel

Fenyang Shanzhao

Następca

Yangqi Fanghui, Cuiyan Kezhen, Huanglong Huinan

Zakon

chan

Życiorys

edytuj

Shishuang pochodził z miasta Qingxiang, położonego na terenie dzisiejszego regionu autonomicznego Guangxi.

Dom rodzinny opuścił w wieku 22 lat i przyjął mnisią ordynację w klasztorze Yijing. Po jakimś czasie Shishuang wraz z Dayu Shouzim i Guquanem udali się w podróż do Luoyangu. Po usłyszeniu, że najlepszym mistrzem chan jest Fenyang Shanzhao cała trójka została jego uczniami.

Shishuang był niezmiernie sfrustrowany, bowiem przez 2 lata praktyki w klasztorze mistrza, nigdy nie został dopuszczony do pokoju mistrza na osobistą rozmowę z nim. Przy każdej okazji, gdy spotykał Fenyanga, stawał się obiektem wyzwisk. Shishuangowi jego praktyka wydawała się jednym ciągiem wulgarności.

Ponieważ nie uczynił żadnego widzialnego postępu na drodze praktyki chanu, Shishuang w końcu wyraził swoją frustrację przed mistrzem. Jednak zanim jeszcze skończył wymieniać wszelkie wulgarności, których doświadczył od nauczyciela, Fenyang spojrzał na niego gniewnie i sklął go krzycząc To, co wiesz jest podłe! Jak śmiesz mnie tak niedoceniać! W trakcie gdy to mówił uniósł swój kij aby odpędzić Shishuanga. Shishuang starał się ubłagać mistrza i gdy tylko otworzył usta, mistrz nagle zakrył mu je dłonią. W tym momencie Shishuang urzeczywistnił wielkie oświecenie. Wykrzyknął wtedy Tak jest poznać nadzwyczajne emocje na sposób linji!

Po tym wydarzeniu Shishuang został służącym mistrza i piastował tę funkcję przez siedem lat.

Po otrzymaniu przekazu Dharmy odszedł od nauczyciela i nauczał w rejonie Tanzhou. Był opatem klasztoru Chongsheng na górze Shishuang, założonego przez Shishuanga Qingzhu.

Mnich spytał Jestem w pomieszaniu. Co powinienem studiować?
Shishuang odparł Xuansha zobaczył przybywającego Xuefenga.
Mnich powiedział Co to znaczy?
Shishuang powiedział Przez całe życie nie opuszczać góry.

Oprócz tego, że nauczał na górze Shishuang w klasztorze założonym przez Shishuanga Qingzhu, uczył także w klasztorach na górach Dong, Gui i Heng.

Po otrzymaniu zaszczytów od cesarza Renzonga, w czasie powrotnej drogi do klasztoru powiedział służącemu Czuję paraliżujący wiatr. Jego usta wykrzywiły się.

Służący zatrzymał się i powiedział Co powinniśmy zrobić? Spędziłeś całe życie przeklinajęc buddów i wyzywając przodków. Więc co możesz teraz zrobić?

Shishuang powiedział Nie martw się. Naprawię to dla ciebie. I następnie użył jego ręki do wyprostowania swoich ust.

Następnie Shishuang powiedział Od teraz nie będę ci już robił żadnych kawałów.

Następnego dnia, 5 dnia pierwszego miesiąca, mistrz zmarł.

Otrzymał pośmiertne imię „mistrza chan Czystego Współczucia”.

Mistrz pojawia się w przypadku 46 Bezbramnej bramy.

Znaczenie mistrza

edytuj

Siła i znaczenie tego mistrza leżała w jego znakomitych uczniach. Miał 50 spadkobierców Dharmy. Dwóch jego wybitnych uczniów założyło tak potężne linie przekazu, że stały się one frakcjami szkoły linji. Yangqi Fanghui założył frakcję yangqi, z której praktycznie wywodzi się cały współczesny zen zarówno chiński, jak i japoński oraz częściowo koreański. Huanglong Huinan założył frakcję huanglong, która po początkowym rozkwicie wygasła po kilkunastu pokoleniach.

Dzieła literackie

edytuj

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Indiach Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Chinach Bodhidharmy.

Bibliografia

edytuj
  • Andy Ferguson: Zen’s Chinese Heritage. Boston: Wisdom Publications, 2000, s. 123–125. ISBN 0-86171-163-7.
  • Morten Schlütter: How Zen Became Zen. The Dispute Over Elightenment and the Formation of Chan Budddhism in Song-Dynasty China. Honolulu: University of Hawai’i Press, 2008, s. 289. ISBN 978-0-8248-3255-1.
  • Albert Welter: The „Linji lu” and the Creation of Chan Orthodoxy. The Development of Chan’s Records of Sayings Literature''. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 399–401. ISBN 978-0-19-532957-5.