Cino da Pistoia

Cino da Pistoia
Data i miejsce urodzenia	ok. 1270 ; Pistoia
Data i miejsce śmierci	24 grudnia 1336 / 27 stycznia 1337 ; Pistoia
Miejsce spoczynku	Katedra św. Zenona w Pistoi
Zawód, zajęcie	prawnik, pisarz
	Multimedia w Wikimedia Commons

Cino da Pistoia (Guittoncino di Francesco dei Sigisbuldi, Cinus de Sigibuldis de Pistorio, Cinus Pistoriensis, ur. ok. 1270 w Pistoi, zm. 24 grudnia 1336 lub 27 stycznia 1337 w Pistoi) – średniowieczny włoski pisarz i prawnik ze szkoły postglosatorów i komentatorów.

Studiował prawo w Bolonii pod kierunkiem Dinusa de Rossonis Mugellanus oraz Franciszka Accursiusa (syna słynnego Accursiusa). Po studiach w Orleanie powrócił do rodzinnej miejscowości. Jego rodzina zaangażowana była w walkę pomiędzy gibelinami (stronników cesarza) i gwelfami (zwolennikami papieża) (Gibelini i Gwelfowie). Cino musiał więc w 1303 opuścić miasto. Zaciągnął się na służbę cesarską. W latach 1310 - 1313, jako asesor księcia Sabaudii Ludwika (brata księcia Amadeusza V), zajmował się sprawami cesarza Henryka VII. Po śmierci cesarza (24 sierpnia 1313) wznowił studia prawnicze w Bolonii. 9 grudnia 1314 uzyskał tytuł doktora praw i opublikował swoje najważniejsze dzieło Lectura Codicis - komentarz do "Kodeksu Justyniana". Dzięki tak zdobytej sławie został zaliczony później do grona postglosatorów i komentatorów.

Po 1314 rozpoczął karierę naukową i polityczną. Pracował u boku podesty Sieny, był asesorem papieskiego rektora w Macerata i Camerino. Wykładał na uniwersytetach w Sienie i Florencji. Udzielał porad i pisał opinie prawne. Po 1326 pełnił funkcję radcy miasta Perugia i prowadził wykłady na tamtejszym uniwersytecie. Jednym z jego uczniów był Bartolus de Saxoferrato. Po 1330 działał w Neapolu, dokąd udał się na zaproszenie Roberta Anjou. Przebywał także we Florencji, Perugii i Bolonii. Otrzymał tytuł "gonfaloniera" miasta Pistoia.

Ożenił się z Margeritą di Lanfranco degli Ughi, z którą miał pięcioro dzieci (syna i cztery córki). Zmarł, mając ok. 67 lat. Jego grób znajduje się w katedrze w Pistoi. Grobowiec, ozdobiony przez Agnostino di Giovanni, zaliczany jest do znaczących pomników sztuki nagrobnej późnego gotyku włoskiego.

Cino de Pistoia jest najbardziej znany jako literat. Napisał liczne pieśni, ballady, sonety i opowiadania. Pozostawił po sobie bogatą spuściznę epistolarną. Korespondował z Dantem i Guido Cavalcantim. Prawdopodobnie znał osobiście Boccaciego. Stał się także literackim wzorem dla Petrarki. Zaliczany jest do nurtu Dolce stil nuovo.

Lectura in Codicem, 1547
Le rime, 1862

Linki zewnętrzne edytuj

Cino da Pistoia - Biografia. [dostęp 2012-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-22)]. (wł.).
Cino dei Sinibuldi. [dostęp 2012-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-13)]. (wł.).