Circuit de Spa-Francorchamps

Circuit de Spa-Francorchamps – tor wyścigowy znajdujący się w Stavelot.

Circuit de Spa-Francorchamps
Szkic toru
Państwo

 Belgia

Lokalizacja

Stavelot

Otwarcie

1922

Używany

od 1922

Długość

7,004 km

Kierunek

zgodnie ze wskazówkami zegara

Rekord okrążenia

1:46,286 (Valtteri Bottas, Mercedes, 2018)[1]

Ostatnie modyfikacje

1958, 1983, 1985, 1992, 1994, 1996, 2004, 2005, 2007

Główne imprezy

Formuła 1
Blancpain Endurance Series
Auto GP
Seria GP2
Seria GP3
Porsche Supercup
World Touring Car Championship
Europejska Formuła 3
World Series by Renault

Położenie na mapie prowincji Liège
Mapa konturowa prowincji Liège, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Circuit de Spa-Francorchamps”
Położenie na mapie Belgii
Mapa konturowa Belgii, po prawej znajduje się punkt z opisem „Circuit de Spa-Francorchamps”
Ziemia50°26′14″N 5°58′17″E/50,437222 5,971389
Strona internetowa
Widok na tor z lotu ptaka

Historia edytuj

Przed II wojną światową edytuj

Pierwotna, 15-kilometrowa wersja, składająca się z połączonych odcinków dróg publicznych, została zaprojektowana przez Jules’a de Thier. Tor został zainaugurowany przez motocyklistów w 1922 roku, a dwa lata później po raz pierwszy zorganizowano tu 24-godzinny wyścig w Spa. Jest to drugi po Le Mans rozgrywany do dziś wyścig wytrzymałościowy. Pierwszy międzynarodowy wyścig dla bolidów jednomiejscowych po raz pierwszy rozegrano na torze Spa-Francorchamps w 1925 roku. W imprezie tej wzięło udział siedem samochodów, a zwycięstwo odniósł słynny kierowca Alfy Romeo, Antonio Ascari, ojciec późniejszego dwukrotnego mistrza świata, Alberto. Od połowy lat dwudziestych do rozpoczęcia II wojny światowej królowały tu wyścigi motocyklowe, 24-godzinny wyścig wytrzymałościowy, a także Grand Prix Belgii. Tuż przed wybuchem wojny obiekt ten wzbogacił się o nowy zakręt, Raidillon, który zastąpił wolny fragment toru w okolicy Eau Rouge. W ten sposób powstała słynna kombinacja dwóch bardzo szybkich zakrętów Eau Rouge i Raidillon, wyróżniająca się gwałtowną zmianą elewacji. Do dziś stanowi ona największą atrakcję toru. Po tej zmianie Spa stał się jeszcze szybszy, choć i tak był już najszybszym, obok Monzy torem wyścigowym w Europie.

Po II wojnie światowej edytuj

Po siedmioletniej przerwie, spowodowanej zmaganiami wojennymi, wyścigi powróciły na tor Spa-Francorchamps w 1947 roku. Sukcesy zaczęła wówczas odnosić następna generacja wspaniałych kierowców, takich jak Alberto Ascari, Juan Manuel Fangio, czy Jim Clark, który w latach 60. triumfował tu aż cztery razy z rzędu. Wkrótce jednak postęp techniczny i związany z nim wzrost prędkości bolidów spowodował, iż tor ten stał się wręcz zbyt szybki i co za tym idzie bardzo niebezpieczny.

W 1960 roku podczas weekendu Grand Prix zginęło dwóch brytyjskich kierowców: Chris Bristow i Alan Stacey, a dwaj inni: Stirling Moss i Michael Taylor zostali poważnie ranni. W międzyczasie do listy prestiżowych imprez na torze Spa dołączył wyścig na 1000 km, w którym aż pięciokrotnie triumfował lokalny kierowca, Jacky Ickx. Ze względu na wątpliwości dotyczące bezpieczeństwa, Grand Prix Belgii została usunięta z kalendarza wyścigów Formuły 1 w 1969 roku. W trakcie dwuletniej przerwy dokonano pewnych zmian, mających na celu poprawę bezpieczeństwa. Na niewiele się to jednak zdało, zresztą trudno było zapewnić bezpieczeństwo na tak długiej trasie, biegnącej niejednokrotnie blisko zabudowań. W tej sytuacji po 1970 roku zaprzestano rozgrywania wyścigów Formuły 1 na tym obiekcie. Po kolejnej rocznej przerwie Grand Prix Belgii przez krótki czas rozgrywana była na torach Nivelles i Zolder, a od 1975 już tylko na Zolder. Tymczasem w Spa nadal odbywały się inne wyścigi, w których dochodziło do groźnych wypadków, aż w końcu zapadła decyzja o gruntownej przebudowie tego obiektu.

Pomysłodawcy nowego projektu chcieli przynajmniej częściowo zachować dotychczasowy charakter toru w Spa – zdecydowali się na zastąpienie najbardziej niebezpiecznego odcinka pomiędzy Les Combes i Blanchimont nową, znacznie krótszą sekcją – reszta toru pozostała natomiast w zasadzie bez zmian. Inauguracja nowej wersji Spa-Francorchamps nastąpiła w 1979 roku, ale na powrót Formuły 1 trzeba było czekać aż do 1983 roku.

Był to jednak trwały powrót, zakłócony jak dotąd tylko w 2003 roku, kiedy to ze względu na wprowadzenie zakazu reklamy wyrobów tytoniowych, Grand Prix Belgii została na jeden rok usunięta z kalendarza wyścigów Formuły 1. Na szczęście udało się jakoś zaradzić tej sytuacji i skończyło się tylko na dwuletniej przerwie. Najwięcej zwycięstw na Spa-Francorchamps odniósł Michael Schumacher, który debiutował tu w sezonie 1991. Charakterystyczną cechą toru jest bardzo zmienna pogoda, która niejednokrotnie ustalała wyniki wyścigów. Właśnie przez pogodę w sezonie F1 1998 doszło na tym torze do karambolu, w którym uczestniczyło 13 samochodów. W 1994 roku po wypadku Ayrtona Senny na torze Imola wprowadzono kilka zmian, przebudowano szykanę Eau Rouge, a w 2007 roku zmodyfikowano szykanę Bus Stop. Z tego powodu nie odbył się wyścig w 2006 roku.

W 2015 roku kontrakt na organizację Grand Prix został przedłożony do 2018 roku[2].

Zwycięzcy Grand Prix Belgii Formuły 1 na torze Spa-Francorchamps edytuj

Sezon Kierowca Zespół
2022   Max Verstappen Red Bull-RBPT Wyniki
2021   Max Verstappen Red Bull-Honda Wyniki
2020   Lewis Hamilton Mercedes Wyniki
2019   Charles Leclerc Ferrari Wyniki
2018   Sebastian Vettel Ferrari Wyniki
2017   Lewis Hamilton Mercedes Wyniki
2016   Nico Rosberg Mercedes Wyniki
2015   Lewis Hamilton Mercedes Wyniki
2014   Daniel Ricciardo Red Bull-Renault Wyniki
2013   Sebastian Vettel Red Bull-Renault Wyniki
2012   Jenson Button McLaren-Mercedes Wyniki
2011   Sebastian Vettel Red Bull-Renault Wyniki
2010   Lewis Hamilton McLaren-Mercedes Wyniki
2009   Kimi Räikkönen Ferrari Wyniki
2008   Felipe Massa Ferrari Wyniki
2007   Kimi Räikkönen Ferrari Wyniki
2005   Kimi Räikkönen McLaren-Mercedes Wyniki
2004   Kimi Räikkönen McLaren-Mercedes Wyniki
2002   Michael Schumacher Ferrari Wyniki
2001   Michael Schumacher Ferrari Wyniki
2000   Mika Häkkinen McLaren-Mercedes Wyniki
1999   David Coulthard McLaren-Mercedes Wyniki
1998   Damon Hill Jordan-Mugen-Honda Wyniki
1997   Michael Schumacher Ferrari Wyniki
1996   Michael Schumacher Ferrari Wyniki
1995   Michael Schumacher Benetton-Renault Wyniki
1994   Damon Hill Williams-Renault Wyniki
1993   Damon Hill Williams-Renault Wyniki
1992   Michael Schumacher Benetton-Ford Wyniki
1991   Ayrton Senna McLaren-Honda Wyniki
1990   Ayrton Senna McLaren-Honda Wyniki
1989   Ayrton Senna McLaren-Honda Wyniki
1988   Ayrton Senna McLaren-Honda Wyniki
1987   Alain Prost McLaren-TAG Wyniki
1986   Nigel Mansell Williams-Honda Wyniki
1985   Ayrton Senna Lotus-Renault Wyniki
1983   Alain Prost Renault Wyniki
1970   Pedro Rodriguez BRM Wyniki
1968   Bruce McLaren McLaren-Ford Wyniki
1967   Dan Gurney Eagle-Weslake Wyniki
1966   John Surtees Ferrari Wyniki
1965   Jim Clark Lotus-Climax Wyniki
1964   Jim Clark Lotus-Climax Wyniki
1963   Jim Clark Lotus-Climax Wyniki
1962   Jim Clark Lotus-Climax Wyniki
1961   Phil Hill Ferrari Wyniki
1960   Jack Brabham Cooper-Climax Wyniki
1958   Tony Brooks Vanwall Wyniki
1956   Peter Collins Ferrari Wyniki
1955   Juan Manuel Fangio Mercedes-Benz Wyniki
1954   Juan Manuel Fangio Mercedes-Benz Wyniki
1953   Alberto Ascari Ferrari Wyniki
1952   Alberto Ascari Ferrari Wyniki
1951   Giuseppe Farina Alfa Romeo Wyniki
1950   Juan Manuel Fangio Alfa Romeo Wyniki

Przypisy edytuj

  1. FORMULA 1 2018 BELGIAN GRAND PRIX. formula1.com. [dostęp 2018-04-06]. (ang.).
  2. Mateusz Szymkiewicz: Grand Prix Belgii pozostanie w kalendarzu do 2018 roku. f1wm.pl, 2015-01-07. [dostęp 2017-03-12]. (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj

  • Oficjalna strona toru. spa-francorchamps.be. [dostęp 2012-10-19]. (fr. • niderl. • ang. • niem.).