Claudia Jones
Claudia Jones, właśc. Claudia Vera Cumberbatch (ur. 21 lutego 1915 w Port-of-Spain, zm. 24 grudnia 1964 w Londynie[1][2]) – trynidadzka działaczka społeczna i dziennikarka, inicjatorka Notting Hill Carnival.
| |
| Imię i nazwisko urodzenia |
Claudia Vera Cumberbatch |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
21 lutego 1915 |
| Data i miejsce śmierci |
24 grudnia 1964 |
| Zawód, zajęcie |
działaczka społeczna, dziennikarka |
Życiorys edytuj
Urodziła się w stolicy Trynidadu jako Claudia Vera Cumberbatch[3], a wychowała się w nowojorskiej dzielnicy Harlem, po emigracji rodziny w 1924 roku do Stanów Zjednoczonych[1]. Jej matka zmarła młodo, w wyniku ciężkich warunków w pracy[4].
Claudia zaangażowała się w działalność społeczną[4] na rzecz tolerancji i równości płci[5]. W latach 1935–1936 włączyła się w obronę Chłopców ze Scottsboro[6] – dziewięciu czarnoskórych Amerykanów fałszywie oskarżonych o zgwałcenie dwóch białych kobiet w Alabamie[6][4]. W tym samym czasie została redaktorką młodzieżowego magazynu w Harlemie oraz uczestniczyła w lokalnych wiecach[6]. Została także członkinią Krajowego Stowarzyszenia na Rzecz Popierania Ludności Kolorowej[5]. Gdy w 1936 roku wstąpiła do amerykańskiej partii komunistycznej i dołączyła do jej młodzieżówki[3][6], zmieniła nazwisko na Jones[3]. W latach 1945–1946 była członkinią komitetu narodowego partii[6]. W latach czterdziestych publikowała w „Spotlight”, została redaktorką naczelną „Weekly Review”, a później prowadziła także rubrykę poświęconą sprawom Afroamerykanów w „The Daily Worker”. Angażowała się w działalność organizacji kobiecych, w 1947 roku przewodniczyła National Women's Commission partii[3], a rok później podróżowała po 43 stanach, reorganizując lokalne struktury komisji kobiet[6]. Od 1942 roku była pod nadzorem Federalnego Biura Śledczego[6]. W erze makkartyzmu, ze względu na swoją działalność polityczną, kilkukrotnie trafiła do więzienia[3]. Ostatnim razem została skazana na rok i jeden dzień kary więzienia. W grudniu 1955 – po odbyciu dziewięciu miesięcy kary – została wydalona ze Stanów Zjednoczonych[7] do Wielkiej Brytanii[5].
22 grudnia 1955 roku przybyła do Londynu. Na miejscu dołączyła do działaczy lokalnej partii komunistycznej i wzięła udział w Carribean Labour Congress[8]. Z czasem angażowała się coraz bardziej w działalność na rzecz równych praw mniejszości i zwalczanie rasizmu. W 1958 roku założyła „West Indian Gazette” (później „West Indian Gazette and Afro-Asian Carribean News”)[3][9], której była redaktorką do końca życia[9]. Czasopismo budowało społeczność diaspory, rozwijając świadomość jej historii[10] oraz stało się rzecznikiem mniejszości karaibskiej, liczącej wtedy 100 000 osób w Londynie[5]. W reakcji na brutalne zamieszki wymierzone w czarnoskórych mieszkańców w 1958 roku w dzielnicy Notting Hill, Jones zorganizowała karnawał pod nazwą Carribean Carnival, który zapoczątkował Notting Hill Carnival[2]. Wydarzenie miało być pozytywną odpowiedzią na niepokoje, pełną muzyki, tańców i kolorowych kostiumów[11]. Pierwsza edycja odbyła się 30 stycznia 1959 w St. Pancras Hall[9].
Dzięki paszportowi brytyjskiemu, który zdobyła na początku lat 60., zaczęła podróżować za granicę: uczestniczyła m.in. w Światowym Kongresie Kobiet w Moskwie (1963)[11] jako reprezentantka Trynidadu i Tobago[9] oraz w dziesiątej edycji konferencji przeciw bombie wodorowej w Tokio[11]. W 1964 roku współpracowała z Afrykańskim Kongresem Narodowym przy organizacji protestu głodowego przeciw apartheidowi i wspierającego więźniów politycznych, w tym Nelsona Mandelę. Tego samego roku spotkała się z Martinem Lutherem Kingiem, gdy zatrzymał się w Londynie, udając się po odbiór Pokojowej Nagrody Nobla. Spotkanie opisała w swoim ostatnim artykule wstępnym w „West Indian Gazette and Afro-Asian Carribean News”, który ukazał się już po jej śmierci[9].
Przez większość życia zmagała się z problemami zdrowotnymi. Zmarła 24 grudnia 1964 na zawał[11], została pochowana na Highgate Cemetery koło grobu Karla Marxa[7].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Davies 2007 ↓, s. XXIII.
- ↑ a b Bidnall 2008 ↓, s. 303–304.
- ↑ a b c d e f Bidnall 2008 ↓, s. 303.
- ↑ a b c John H. McClendon III, Claudia Jones (1915-1964) [online], 24 lipca 2007 [dostęp 2020-02-16] (ang.).
- ↑ a b c d Anna Clarke, Remembering Claudia Jones, pioneer of the Notting Hill Carnival, „The Telegraph”, 26 września 2018, ISSN 0307-1235 [dostęp 2020-02-23] (ang.).
- ↑ a b c d e f g Davies 2007 ↓, s. XXIV.
- ↑ a b Davies 2007 ↓, s. 2.
- ↑ Davies 2007 ↓, s. XXV.
- ↑ a b c d e Davies 2007 ↓, s. XXVI.
- ↑ Davies 2007 ↓, s. 92.
- ↑ a b c d Bidnall 2008 ↓, s. 304.
Bibliografia edytuj
- Amanda Bidnall: Jones, Claudia (1915–1964). W: Encyclopedia of Blacks in European History and Culture. Eric Martone (red.). 2008, s. 303–304. ISBN 978-0-313-34449-7.
- Carole Boyce Davies: Left of Karl Marx: The Political Life of Black Communist Claudia Jones. Duke University Press, 2007. ISBN 0-8223-9032-9.