Cmentarz prawosławny w Babicach (nowy)

Cmentarz prawosławny w Babicachnekropolia w Babicach, należąca początkowo do miejscowej parafii unickiej, następnie prawosławnej.

Cmentarz prawosławny w Babicach
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Babice

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

prawosławne

Stan cmentarza

czynny

Powierzchnia cmentarza

0,54 ha

Liczba kwater cmentarnych

brak podziału

Data otwarcia

1912

Zarządca

Parafia Świętej Trójcy w Tarnogrodzie

Położenie na mapie gminy Obsza
Mapa konturowa gminy Obsza, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Babicach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Babicach”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Babicach”
Położenie na mapie powiatu biłgorajskiego
Mapa konturowa powiatu biłgorajskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Babicach”
Ziemia50°21′20″N 22°55′18″E/50,355556 22,921667

Historia i opis edytuj

Cmentarz został założony w 1912 w celu zaakcentowania obecności prawosławnych we wsi. W miejscowości istniała już starsza nekropolia, która mimo otwarcia nowej pozostawała czynna[1]. Po I wojnie światowej nie używano już starego cmentarza, pochówki odbywają się od tej pory jedynie na nowym, który po zamknięciu cerkwi w Babicach (zamienionej na kościół) pozostaje w administracji parafii Trójcy Świętej w Tarnogrodzie[1].

Nekropolia zajmuje teren prostokąta o powierzchni 0,54 ha. Od północy przylega do niego otoczone wałem ziemnym pole o powierzchni 0,66 ha, które być może w momencie otwierania cmentarza miało również być przeznaczone do celów grzebalnych. Południowa część cmentarza porośnięta jest lipami, dębami, osiką, leszczynami, robiniami, jarzębinami, drzewami owocowymi, krzewami bzu lilaka. W części północnej, na której odbywają się nowe pochówki, rośnie trawa[1].

Na cmentarzu zachowało się sześć pomników nagrobnych sprzed 1945 oraz obelisk fundacyjny z r. 1912, na którym znajduje się cerkiewnosłowiańska inskrypcja „Cmentarz otwarty staraniem proboszcza i parafian w 1912 r.”. Dwa z zachowanych pomników z I połowy XX w. to groby symboliczne. Pierwszy, z 1921, ma upamiętnić Jewdokię i Iwana Krawców, którzy w 1915 udali się na bieżeństwo i zmarli w guberni orenburskiej; drugi, rodziny Koźlików, wzniesiono dla upamiętnienia zmarłych w Rosji Kondratija, Jefimija i Kiriły oraz zmarłej w Ameryce Paraskiewy (1934)[1]. Pozostałe starsze groby mają postać obelisków i kolumn na postumentach w kształcie prostopadłościanu, krzyży prawosławnych na postumentach z nadstawami lub na postumentach dekorowanych gzymsami uskokowymi, akroterionami i tympanonami. Na grobach sprzed 1945 znajdują się inskrypcje cerkiewnosłowiańskie, zaś na nowych pomnikach – polskie[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e D. Kawałko, Cmentarze..., ss. 166–167.

Bibliografia edytuj

  • D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994.