Cmentarz prawosławny w Gołębiu

Cmentarz prawosławny w Gołębiunekropolia w Gołębiu, utworzona na potrzeby miejscowej ludności unickiej w II połowie XIX w., następnie przemianowana na prawosławną. Użytkowana głównie do końca II wojny światowej.

Cmentarz prawosławny w Gołębiu
Ilustracja
Zdewastowane nagrobki
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Gołębie

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

prawosławne

Stan cmentarza

nieczynny

Powierzchnia cmentarza

0,64 ha

Data otwarcia

II poł. XIX w.

Data ostatniego pochówku

1962

Położenie na mapie gminy Dołhobyczów
Mapa konturowa gminy Dołhobyczów, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Gołębiu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Gołębiu”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Gołębiu”
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego
Mapa konturowa powiatu hrubieszowskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Gołębiu”
Ziemia50°38′16,8″N 24°04′40,7″E/50,638000 24,077972

Historia i opis

edytuj

Cmentarz powstał w II połowie XIX wieku na potrzeby parafii unickiej. Zmienił denominację po przemianowaniu tejże parafii na prawosławną wskutek likwidacji unickiej diecezji chełmskiej w 1875 r.[1] Cmentarz był użytkowany przez miejscową ludność głównie do końca II wojny światowej i wysiedlenia prawosławnych Ukraińców[1]. Po nim na cmentarzu odbyło się jeszcze kilka prawosławnych pochówków, ostatni w 1962[1].

Na początku lat 90. XX wieku na terenie nekropolii zachowało się ok. 30 kamiennych i betonowych nagrobków sprzed 1945 r. Miały one postać postumentów z łacińskimi i prawosławnymi krzyżami, dekorowane wielostopniowymi gzymsami uskokowymi, trójkątnymi tympanonami i wolutami. Na terenie znaleźć można wiele drewnianych i żeliwnych krzyży, a także liczne groby ziemne[1]. Inskrypcje na nagrobkach wykonane zostały w językach cerkiewnosłowiańskim i polskim[1].

Wokół cmentarza rosną 4 jesiony, lipa, kasztanowiec, świerk, topola i grusza[1]. W gęstych zaroślach występują samosiewy jesionu i klonu, bez lilak, bez czarny, pokrzywy i barwinek[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g D. Kawałko, Cmentarze..., ss. 33–34.

Bibliografia

edytuj
  • D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994.