Comedy of remarriage
Comedy of remarriage – odmiana amerykańskiej komedii romantycznej, podgatunek screwball comedy[1]. Komedie tego typu prezentowały losy pary znajdującej się w stanie separacji lub po rozstaniu i po wielu perypetiach schodzącej się ponownie[2]. Filmy takie miały pokrzepiać widzów w czasach kryzysu, charakteryzowały się swoistą bajkowością i kończyły happy endem[3]. Autorem terminu jest Stanley Cavell, autor książki Pursuits of Happiness: The Hollywood Comedy of Remarriage[2].
Do comedies of remarriage należą m.in. Filadelfijska opowieść George Cukora (1940) oraz Naga prawda Leo McCareya (1937)[1] (przy czym ten ostatni został przez Cavella uznany za najwybitniejszą realizację gatunku[2]).
Przypisy edytuj
- ↑ a b Łukasz A. Plesnar: Hollywood: pod znakiem Wielkiego Kryzysu. W: Tadeusz Lubelski, Iwona Sowińska, Rafał Syska: Kino klasyczne. Kraków: Universitas, 2012, s. 102, seria: Historia kina. ISBN 978-83-242-1662-8.
- ↑ a b c Andrzej Pitrus: Nawet kamień zapłacze - "Make Way for Tomorrow" Leo McCareya. W: Łukasz A. Plesnar, Rafał Syska: Arcydzieła klasycznego kina amerykańskiego. Kraków: EKRANy, 2013, s. 134. ISBN 978-83-934626-2-9.
- ↑ Andrzej Pitrus: Nawet kamień zapłacze - "Make Way for Tomorrow" Leo McCareya. W: Łukasz A. Plesnar, Rafał Syska: Arcydzieła klasycznego kina amerykańskiego. Kraków: EKRANy, 2013, s. 134–135. ISBN 978-83-934626-2-9.