Commonwealth realm
Ten artykuł od 2015-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Commonwealth realm (ang. wym. [ˈkɑmənˌwɛlθ rɛlm]) lub w języku polskim królestwo wspólnotowe[1] to każde z 15 suwerennych państw, które będąc członkiem Wspólnoty Narodów uznaje brytyjskiego monarchę za własnego władcę. Premier każdego królestwa wspólnotowego jest doradcą monarchy brytyjskiego i za jego lub jej sugestią wyznaczany zostaje gubernator. Ten ostatni jest oficjalnym reprezentantem monarchy brytyjskiego. W konsekwencji każdy z Commonwealth realm złączony jest unią personalną ze Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.
Status Commonwealth realm mają (chronologicznie): | |
---|---|
![]() |
od 1931 |
![]() |
od 1942 |
![]() |
od 1947 |
![]() |
od 1962 |
![]() |
od 1973 |
![]() |
od 1974 |
![]() |
od 1975 |
![]() |
od 1978 |
![]() |
od 1978 |
![]() |
od 1978 |
![]() |
od 1979 |
![]() |
od 1979 |
![]() |
od 1981 |
![]() |
od 1981 |
![]() |
od 1983 |
UwagiEdytuj
- ↑ Dependencje Korony brytyjskiej formalnie nie są terytoriami zależnymi Wielkiej Brytanii, ale de facto jej podlegają.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Andrzej Pogłódek (red.), Rady Sądownictwa w państwach Unii Europejskiej. Przegląd rozwiązań, 2019, s. 161 .