Conrad Drzewiecki

polski tancerz i choreograf

Conrad Drzewiecki (ur. 14 października 1926[1] w Poznaniu, zm. 25 sierpnia 2007) – polski tancerz, choreograf oraz reformator baletu. Zdobywca wielu nagród zagranicznych, m.in. Srebrnego Medalu Międzynarodowego Konkursu Tańca w Bukareszcie (z Teresą Kujawą – 1953), Złotego Medalu Międzynarodowego Konkursu Tańca w Warszawie (1955) Primo Premio Assoluto Międzynarodowego Konkursu Baletowego w Vercelli (1956).

Conrad Drzewiecki
Ilustracja
Imię i nazwisko

Konrad Drzewiecki

Data i miejsce urodzenia

14 października 1926
Poznań

Data śmierci

25 sierpnia 2007

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

taniec

Odznaczenia
Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Conrad Drzewiecki w 1985

Życiorys

edytuj

W 1951 został solistą baletu Opery Poznańskiej, a następnie jego kierownikiem (1963–1973). W latach 1971–1980 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Państwowej Szkoły Baletowej w Poznaniu. Jako choreograf pracował również za granicą między innymi: w Ballet Nationale J.M.F., Het National Ballet w Amsterdamie, Danza Nationale de Cuba w Hawanie, Staatsoper i Deutsche Oper w Berlinie, Stadttheatern Malmö i Narodne Divadlo w Pradze.

Początek jego działalności datuje się na przełom lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Wprowadził do repertuaru Opery Poznańskiej kompozycje choreograficzne, które syntezowały technikę neoklasyczną i taniec modern. Działalność ta zaowocowała wkrótce powstaniem Polskiego Teatru Tańca. Jako dyrektor PTT, Conrad Drzewiecki, otrzymał wiele nagród: dyplom Ministra Spraw Zagranicznych i Nagrodę Państwową I stopnia za propagowanie kultury polskiej za granicą, dyplom ITI za popularyzację sztuki polskiej za granicą, Nagrodę Miasta Poznania za szczególne osiągnięcia w dziedzinie kultury i sztuki, tytuł: „Zasłużonego dla Kultury Narodu”.

Uczestniczył w licznych tournée po całej Europie oraz otrzymywał zaproszenia do udziału w światowych festiwalach, m.in.: Międzynarodowym Festiwalu Tańca w Paryżu i Chateauvallon, Baletto Oggi w Bari, Musica Sacra w Mediolanie, Intercontri Musicali Romani, Bregener Festspiele i Berliner Festtage.

Zrealizował m.in. następujące spektakle: Ognisty ptak (1967), Adagio na smyczki i organy (1967), Pawana na śmierć Infantki (1968), Cudowny Mandaryn (1970), Epitafium dla don Juana (1974), Odwieczne pieśni (1975), Modus vivendi (1975), Stabat Mater (1976), Krzesany (1977), Yesterday (1982)[2], z których wiele zyskało także swoją wersję filmową. Ostatnie spektakle dla Polskiego Teatru Tańca Pieśń Roksany i Śmierć Izoldy, Conrad Drzewiecki przygotował w 1998 roku z okazji jubileuszu 25-lecia Teatru.

Będąc dyrektorem Polskiego Teatru Tańca, często współpracował z teatrami dramatycznymi i telewizją jako choreograf i reżyser.

Jego żoną była tancerka i choreografka Teresa Kujawa, z którą Drzewiecki wielokrotnie współpracował[3][4].

Pochowany na cmentarzu Junikowo[1].

Nagrody

edytuj

Był laureatem licznych nagród m.in. Prix Italia za film Gry i „Terpsychory”[5] za całokształt twórczości. W roku 2006 został uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Złotym Medalem Gloria Artis.

Upamiętnienie

edytuj

14 października 2009 przemianowano dawną ulicę Kasztelanów na poznańskim Grunwaldzie na Conrada Drzewieckiego[6].

Przypisy

edytuj
  1. a b Wyszukiwarka cmentarna. poznan.pl. [dostęp 2012-06-25]. (pol.).
  2. Conrad Drzewiecki, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) [dostęp 2011-12-06].
  3. Conrad Drzewiecki: film o twórcy Polskiego Teatru Tańca [online], www.rp.pl [dostęp 2020-05-02] (pol.).
  4. Reformator, którego nadal możemy odkrywać [online], www.e-teatr.pl [dostęp 2020-05-02].
  5. Terpsychora nagroda Sekcji Tańca i Baletu. zasp.pl. [dostęp 2011-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-11)]. (pol.).
  6. Przegląd wydarzeń. Sierpień-październik 2009, w: Kronika Miasta Poznania, nr 4/2009, s. 540, ISSN 0137-3552.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj