Consolidated B-32 Dominator
 |
Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Consolidated B-32 Dominator – ciężki samolot bombowy, konstrukcji amerykańskiej, z okresu II wojny światowej.
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Consolidated |
| Typ | |
| Konstrukcja |
metalowa |
| Załoga |
10 ludzi |
| Historia | |
| Data oblotu |
7 września 1942 |
| Lata produkcji |
1944–1945 |
| Wycofanie ze służby |
1945 |
| Liczba egz. |
115 |
| Liczba wypadków |
Katastrofa prototypu XB-32 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
4 x Wright R-3350-23 Duplex Cyclone |
| Moc |
2200 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
41,15 m |
| Długość |
25,02 m |
| Wysokość |
9,80 m |
| Powierzchnia nośna |
132,11 m² |
| Masa | |
| Własna |
27342 kg |
| Startowa |
45723 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
574 km/h |
| Prędkość przelotowa |
467 km/h |
| Pułap praktyczny |
9357 m |
| Zasięg |
6758 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 10 km kal. 12,7 mm ; 9072 kg bomb | |
| Użytkownicy | |
| USA | |
| Rzuty | |
| |
Historia edytuj
Samolot B-32 był następcą Liberatora. Była to zupełnie nowa konstrukcja, ale w jej budowie zastosowano wiele rozwiązań zapożyczonych z poprzednika. Między innymi konstrukcje skrzydeł i usterzenia pionowego i elastyczne pokrywy komory bombowej. Pierwszy prototyp XB-32, opuścił halę montażową zakładów w San Diego 1 września 1942 roku. Pierwszy lot wykonał 7 września. Zakończył się on awaryjnym lądowaniem. Awarie powtarzały się często. Po ok. 30 lotach wydarzyła się katastrofa, w której zginął pilot-oblatywacz. Wypadek ten znacznie opóźnił próby nowej konstrukcji w stosunku do konkurencyjnego programu Boeinga – XB-29. Lot trzeciego prototypu odbył się dopiero 9 listopada 1943 roku. Nosił on oznaczenie YB-32. Różnił się od poprzednich prototypów zastosowaniem pojedynczego statecznika pionowego. Próby wykazały, że konstrukcja jest już przestarzała. Dla uratowania opóźnionego programu wprowadzono szereg radykalnych zmian: zrezygnowano z ciśnieniowych kabin załogi, zarzucono projekt zdalnie sterowanych wieżyczek strzeleckich, zastosowano nowe silniki.
Mimo problemów, samoloty weszły do produkcji seryjnej, pod oznaczeniem B-32A Terminator. W sierpniu 1944 nazwa została zmieniona na Dominator. Produkcja została zakończona po kapitulacji Japonii 18 września 1945 roku. Wyprodukowano 115 egzemplarzy, a 6 ostatnich samolotów, wprost z linii produkcyjnej, oddano na złom.
Służba edytuj
Samoloty B-32 Dominator weszły na uzbrojenie 312 Grupy Bombowej, działającej w składzie 5 Armii Powietrznej. Operowała ona w rejonie Pacyfiku. Samoloty w ograniczonej skali weszły do akcji w maju 1945 roku.
Już po zawieszeniu broni, B-32 należące do 386. Bombardment Squadron z 312. Bombardment Group wykonywały nad Japonią loty rozpoznawcze. 17 sierpnia 1945 roku cztery maszyny wysłano w celu przeprowadzenia zwiadu. Nad Zatoką Tokijską samoloty zostały niegroźnie ostrzelane przez japońską artylerię przeciwlotniczą. Na przechwycenie amerykańskich bombowców wystartowały Kawanishi N1K i Mitsubishi A6M z Yokosuka Kokutai, wśród pilotów maszyn znajdował się japoński as lotnictwa marynarki, bosman Saburo Sakai. Trzy amerykańskie B-32 zostały zaatakowane około godziny 10:30 rano. Liczne ataki japońskich samolotów nie zdołały zadać poważniejszych uszkodzeń. Dzień później, dwa B-32 znalazły się nad Tokio. Obie maszyny zostały przechwycone przez pilotów marynarki wojennej. Tym razem Amerykanie ponieśli straty. Jeden z samolotów miał zniszczony jeden z silników, uszkodzone sterowanie sterem kierunku, dwóch rannych na pokładzie oraz asystenta fotografa, sierżanta Anthony'ego Marchione'a, który trafiony 20 mm pociskiem w pierś, zmarł pomimo podjętych prób uratowania go. Stał się on tym samym ostatnią ofiarą bezpośrednich działań bojowych USAAF podczas II wojny światowej. Drugi z amerykańskich B-32 biorących udział w misji odniósł jedynie powierzchowne uszkodzenia. Obydwu samolotom udało się, wykorzystując dużą prędkość, uciec japońskim lotnikom. Najciężej uszkodzona maszyna później została przywrócona do stanu lotnego[1].