Constantino Tencalla
Constantino Tencalla, właśc. Costante Tencalla (ur. 1610 w Bissone (Szwajcaria), zm. 1647 w Warszawie) – architekt tesyński czynny w Rzeczypospolitej Obojga Narodów, przedstawiciel wczesnego baroku rzymskiego.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
| Ważne dzieła | |
|
kościół św. Teresy w Wilnie | |
Życiorys edytuj
W latach 1633–1645 architekt królów Zygmunta III i Władysława IV[1]. Działający w Wilnie w latach 1623–1634. Później, aż do śmierci w 1647 r., był aktywny w Warszawie[2].
Prace edytuj
- Zamek Ujazdowski (współpracował z Matteo Castellim)[3] (od 1624)
- kaplica Zbaraskich przy kościele Dominikanów w Krakowie (1628–1632)
- kościół św. Teresy w Wilnie (1633–1650)
- kaplica św. Kazimierza w katedrze wileńskiej (1636)
- Pałac Radziwiłłów w Wilnie / Pałac Januszowski (po 1640 przed 1653)
- przypuszczalnie Arsenał Królewski w Warszawie (1638–1640)[4]
- pałac Kazanowskich w Warszawie (1637–1643)[1]
- kolumna Zygmunta III Wazy w Warszawie (1644)
- pałac Koniecpolskich w Warszawie (1643)
- kamienica Wójtowska na Rynku Starego Miasta w Warszawie (1646–1647)[1]
Tencalli przypisywane jest także autorstwo kościoła Matki Bożej Loretańskiej w Warszawie[1].
Galeria edytuj
-
Pałac Kazanowskich
w Warszawie -
Pałac Koniecpolskich
w Warszawie -
Zamek Ujazdowski
w Warszawie -
Kaplica Zbaraskich w Krakowie -
Kaplica św. Kazimierza
w Wilnie -
Pałac Radziwiłłów (Januszowski) w Wilnie -
Kolumna Zygmunta
w Warszawie -
Kościół św. Teresy w Wilnie
_04.jpg)
.JPG)
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 886. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ H. Osiecka-Samsonowicz, Tencalla Constante, [w:] Słownik architektów i budowniczych środowiska warszawskiego XV-XVIII wieku, red. P. Migasiewicz, Hanna Osiecka-Samsonowicz, Jakub Sito, Warszawa 2016, s. 463–470.
- ↑ Marek Kwiatkowski: Wielka Księga Łazienek. Warszawa: Prószyński i S-ka SA, 2000, s. 13. ISBN 83-7255-684-9.
- ↑ Z. Bania, Arsenał Warszawski, Warszawa 1978.
Bibliografia edytuj
- Ivano Proserpi, I Tencalla di Bissone, Fidia, Lugano 1999