Coolio

Coolio, właściwie Artis Leon Ivey Junior[3] (ur. 1 sierpnia 1963 w Los Angeles) – amerykański raper, kompozytor i aktor.

Coolio
Ilustracja
Coolio na koncercie w Bośni (2002)
Imię i nazwisko Artis Leon Ivey Junior[1]
Data i miejsce urodzenia 1 sierpnia 1963[2]
Los Angeles[2]
Gatunki West Coast Hip-Hop, Gangsta rap, G-Funk
Zawód raper, kompozytor, aktor
Wydawnictwo Tommy Boy/Warner Bros. Records
Powiązania 40Thievez
L.V
WC and the Maad Circle
Kel Mitchell
Kenan Thompson
Snoop Dogg
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

KarieraEdytuj

Ukończył Compton Community College[4]. Jego kariera zaczęła się w stacji radiowej KDAY, nagrał tam swój singel „You're Gonna Miss Me”[5], zainteresował się nim wtedy WC, który założył zespół WC and the Maad Circle. Coolio wziął udział przy nagrywaniu albumu Ain't a Damn Thang Changed. Dołączył do grupy 40Thievez. W 1994 ukazała się debiutancka płyta Coolio It Takes a Thief. Pochodzący z niej utwór „Fantastic Voyage” był nominowany do dwóch nagród: MTV Video Music '94 za najlepszy rapowy teledysk i Grammy Award '95 za najlepszy utwór solowy[5].

W następnym roku, we współpracy z L.V nagrał utwór „Gangsta’s Paradise”[5], dzięki któremu uzyskał popularność. Piosenka ta została umieszczona na ścieżce dźwiękowej do filmu Młodzi gniewni (1995)[6], a także na nowej płycie Coolio o tym samym tytule. Utwór ten jest coverem piosenki Stevie Wondera „Pastime Paradise” pochodzącej z albumu „Songs in the Key of Life”[5].

W 1996 Coolio zagrał w komedii Phat Beach[7] z muzyką Josepha Williamsa.

5 sierpnia 1996 podczas europejskiej trasy koncertowej wystąpił z jedynym koncertem w Polsce na lodowisku Torsan w Sanoku[8]. W 1997 nagrał płytę zatytułowaną My Soul, z promującym ją singlem „C U When U Get There”, który początkowo został wydany na soundtracku do filmu Nic do stracenia. W 1999 wystąpił gościnnie w serialu V.I.P.

Po dziesięciu latach Coolio przypomniał o sobie płytą zatytułowaną The Return of the Gangsta. Płytę promował singel „Gangsta Walk”, nagrany wspólnie ze Snoop Doggiem.

W drugiej połowie 2014 wziął udział w koreańskim show pt.: American Hustle Life, gdzie wcielił się w nauczyciela młodych, koreańskich raperów z popularnej k-popowej grupy BTS i pomagał im poprawić swoją technikę jak i pogłębiał ich wiedzę na temat hip-hopu.

18 maja 1996 ożenił się z Josefa Salinas[9], z którą ma troje dzieci: córkę Zhaneand i dwóch synów - Milana i Dariusa. Do 1996 został siedmiokrotnie ojcem[10]

DyskografiaEdytuj

Osobny artykuł: Dyskografia Coolia.

FilmografiaEdytuj

NagrodyEdytuj

Rok Nagroda Kategoria Tytuł
1995 Billboard Music Najlepszy singel „Gangsta’s Paradise”
Najlepiej sprzedający się singel roku
1996 Grammy Award Najlepszy utwór solowy
MTV Video Music Najlepszy teledysk z filmu
Najlepszy teledysk taneczny
American Music Ulubiony artysta hiphopowy –

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Coolio w Discogs.com (ang.)
  2. ↑ a b Coolio w bazie IMDb (ang.)
  3. ↑ Personalidade: Coolio (EUA) (port.). InterFilmes.com. [dostęp 2011-04-21].
  4. ↑ Coolio - Actor (rum.). CineMagia.ro. [dostęp 2019-04-21].
  5. ↑ a b c d Steve Huey: Artist Biography: Coolio (ang.). AllMusic. [dostęp 2019-04-21].
  6. ↑ Coolio (1 de Agosto de 1963) (port.). Filmow.com. [dostęp 2019-04-21].
  7. ↑ Coolio w bazie Filmweb
  8. ↑ Marian Struś. Euro Eco Meeting „Bieszczady '96”. Ten niesamowity Coolio. „Nowiny”. Nr 152, s. 2, 6 sierpnia 1996. 
  9. ↑ Coolio w bazie Notable Names Database (ang.)
  10. ↑ Patryk Woźniak. Coolio. ciemnoskóry raper. „Nowiny”. Nr 161, s. 5, 20 sierpnia 1996. 

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Coolio&oldid=58337799”