Otwórz menu główne
Wikipedia

Coolio

Coolio, właściwie Artis Leon Ivey Junior[3] (ur. 1 sierpnia 1963 w Los Angeles) – amerykański raper, kompozytor i aktor.

Coolio
Ilustracja
Coolio na koncercie w Bośni (2002)
Imię i nazwisko Artis Leon Ivey Junior[1]
Data i miejsce urodzenia 1 sierpnia 1963[2]
Los Angeles[2]
Gatunki West Coast Hip-Hop, Gangsta rap, G-Funk
Zawód raper, kompozytor, aktor
Wydawnictwo Tommy Boy/Warner Bros. Records
Powiązania 40Thievez
L.V
WC and the Maad Circle
Kel Mitchell
Kenan Thompson
Snoop Dogg
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

KarieraEdytuj

Ukończył Compton Community College[4]. Jego kariera zaczęła się w stacji radiowej KDAY, nagrał tam swój singel „You're Gonna Miss Me”[5], zainteresował się nim wtedy WC, który założył zespół WC and the Maad Circle. Coolio wziął udział przy nagrywaniu albumu Ain't a Damn Thang Changed. Dołączył do grupy 40Thievez. W 1994 ukazała się debiutancka płyta Coolio It Takes a Thief. Pochodzący z niej utwór „Fantastic Voyage” był nominowany do dwóch nagród: MTV Video Music '94 za najlepszy rapowy teledysk i Grammy Award '95 za najlepszy utwór solowy[5].

W następnym roku, we współpracy z L.V nagrał utwór „Gangsta’s Paradise”[5], dzięki któremu uzyskał popularność. Piosenka ta została umieszczona na ścieżce dźwiękowej do filmu Młodzi gniewni (1995)[6], a także na nowej płycie Coolio o tym samym tytule. Utwór ten jest coverem piosenki Stevie Wondera „Pastime Paradise” pochodzącej z albumu „Songs in the Key of Life”[5].

W 1996 Coolio zagrał w komedii Phat Beach[7] z muzyką Josepha Williamsa.

5 sierpnia 1996 podczas europejskiej trasy koncertowej wystąpił z jedynym koncertem w Polsce na lodowisku Torsan w Sanoku[8]. W 1997 nagrał płytę zatytułowaną My Soul, z promującym ją singlem „C U When U Get There”, który początkowo został wydany na soundtracku do filmu Nic do stracenia. W 1999 wystąpił gościnnie w serialu V.I.P.

Po dziesięciu latach Coolio przypomniał o sobie płytą zatytułowaną The Return of the Gangsta. Płytę promował singel „Gangsta Walk”, nagrany wspólnie ze Snoop Doggiem.

W drugiej połowie 2014 wziął udział w koreańskim show pt.: American Hustle Life, gdzie wcielił się w nauczyciela młodych, koreańskich raperów z popularnej k-popowej grupy BTS i pomagał im poprawić swoją technikę jak i pogłębiał ich wiedzę na temat hip-hopu.

18 maja 1996 ożenił się Josefa Salinas[9], z którą ma troje dzieci: córkę Zhaneand i dwóch synów - Milana i Dariusa. Do 1996 został siedmiokrotnie ojcem[10]

DyskografiaEdytuj

FilmografiaEdytuj

NagrodyEdytuj

Rok Nagroda Kategoria Tytuł
1995 Billboard Music Najlepszy singel „Gangsta’s Paradise”
Najlepiej sprzedający się singel roku
1996 Grammy Award Najlepszy utwór solowy
MTV Video Music Najlepszy teledysk z filmu
Najlepszy teledysk taneczny
American Music Ulubiony artysta hiphopowy –

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Coolio (ang.) w Discogs.com
  2. ↑ a b Coolio w bazie IMDb (ang.)
  3. ↑ Personalidade: Coolio (EUA) (port.). InterFilmes.com. [dostęp 2011-04-21].
  4. ↑ Coolio - Actor (rum.). CineMagia.ro. [dostęp 2019-04-21].
  5. ↑ a b c d Steve Huey: Artist Biography: Coolio (ang.). AllMusic. [dostęp 2019-04-21].
  6. ↑ Coolio (1 de Agosto de 1963) (port.). Filmow.com. [dostęp 2019-04-21].
  7. ↑ Coolio w bazie Filmweb
  8. ↑ Marian Struś. Euro Eco Meeting „Bieszczady '96”. Ten niesamowity Coolio. „Nowiny”. Nr 152, s. 2, 6 sierpnia 1996. 
  9. ↑ Coolio w bazie Notable Names Database (ang.)
  10. ↑ Patryk Woźniak. Coolio. ciemnoskóry raper. „Nowiny”. Nr 161, s. 5, 20 sierpnia 1996. 

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Coolio&oldid=56494319”