Coco Gauff

amerykańska tenisistka
(Przekierowano z Cori Gauff)

Cori „Coco” Gauff (ur. 13 marca 2004 w Delray Beach) – amerykańska tenisistka, finalistka French Open 2022 w grze pojedynczej i podwójnej kobiet oraz US Open 2021 w grze podwójnej kobiet, mistrzyni juniorskich turniejów wielkoszlemowych French Open 2018 w grze pojedynczej oraz US Open 2018 w grze podwójnej, druga w historii najmłodsza liderka rankingu WTA deblistek.

Coco Gauff
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Cori Gauff

Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

13 marca 2004
Delray Beach

Wzrost

175 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Corey Gauff

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

3 WTA, 0 ITF

Najwyżej w rankingu

4 (24 października 2022)

Australian Open

4R (2020, 2023)

Roland Garros

F (2022)

Wimbledon

4R (2019, 2021)

US Open

QF (2022)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

7 WTA, 1 ITF

Najwyżej w rankingu

1 (15 sierpnia 2022)

Australian Open

SF (2023)

Roland Garros

F (2022)

Wimbledon

3R (2021)

US Open

F (2021)

Kariera tenisowaEdytuj

Kariera juniorskaEdytuj

W wieku 11 lat została jedną z ośmiu stypendystek fundacji Champ’Seed, należącej do trenera Sereny Williams Patricka Mouratoglou, a prowadzącej akademię w Nicei. W 2016 roku zwyciężyła w mistrzostwach USA U-16, rok później przegrała w finale juniorskiego US Open i wygrała juniorski turniej Roland Garros[1].

2018Edytuj

Tenisistka zadebiutowała w rozgrywkach ITF w maju 2018 roku w Osprey na Florydzie, gdzie wygrała swój pierwszy zawodowy mecz. Bez straty seta przeszła przez trzystopniowe kwalifikacje, a w pierwszej rundzie turnieju głównego pokonała Alexandrę Perper z Mołdawii 6:2, 6:3. Odpadła w kolejnym meczu. Na przełomie sierpnia i września zadebiutowała w turnieju wielkoszlemowym. Otrzymała dzikie karty do kwalifikacji rozgrywek singlowych i turnieju gry mieszanej (wraz z Christopherem Eubanksem). W grze pojedynczej przegrała w pierwszym meczu (z Heather Watson 4:6, 1:6), ale w mikście wygrała swój debiutancki pojedynek w turnieju wielkoszlemowym – zwycięstwo nad parą Chan Hao-chingHenri Kontinen 6:4, 6:4. W kolejnym spotkaniu nie sprostali późniejszym finalistom turnieju Alicji Rosolskiej i Nikoli Mektić 2:6, 1:6.

2019Edytuj

Sezon 2019 rozpoczęła na przełomie stycznia i lutego od turnieju ITF z pulą nagród 100 000 $ w Midland. W grze pojedynczej odpadła w drugiej rundzie z Rebeccą Peterson 2:6, 1:6. Do turnieju gry podwójnej zgłosiła się wspólnie z Ann Li, by po raz pierwszy w seniorskiej karierze wystartować w deblu. Młode Amerykanki zostały zatrzymane dopiero w meczu finałowym przez o wiele bardziej doświadczone Wolhę Hawarcową i Waleriję Sawinych 4:6, 0:6. Dwa tygodnie później podczas turnieju w Amerykańskim Surprise (25 000 $), wspólnie z Paige Hourigan, wygrała zmagania deblowe, rozgrywając jednego dnia zarówno półfinał i finał oraz półfinał gry pojedynczej. W singlu doszła również do finału, lecz nie sprostała w nim bardziej doświadczonej i ponaddwukrotnie starszej Sesił Karatanczewej 7:5, 3:6, 1:6.

Startowała później w turniejach ITF, aż do French Open 2019, podczas którego otrzymała dzikie karty, jako ubiegłoroczna juniorska mistrzyni, do zawodów kwalifikacji singla oraz deblowych. W eliminacjach gry pojedynczej wygrała w pierwszej rundzie z Ankita Raina 6:4, 6:4, ale w drugiej uległa Kaji Juvan 3:6, 3:6. W deblu wspólnie z Loudmillą Bencheikh przegrała z parą Han XinyunWang Yafan 2:6, 3:6.

Miesiąc później otrzymała dziką kartę do turnieju kwalifikacyjnego do Wimbledonu 2019 i jako najmłodsza w historii zawodniczka przeszła eliminacje na londyńskiej trawie. W pierwszej rundzie turnieju głównego pokonała swoją idolkę Venus Williams 6:4, 6:4[1]. W kolejnej odprawiła Magdalénę Rybárikovą 6:3, 6:3, a w trzeciej po bardzo zaciętym meczu pokonała Polonę Hercog (która rundę wcześniej wyeliminowała Madison Keys) 3:6, 7:6(7), 7:5. W walce o ćwierćfinał nie sprostała jednak późniejszej triumfatorce Simonie Halep 3:6, 3:6. W grze mieszanej wystąpiła z Jayem Clarkiem, lecz odpadli już w pierwszej rundzie z Jeļeną Ostapenko i Robertem Lindstedtem 1:6, 4:6.

Pod koniec lipca wystartowała po raz pierwszy w karierze w turnieju organizowanym przez Women’s Tennis Association w Waszyngtonie. Przeszła przez turniej eliminacyjny, lecz odpadła w pierwszej rundzie głównej drabinki z Zariną Dijas 4:6, 2:6. Do turnieju deblowego, wspólnie z Catherine McNally, otrzymała dziką kartę. Gauff zrewanżowała się Dijas (występującej w parze ze Zhu Lin) za porażkę w singlu w pierwszej rundzie zawodów deblowych, zwyciężając 6:3, 6:2. W półfinale młode Amerykanki pokonały trzecią parę turnieju Anna KalinskaMiyu Katō 6:1, 6:2. W meczu decydującym o triumfie nie dały szansy rozstawionym z numerem czwartym Marii Sanchez i Fanny Stollár 6:2, 6:2, odnosząc zwycięstwo w debiucie w turnieju WTA. Gauff triumfowała w turnieju w wieku 15 lat 4 miesięcy i 22 dni, stając się najmłodszą zwyciężczynią turnieju deblowego WTA od czasów Andrei Jaeger, która w 1980 roku wygrała w Toronto w wieku 15 lat 2 miesiące 7 dni.

Życie osobisteEdytuj

Gauff zaczęła grać w tenisa w wieku 7 lat. Dorastała w Atlancie, ale potem rodzina przeniosła się na Florydę, gdzie tenisistka miała lepsze warunki rozwoju. Jej ojciec, Corey Gauff, grał w koszykówkę na Georgia State University a matka, nauczycielka Candi Gauff, trenowała lekkoatletykę (siedmiobój i bieg przez płotki) na Florida State University[1].

Historia występów wielkoszlemowychEdytuj

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczejEdytuj

Turniej 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A 4R 2R 1R 4R 0 / 4 7 – 4
French Open A Q2 2R QF F 0 / 3 11 – 3
Wimbledon A 4R NH 4R 3R 0 / 3 8 – 3
US Open Q1 3R 1R 2R QF 0 / 4 7 – 4
Ranking na koniec roku 875 68 48 22 7 0 / 14 33 – 14

Występy w grze podwójnejEdytuj

Turniej 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A QF QF 1R SF 0 / 4 10 – 4
French Open A 1R 3R 1R F 0 / 4 7 – 4
Wimbledon A A NH 3R A 0 / 1 2 – 1
US Open A 3R 2R F 1R 0 / 4 8 – 4
Ranking na koniec roku 78 45 21 4 0 / 13 27 – 13

Występy w grze mieszanejEdytuj

Turniej 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A 0 / 0 0 – 0
French Open A A NH A A 0 / 0 0 – 0
Wimbledon A 1R NH A SF 0 / 2 3 – 2
US Open 2R A NH A A 0 / 1 1 – 1
0 / 3 4 – 3

Występy juniorskie w grze pojedynczejEdytuj

Turniej 2017 2018 Tytuły
Australian Open A 1R 0 / 1
French Open A W 1 / 1
Wimbledon Q2 QF 0 / 2
US Open F QF 0 / 2

Występy juniorskie w grze podwójnejEdytuj

Turniej 2017 2018 Tytuły
Australian Open A 1R 0 / 1
French Open A QF 0 / 1
Wimbledon A SF 0 / 1
US Open 1R W 1 / 2

Finały turniejów WTAEdytuj

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 4 (3–1)Edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 13 października 2019 Linz Twarda (hala)   Jeļena Ostapenko 6:3, 1:6, 6:2
Zwyciężczyni 2. 22 maja 2021 Parma Ceglana   Wang Qiang 6:1, 6:3
Finalistka 1. 4 czerwca 2022 French Open Ceglana   Iga Świątek 1:6, 3:6
Zwyciężczyni 3. 8 stycznia 2023 Auckland Twarda   Rebeka Masarova 6:1, 6:1

Gra podwójna 10 (7–3)Edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 3 sierpnia 2019 Waszyngton Twarda   Catherine McNally   Maria Sanchez
  Fanny Stollár
6:2, 6:2
Zwyciężczyni 2. 19 października 2019 Luksemburg Twarda (hala)   Catherine McNally   Kaitlyn Christian
  Alexa Guarachi
6:2, 6:2
Zwyciężczyni 3. 22 maja 2021 Parma Ceglana   Catherine McNally   Darija Jurak
  Andreja Klepač
6:3, 6:2
Finalistka 1. 12 września 2021 US Open Twarda   Catherine McNally   Samantha Stosur
  Zhang Shuai
3:6, 6:3, 3:6
Zwyciężczyni 4. 25 lutego 2022 Doha Twarda   Jessica Pegula   Wieronika Kudiermietowa
  Elise Mertens
3:6, 7:5, 10–5
Finalistka 2. 24 kwietnia 2022 Stuttgart Ceglana (hala)   Zhang Shuai   Desirae Krawczyk
  Demi Schuurs
3:6, 4:6
Finalistka 3. 5 czerwca 2022 French Open Ceglana   Jessica Pegula   Caroline Garcia
  Kristina Mladenovic
6:2, 3:6, 2:6
Zwyciężczyni 5. 14 sierpnia 2022 Toronto Twarda   Jessica Pegula   Nicole Melichar-Martinez
  Ellen Perez
6:4, 6:7(5), 10–5
Zwyciężczyni 6. 16 października 2022 San Diego Twarda   Jessica Pegula   Gabriela Dabrowski
  Giuliana Olmos
1:6, 7:5, 10–4
Zwyciężczyni 7. 17 lutego 2023 Doha Twarda   Jessica Pegula   Ludmyła Kiczenok
  Jeļena Ostapenko
6:4, 2:6, 10–7

Występy w Turnieju MistrzyńEdytuj

W grze pojedynczejEdytuj

Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
2022 Faza grupowa   Caroline Garcia
  Darja Kasatkina
  Iga Świątek
4:6, 3:6
6:7(6), 3:6
3:6, 0:6

W grze podwójnejEdytuj

Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
2022 Faza grupowa   Jessica Pegula   Xu Yifan
  Yang Zhaoxuan

  Desirae Krawczyk
  Demi Schuurs

  Barbora Krejčíková
  Kateřina Siniaková
4:6, 6:4, 7–10

6:3, 0:6, 5–10

2:6, 1:6

Historia występów w turniejach WTAEdytuj

Legenda
W = zwycięstwo
F = finał
SF = półfinał
QF = ćwierćfinał
xR = x runda (x – numer rundy)
LQ = odpadła w kwalifikacjach
A = nie uczestniczyła w turnieju
NH = turniej nie odbywał się
Przypisy
a Uwzględniono tylko mecze rozegrane w głównej drabince turnieju.
b Uwzględniono tylko turnieje, w których zawodniczka wystąpiła.
c Statystyki całej kariery uwzględniają wyniki w turniejach WTA, ITF, kwalifikacjach do tych turniejów oraz spotkania rozegrane w Pucharze Federacji.
Q Do turnieju głównego dostała się przez kwalifikacje.
P5 Turniej w danym roku miał rangę WTA Premier 5.
P Turniej w danym roku miał rangę WTA Premier
1000 Turniej w danym roku miał rangę WTA 1000.
500 Turniej w danym roku miał rangę WTA 500.

W grze pojedynczejEdytuj

Turniej Kategoria
do 2020
2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–Pa
Mistrzostwa kończące sezon
WTA Finals A A NH A RR 0 / 1 0 – 3
Turnieje WTA 1000
  Dubaj Premier 5/Premier P A P QF 500 SF 0 / 2 5 – 2
  Doha Premier 5/Premier A P A 500 QF 500 0 / 1 3 – 1
  Indian Wells Premier Mandatory A A NH 3R 3R QF 0 / 3 5 – 3
  Miami Premier Mandatory A 2R NH 2R 4R 0 / 3 3 – 3
  Madryt Premier Mandatory A A NH 1R 3R 0 / 2 2 – 2
  Rzym Premier 5 A A 2R SF 3R 0 / 3 7 – 3
  Montreal/Toronto Premier 5 A A NH QF QF 0 / 2 5 – 2
  Cincinnati Premier 5 A A 1R 2R 1R 0 / 3 1 – 3
  Wuhan Premier 5 A A Nie rozegrano 0 / 0 0 – 0
  Pekin Premier Mandatory A A Nie rozegrano 0 / 0 0 – 0
  Guadalajara Nie rozegrano QF 0 / 1 2 – 1
0 / 21 33 – 23

W grze podwójnejEdytuj

Turniej Kategoria
do 2020
2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–Pa
Mistrzostwa kończące sezon
WTA Finals A A NH A RR 0 / 1 0 – 3
Turnieje WTA 1000
  Dubaj Premier 5/Premier P A P 1R 500 QF 0 / 2 1 – 2
  Doha Premier 5/Premier A P A 500 W 500 1 / 1 4 – 0
  Indian Wells Premier Mandatory A A NH QF QF 2R 0 / 3 5 – 3
  Miami Premier Mandatory A A NH QF SF 0 / 2 5 – 2
  Madryt Premier Mandatory A A NH 1R QF 0 / 2 1 – 2
  Rzym Premier 5 A A 2R QF 1R 0 / 3 3 – 3
  Montreal/Toronto Premier 5 A A NH 1R W 1 / 2 3 – 1
  Cincinnati Premier 5 A A 2R 2R A 0 / 2 2 – 2
  Wuhan Premier 5 A A Nie rozegrano 0 / 0 0 – 0
  Pekin Premier Mandatory A A Nie rozegrano 0 / 0 0 – 0
  Guadalajara Nie rozegrano QF 0 / 1 1 – 1
2 / 18 25 – 16

Finały turniejów ITFEdytuj

turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 80 000 $
turnieje z pulą nagród 60 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza 1 (0–1)Edytuj

Rezultat Data Turniej ($) Naw. Przeciwniczka Wynik
Finalistka 1. 17/02/2019   Surprise 25 000 Twarda   Sesił Karatanczewa 7:5, 3:6, 1:6

Gra podwójna 2 (1–1)Edytuj

Rezultat Data Turniej ($) Naw. Partnerka Przeciwniczki Wynik
Finalistka 1. 02/02/2019   Midland 100 000 Twarda (hala)   Ann Li   Wolha Hawarcowa
  Walerija Sawinych
4:6, 0:6
Zwyciężczyni 1. 16/02/2019   Surprise 25 000 Twarda   Paige Hourigan   Usue Maitane Arconada
  Emina Bektas
6:3, 4:6, 14–12

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowychEdytuj

Gra pojedyncza (2)Edytuj

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 2017   US Open Twarda   Amanda Anisimova 0:6, 2:6
Zwyciężczyni 2018   French Open Ziemna   Catherine McNally 1:6, 6:3, 7:6(1)

Gra podwójna (1)Edytuj

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 2018 US Open Twarda   Catherine McNally   Hailey Baptiste
  Dalayna Hewitt
6:3, 6:2

Zwycięstwa nad zawodniczkami klasyfikowanymi w danym momencie w czołowej dziesiątce rankingu WTAEdytuj

Stan na 16.02.2023

Sezon 2019 2020 2021 2022 2023 Łącznie
Zwycięstwa 1 1 2 3 7
Lp. Zawodnik Ranking Turniej Nawierzchnia Runda Wynik
2019
1.   Kiki Bertens Nr 8 Linz, Austria Twarda (hala) QF 7:6(1), 6:4
2020
2.   Naomi Ōsaka Nr 4 Australian Open, Australia Twarda 3R 6:3, 6:4
2021
3.   Aryna Sabalenka Nr 4 Rzym, Włochy Ceglana 3R 7:5, 6:3
4.   Ashleigh Barty Nr 1 QF 4:6, 1:2 krecz
2022
5.   Paula Badosa Nr 4 Doha, Katar Twarda 3R 6:2, 6:3
6.   Karolína Plíšková Nr 7 Berlin, Niemcy Trawiasta QF 7:5, 6:4
7.   Aryna Sabalenka Nr 6 Toronto, Kanada Twarda 3R 7:5, 4:6, 7:6(4)
2022
-   Jelena Rybakina Nr 10 Dubaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie Twarda 3R walkower

PrzypisyEdytuj

  1. a b c Tadeusz Kądziela, Cori Gauff – kim jest 15-latka, która pokonała Venus Williams, wyborcza.pl, 2 lipca 2019 [dostęp 2019-07-04] (pol.).

BibliografiaEdytuj