Cork Celtic Football Clubirlandzki klub piłkarski z siedzibą w mieście Cork.

Cork Celtic
Pełna nazwa

Cork Celtic Football Club

Barwy

       
żółto-zielone

Data założenia

przed 1951

Debiut w najwyższej lidze

1951

Data rozwiązania

1979

Data reaktywacji

1959

Liga

Eircom Premier Division

Państwo

 Irlandia

Stadion

Turners Cross

Klub grał w pierwszej lidze Irlandii w latach 1951-1979, rozgrywając swoje mecze domowe na stadionie Turners Cross. W latach 1951-1959 klub występował pod nazwą Evergreen United. W 1974 Cork Celtic zdobył mistrzostwo Irlandii i wystąpił w europejskich pucharach, docierając do drugiej rundy Pucharu Mistrzów.

Osiągnięcia edytuj

Historia edytuj

Evergreen United edytuj

Klub założony został pod nazwą Evergreen United Football Club. Pod tą nazwą klub zdobył dwukrotnie wicemistrzostwo Irlandii – w 1953 i 1959 roku, w obu przypadkach za Shamrock Rovers. Ponadto w 1953 roku Evergreen dotarł do finału Pucharu Irlandii, gdzie zremisował z Cork Athletic 2:2, jednak w meczu dodatkowym przegrał 1:2. W sezonie 1956/57 piłkarz Evergreen Donald Leahy zdobył 15 goli i został królem strzelców irlandzkiej ekstraklasy. Także w następnych dwóch sezonach Leahy był najlepszym strzelcem ligi, za pierwszym razem z 16 golami, a za drugim z 22 golami. Reprezentant Irlandii Tommy Moroney swoją ostatnią, dwunastą bramkę dla zespołu narodowego zdobył 4 października 1953 roku w meczu eliminacyjnym mistrzostw świata 1954 z Francją, będąc w tym czasie piłkarzem klubu Evergreen, w którym ostatecznie zakończył swą karierę.

Cork Celtic edytuj

W 1959 roku klub Evergreen United zmienił nazwę na Cork Celtic. Klub o takiej nazwie istniał już dużo wcześniej. W 1904 inny klub, który zwał się Cork Celtic wygrał Munster Senior Cup, a w latach 20. razem z klubami Fordsons, Cork Bohemians, Cobh Ramblers i Cork City grał w ligach Munster Junior League i Munster Senior League. W 1932 roku młodzieżowy zespół tegoż Cork Celtic został finalistą Munster Junior Cup. W 1957 roku jeszcze inny klub o nazwie Cork Celtic usyskał prawo gry w pierwszej lidze Irlandii, utracił je jednak na rzecz Cork Hibernians.

W sezonie 1959/60 roku, już pod nową nazwą, klub zdobył wicemistrzostwo Irlandii. W latach 60. Cork Celtic rywalizował ze swym derbowym przeciwnikiem Cork Hibernians. W 1974 roku zespół, w którego składzie grali Alfie Hale i Bobby Tambling, zdobył swój jedyny tytuł mistrza Irlandii. Tambling, były gracz Chelsea i reprezentant Anglii, początkowo przeniósł się do Irlandii, by pracować jako misjonarz Świadków Jehowy. W mistrzowskim dla Cork Celtic sezonie strzelił dla tego klubu 7 goli.

W następnych sezonach do klubu przybyło wielu wybitnych piłkarzy. W grudniu 1975 George Best zawarł z klubem krótkookresową umowę, taką samą, jak poprzednio z klubem Stockport County, a później z Los Angeles Aztecs. W Cok Celtic Best rozegrał tylko trzy mecze przeciwko klubom Drogheda United, Bohemian FC i Shelbourne, przyciągając na trybuny tłumy kibiców, choć w rozegranych spotkaniach nie pokazał niczego nadzwyczajnego i nie strzelił żadnej bramki. W 1976 roku przybył do Cork Celtic, ale tylko na miesiąc, Geoff Hurst, zdobywając 3 gole. W sezonie 1977/78 w jednym meczu wystąpił w klubie Uwe Seeler i zdobył dwie bramki w wygranym aż 6:2 spotkaniu z Shamrock Rovers. Seeler był przekonany, że jest to spotkanie towarzyskie.

W 1979 roku Cork Celtic został rozwiązany z powodów finansowych. Jego miejsce w pierwszej lidze zajął klub University College Dublin.

Piłkarze edytuj

Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Cork Celtic F.C..

Trenerzy edytuj

Europejskie puchary edytuj

  Legenda do wszystkich tabel:

  • Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
  • k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe
Sezon Rozgrywki Runda Przeciwnik Dom Wyjazd Ogólnie
1964/65 Puchar Zdobywców Pucharów 1R   Sławia Sofia 0–2 1–1 1–3
1974/75 Puchar Europy 1R   Omonia Nikozja w/o
1/8   Ararat Erywań 1–2 0–5 1–7

Linki zewnętrzne edytuj